5 yıllık bir çocuk özleminden sonra nihayet tüp bebek yöntemi ile rabbim mucizelerini göndermişti 1kızım ve 1 oğlum olucaktı 34.5 haftaya kadar herşey mükemmeldi hastaneye gittim ultrason çekildi oğlumda kan akım kaybı tespit edildi doktorum daha çok küçük olduklarını maddi durumumuz iyise özelden bi rapor çıkarmamızı ona göre müdahale yapmak istediğini söyledi maddi durum neki bu anne yüreğiyle öl dese ölürdüm o an yavrularım için bursanın en iyi ultrason uzmanına yönlendirdi tertemiz çıktı sonuçlar daha 3-4 hafta durur bizim veletler dedi doktorum 10 gün sonraya randevu aldık sabah babamız işe gitti öğlen gelicek ve kontrole gidicektik babamızın ardından bişeyler atıştırdık minik oğlum annecine günaydın dedi çift yumruk çalışması ile kıpır kıpırdı aynı benim yüreğim gibi yolda hayaller kuruyorduk eşimle herşeyimiz hazırdı kıyafetlerimiz oyuncaklarımız doktora gittik ultrasona girdik doktorum bişey söylemeden bakıyordu ama ben bi terslik olduğunu görmüştüm minik oğlum hiç hareket etmiyordu o minik kalbide atmıyordu acabamı? dedim kalk giyin dedi giyinip oturdum konuşmaya başladı oan dünya başımıza yıkıldı güzel oğlum sabah annecine veda etmişti son tekmelerinide atıp bırakmıştı onu dört gözle bekleyen annesini sonra ilk hatırladığım hemşirenin nefes al ölüceksin diye bağırması oldu sanki rüya görüyordum mubarek kandil günü yanımda yatan kızın koluna takıldı gözüm bileklik vardı kendi koluma baktım bi pembe bi mavi bi an inşallah dedim ama birinde canlı kız birinde ex erkek yazıyordu 12 saat uyandırma servisinde kaldım tansiyon fırlamız nabız duracak kadar düşmüştü sürekli kendimden geçiyordum ertesi gün odaya alındım minik oğlumu aldılar hiç göremeden bikerecik dokunmadan verdiler kara topraklara kızımda yoktu eve bomboş geldim beşik eşyalar kucağım herşey boştu iki gün eşimin yardımıyla 3. gün koşa koşa dolmuşla gittim hastaneye ne dikiş ne ameliyat umurumda değildi sadece kızımın yaşadığını bilmek için binlerce şükür ki 1 haftalık ayrılıktan sonra hiç göremediğim minik kızımı kucağıma veriverdiler o ana kadar sanki hiç göremicek hiç dokunamıcaktım gibi geliyordu buruş buruş sarkan etleri arasında 1.900 gramlık bi can verdiler bana azimle inatla ilgilendim elimde olsa pamuklara saracaktım ve şuan 2 ayımızı devirdik miniş kızım 4 kilo oldu gülücükler atıyo annecine oğlum.............. onun içinde herakşam gözyaşım var hiç unutmayacağımsenağlama
Canım, gözyaşları içerisinde okudum yazını.. Prematüre annesi olarak (hala daha kızım küvezde, Bugün 87. günü ) seni çok iyi anlıyorum.. Allah sabır versin oğlun için.. Dünyalar tartlısı kızını da Allah sizlere bağışlasın, Evlat acısı yaşartmasın hiçbirimize canım..
Allahtan sana sabır diliyorum canım sabretmek çok zor sevineyimi üzüleyimmi bilemiyor insan. Bende seninle aynı şeyleri aynı haftalarda yaşadım 34+2 de doğuma girdim acil doğuma alındım iki kızımla çıkacağımı zannederken o ameliyathaneden 2 gün sonra kendime geldiğimde kızımın biri melek olmuş diğeri kuvözde yaşam mücadelesi veriyordu 25 ekim doğum günleri o gün sevinmelimiyim üzülmelimiyim bilemiyorum hep bir şeyler eksik hep yarım ömrümcede vücudumun yarısı çürümüş gibi olucak çünkü 1 yıldır hep böyle hissettim hala geçen sene bu gün ultrasona gittik bu gün ağrım vardı nedne gidip hastaneye yatmadımlarla geçirdim malesef hiç bir şey geri gelmiyor. allah elimizde kalan kızlarımıza sağlık ve uzun ömür versin inşallah
amin canım hepimizin büyük sabra ihtiyacı var bende kızıma kardeşin bizi özlüyordur belki sen onu görebiliyorsundur onu çok özlediğimi söyle diyorum bakıyor oda sanki anlıyor gibi geliyor bana tabi yok öyle bir şeyde. ama hiç bri zaman ne gülmeye ne eğlenmeye hakkım yokmuş gibi geliyor. yaşamktaki tek hedefimde beril. onun sağlığına kavuşabilmesi için koşturuyorum allahım kızımada kardeşinin ömrünü ve sağlığını versin diye dua etmekten başka şansım yok
Canım rabbim sabırlar versin sana....Kızın tutunmuş hayata bırakmamış annesini
sağlıkla büyüsün meleğin cnm benim.
