Bilirim. Boğulacak gibi oluyo insan. Sanki nefes borusuna takılacak derken damağına yapışır iyice panik olursun. Halbuse yediğimiz yuttuğumuz lokmalar haptan daha büyük. Ben 2 yaşındayken cam şekerlerden bulup yemeye çalışmışım misafirlikte, koşarken nefes boruma kaçmış. Annem hastaneye yetiştiremeyiz diyerek bütün manevraları denemiş. Karnımdan bastırmış çıkmamış, ters çevirmiş çıkmamış, morarmaya kasılmaya başlamışım, parmağını sokmuş bakmış görünüyo şeker, bi daldırmış işaret parmağını çıkarmış şekeri. Annem nasıl yetişti parmağım oraya hala hayret ediyorum der. Ölümden dönmüşüm yani. O anı hatırlamıyorum ama travması yıllar sonra panik atak olarak dönmüş bana, yıllarca hap yutamadım. Hala bazen rüyamda boğazıma bişi takılır nefes alamayarak uyanırım. Hepsi geçti bi tek rüyalarımda kaldı artık. :) Sende de böyle bi anı mı var acaba?
Ben birazdan 1 yıldır ay ay kullandığım tüm takviyelerin listesini paylaşacam sizinle. Onu hazırlıyorum. :)