Kızlar annemi meme kanserinden kaybettim 15 yıl önce. bende hemen hemen her yıl utrasonla kontrol yaptiriyorum. 39 yaşındayım. neyse herşey normal buraya kadar. benim derdim evhamlarım. annem ve kardeşlerim de de var bu evham sorunu. Hattâ annem nu evhamlari ile hastalığı kendine çağırdı resmen. Doktorlar yok deyince başka doktora giderdi. taki bir dr ameliyat deyince inaniyordu o doktora. cümle alem bilir ki hastalık takıntısı çok ileri dizeydeydi. birazda psikolojik bu hastalığı çağırdığına inanıyorum. bana gelince; bende de o kaygı durumu genetik olarak var. annem öyle bende mi olacağım diyorum çoğu zaman. her sene bir heyecanla doktora giderim. mesela 5 sene önce bir kist için mr istemişti neyseki sonucu iyi çıktı. Bugün gittiğimde de mr istemedi ama kist çıktı yine. Dr birçok kist var biri komplike ama basit görünüyor dedi. 6 ay sonra kontrol dedi gönderdi. ama gel görki ben o 6 ayı nasıl getireceğim. Bu psikoloji beni hasta eder. korkunç bir takıntı. elim hep göğsümde. ay neden öyle dedi dr vs. nasıl geçer 6 ay böyle
normal şartlarda bir insan olsa 6 ay sonra bakarız der geçer konuyu. ben annem gibi didik didik evhama yatkınım. aklıma siz geldiniz paylaşmak rahatlatır dedim. Yıllardır bu annemin kaygılı psikolojisi içime işlemiş atamiyorum. hiçbişeyi takmayan normal insanlara çok özeniyorum
normal şartlarda bir insan olsa 6 ay sonra bakarız der geçer konuyu. ben annem gibi didik didik evhama yatkınım. aklıma siz geldiniz paylaşmak rahatlatır dedim. Yıllardır bu annemin kaygılı psikolojisi içime işlemiş atamiyorum. hiçbişeyi takmayan normal insanlara çok özeniyorum