- 31 Ağustos 2014
- 665
- 567
- 323
- 36
1.5 yıllık evliyim. eşimle ablası aracılığıyla tanıştık ve bir yıllık birlikteliğin ardından evlendik. onun la tanıştığımda işte evlenmek istediğim adam demiştim. hep hayalini kurduğum aşkı onunla yaşadım. mutluyduk. gözüm ondan başkasını görmüyordu. aklımda kalbimde hep o vardı. düğünümüze bir iki ay kala tartışmalarımız başladı. düğün stresindendir diye fazla üzerinde durmadım.evliliğin ilk ayı yine tartışmalarla geçti. bu süreçte eşimin küsmeyi ne çok sevdiğini öğrendim. bi kez beş gün boyunca kendini odaya kapattı konuşmadık. sonra özür diledi barıştık. konuştum bi daha böyle kendini odaya kapatmamasını istedim evlilikte küslük olmaz dedim sürekli dil döktüm. bi daha da kendini odalara kapatmadı zaten. ama küsme huyunu aşamadık malesef. aramızın iyi olduğu günler oluyordu elbette. iyi olduğunda dünyanın en merhametli adamı oluyordu. o zamanlarda ona bi kez daha aşık oluyordum. böyle zamanlarda bana bakışı bile değişiyordu. ama aramız kötü olduğunda bana duvar muamelesi yapıyor ne söylesem dinlemiyor ben evde yokmuşum gibi davranıyor. kendi yemeğini kendi hazırlayıp yiyor. beni hiç takmıyordu. şu ana kadar bi kez haricinde hiç özür dilemedi. gönül almak lügatinde bile yoktu. küstüğümüzde aramızdaki sorunları hiç konuşmaz çözmeyi denemezdi. sonra bi bakardım yine normal seyrimize dönmüş konuşmaya başlamışız. ama bu durum beni sıkmaya başladı hayatımızdaki heyecan sevgi saygı anlayış giderek azalıyordu sanki. 1. yılımız bittiğinde bebeğimiz dünyaya geldi. mutluluk sebebi olacağını düşündüğüm minik meleğimiz maalesef onun için öyle olmadı. evet kızımızı sevdi ilgilendi ama biz eskisinden daha kötü olduk aramız iyice açıldı. ondan resmen soğudum. geçen ay ilk defa aklımda boşanma fikirleriyle boğuştum. boşansam ne olur bebeğimize bunu yapamam onu babasız büyütmek istemem vs. kafamda deli sorular...üstelik eşimi seviyorum. ona sevgim azalmadı. sadece artık çok çok yoruldum. küsmekten ağlamaktan üzülmekten gönlümün alınmamasından insan yerine konulmamaktan hep ikinci plana atılmaktan çok çok yoruldum. şimdi yine küsüş ve ben sebebini bilmiyorum bile. küs olduğumuzu da bugün öğrendim. bi haftadır annemlerdeyim bebeğimin doktor kontrolü için. eşim dünden beri telefonunu onlarca kez aramama rağmen açmadı. abisini aradım belki haberi vardır diye o da meraklandı aramış onun telini açmış işim var bi saat sonra ben onu ararım demiş bekledim bi saat sonra ben onu aradım bu kez de telini kapatmış. bu sabah yine aradım hep kapalı. öğlen ablasını aradım haberi var mı diye yokmuş meraklandı. eşimin arkadaşını aradım eve gidip bi bakmasını istedim çünkü korkktum açıkçası başına bşy gelmesinden. arkadaşı bakmış evdeymiş beyefendi uyuyormuş telinin şarjı bitmiş. bekledim yine aramadı 3 saat sonra aradı. nerdesin seni çok merak ettim dedim. niye o kadar insanı ayağa kaldırdın diye bana kızdı. neden telefonlarıma cvp vermedin dedim işim vardı şarj bitmişti dedi. ama abinin teline bakmışsın dedim sen öyle inat yapar gibi on kez arayınca bilerek açmadım dedi. neden aramızda bi sorun mu oldu ki dedim. demek ki olmuş dedi. ve daha fazla konuşmama izin vermeyerek bahaneler uydurup teli kapattı. ben bu işten bşy anlamadım kızlar. neden böyle yaptı iki gün önce güzelce konuştuğum adama ne oldu. ben ne yaptım ki? ben bu evlilik işini yürütemiyorum galiba..ben ona bu kadar çok değer verirken o beni neden böyle değersiz görüyor insan yerine koymuyor. onu merak edebileceğimi düşünmüyor mu? bi de merak fln etme beni dedi. off bi öyle bi böyle. çok zor çok.. 