canım rabbım yadımcın olsun saglıklı bır sekılde buyusunnn
Allah kızınızı bağışlasın size.diğeri çok üzücü ama teselliniz var hiç olmassa.bunada şükretmek lazım.başınız saolsun.
haklısın canım dua etmekten başka şansımız yok bende hala koca bi boşluk içindeyim herşey anlamsız geliyor tek derdim kızımın iyi olması hala bile kızımla yatıyorum sabah yataktan fırlıyorum sanki yanımda yokmuş gibi okadar korkuyorumki onsuz kalmaktan onu gördümü içim rahatlıyor işte nerden görsün nerden bilsin minnicik bebek kardeşi rüyayı ama işte kendi çapımızda oda bi teselli
5 yıllık bir çocuk özleminden sonra nihayet tüp bebek yöntemi ile rabbim mucizelerini göndermişti 1kızım ve 1 oğlum olucaktı 34.5 haftaya kadar herşey mükemmeldi hastaneye gittim ultrason çekildi oğlumda kan akım kaybı tespit edildi doktorum daha çok küçük olduklarını maddi durumumuz iyise özelden bi rapor çıkarmamızı ona göre müdahale yapmak istediğini söyledi maddi durum neki bu anne yüreğiyle öl dese ölürdüm o an yavrularım için bursanın en iyi ultrason uzmanına yönlendirdi tertemiz çıktı sonuçlar daha 3-4 hafta durur bizim veletler dedi doktorum 10 gün sonraya randevu aldık sabah babamız işe gitti öğlen gelicek ve kontrole gidicektik babamızın ardından bişeyler atıştırdık minik oğlum annecine günaydın dedi çift yumruk çalışması ile kıpır kıpırdı aynı benim yüreğim gibi yolda hayaller kuruyorduk eşimle herşeyimiz hazırdı kıyafetlerimiz oyuncaklarımız doktora gittik ultrasona girdik doktorum bişey söylemeden bakıyordu ama ben bi terslik olduğunu görmüştüm minik oğlum hiç hareket etmiyordu o minik kalbide atmıyordu acabamı? dedim kalk giyin dedi giyinip oturdum konuşmaya başladı oan dünya başımıza yıkıldı güzel oğlum sabah annecine veda etmişti son tekmelerinide atıp bırakmıştı onu dört gözle bekleyen annesini sonra ilk hatırladığım hemşirenin nefes al ölüceksin diye bağırması oldu sanki rüya görüyordum mubarek kandil günü yanımda yatan kızın koluna takıldı gözüm bileklik vardı kendi koluma baktım bi pembe bi mavi bi an inşallah dedim ama birinde canlı kız birinde ex erkek yazıyordu 12 saat uyandırma servisinde kaldım tansiyon fırlamız nabız duracak kadar düşmüştü sürekli kendimden geçiyordum ertesi gün odaya alındım minik oğlumu aldılar hiç göremeden bikerecik dokunmadan verdiler kara topraklara kızımda yoktu eve bomboş geldim beşik eşyalar kucağım herşey boştu iki gün eşimin yardımıyla 3. gün koşa koşa dolmuşla gittim hastaneye ne dikiş ne ameliyat umurumda değildi sadece kızımın yaşadığını bilmek için binlerce şükür ki 1 haftalık ayrılıktan sonra hiç göremediğim minik kızımı kucağıma veriverdiler o ana kadar sanki hiç göremicek hiç dokunamıcaktım gibi geliyordu buruş buruş sarkan etleri arasında 1.900 gramlık bi can verdiler bana azimle inatla ilgilendim elimde olsa pamuklara saracaktım ve şuan 2 ayımızı devirdik miniş kızım 4 kilo oldu gülücükler atıyo annecine oğlum.............. onun içinde herakşam gözyaşım var hiç unutmayacağımsenağlama
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?