- Konu Sahibi MATHILDA__93
-
- #161
Banada artık öyle geliyor evet ben bile bile bunu nasıl yaptım inanın bilmiyorum haklısınız uzakta olunca sürekli gidip gelmeyeceği için bu sorumluluk otomatik olarak kalkıyor fakat aynı şehirde bu mümkün değil en çok canımı yakan o kadar sıkıntıyı çekip düzeni kurup geri dönmek nasıl bir akıl tutulması yaşadım inanın bilmiyorum pahalı da olsa buranın 5 6 katı da olsa ya geri döneceğim ama buda beni korkutuyor ama burada da dirhem huzurum düzenim dirliğim kalmadı bile bile geldim söylediğiniz gibi kendi ellerim le bindiğim dalı kestim..Daha önce yorum yaptım. Yine eşinize hak veriyorum. Doğru diyor. Uzak olan evlat ile yakın olan evlat bir olmuyor. Örneğin teyzem ,dedemle aynı şehirde yaşıyor. Dedem çok yaşlı.(Evlatlarının evinde kalmak istemiyor). Teyzem her gün babasına gidiyor. Kendini zorunlu hissediyor. Ki öyle oluyor. Kim ne derse desin. Ama uzaktaki evlatları geliyor bir ay kalıp ilgilenip gidiyor. Gören göz ile uzak göz aynı olmaz. Olamaz. Siz ne kadar eşiniz hep anasına gidiyor vs.deseniz de o adam buna mecbur. Çünkü işin içinde vicdan var. Ana baba büyütmüş bakmış. O da sıra ben de gözüyle bakıyor. Ama uzak olunca gidiş -geliş iki de bir olamayacağı için o sorumluluğun büyük kısmı kalkmış oluyor. Yani üzgünüm ama en başta hatayı yapan sizsiniz. Adam size bas bas demiş. Ya huu her şeyi bir kenara bıraktım. O kadar emek çabadan sonra sen gel böyle bir duruma maruz kal. Yani insan ancak bindiği dalı bu denli kesebilir.
Sonucu size söyleyeyim. Eşin pek sabırlı biri değilse o ilden tayin isteyecektir. Ya da ana baba vefat edene kadar orada kalacaksınız. Şu an en mantıklısı tayin isteyip dönmek.
Ben bunu yaşadım ve bunlardan kurtulmak için neler çektim kurtuldum geri döndüm düşünebiliyor musunuzAile olan yere gitmek pişmanlıktır. Demek ki yaşayarak görmek lazım bunu
Biz burada olduğumuz sürece bu sürecin bir sonu yok haklısınız benzer süreci babansında da yaşayacak eminim yaşları epey var ve git gide kötüye gidecekler orası kesin ben oysa hepsini yaşayarak gittim buradan kaçtım kurtuldum ellerinden ve kendi ellerimle o kadar emeği ziyan edip geri döndümSiz kendinizi suçlamışsınız ama eğer zaten kayınvalidenizin ciddi bir rahatsızlığı yoksa eşinizde bitiyor iş. Yani onun bir adım atıp, ciddi olarak anne babasıyla konuşması gerekir. Eşinizin de bir ailesi var. Bunun ne eşiniz ne de onun ailesi farkında.
Kayınvalidenizin rahatsızlığı çok ciddi bir rahatsızlık değilse geri dönebilirsiniz bence. Geri dönmezseniz kayınvalideniz vefat edene kadar bu şekilde devam eder. (Eşiniz irade koyup olayı kendisi çözmediği sürece) O vefat edince benzer süreç kayınpeder ile tekrarlanır bu sefer.
Şu an ki şartlarım her açıdan çok iyi ama huzurum yok aile bütünlüğüm dirliğim hiç birşey kalmadı hangisi daha ağır diye sorarsanız huzursuzluk çok daha ağırmış o kadar sıkıntıdan sonraEşiniz suçu size atarak, kendi evlilik sorumluluğundan kaçıyor. İçten içe size kızıyordur da, annesine bakmak zorunda bıraktığınız için. Evet annesi ile tabi ki ilgilenmeli, ama dengeyi de kurmalı. Kuramıyorsa siz onu yönetin. Madem eşiniz annesinde akşamları, oğlunuz da okul çıkışı oraya gitsin, baba oğul zaman geçirsinler babaannede.
Önceki yaşadığınız şehre gitmek ve orda yaşamak daha rahat olacaksa oraya dönün tekrar. Ama bence şu anki durumunuz, o şehirdekinden daha iyi
Sizden bir ricada bulunabilir miyim özel mesaj göndermek istiyorum açabilrsenizDaha önce yorum yaptım. Yine eşinize hak veriyorum. Doğru diyor. Uzak olan evlat ile yakın olan evlat bir olmuyor. Örneğin teyzem ,dedemle aynı şehirde yaşıyor. Dedem çok yaşlı.(Evlatlarının evinde kalmak istemiyor). Teyzem her gün babasına gidiyor. Kendini zorunlu hissediyor. Ki öyle oluyor. Kim ne derse desin. Ama uzaktaki evlatları geliyor bir ay kalıp ilgilenip gidiyor. Gören göz ile uzak göz aynı olmaz. Olamaz. Siz ne kadar eşiniz hep anasına gidiyor vs.deseniz de o adam buna mecbur. Çünkü işin içinde vicdan var. Ana baba büyütmüş bakmış. O da sıra ben de gözüyle bakıyor. Ama uzak olunca gidiş -geliş iki de bir olamayacağı için o sorumluluğun büyük kısmı kalkmış oluyor. Yani üzgünüm ama en başta hatayı yapan sizsiniz. Adam size bas bas demiş. Ya huu her şeyi bir kenara bıraktım. O kadar emek çabadan sonra sen gel böyle bir duruma maruz kal. Yani insan ancak bindiği dalı bu denli kesebilir.
Sonucu size söyleyeyim. Eşin pek sabırlı biri değilse o ilden tayin isteyecektir. Ya da ana baba vefat edene kadar orada kalacaksınız. Şu an en mantıklısı tayin isteyip dönmek.
Nasipte yaşamak varmış geçmiş değiştirilemez. Üzüldüm yasadiklariniza sizi çok iyi anlıyorum. Umarım bundan sonrası daha güzel gönlünüzce olur. Duygusal tercihler yapmamak lazım hayatta.Ben bunu yaşadım ve bunlardan kurtulmak için neler çektim kurtuldum geri döndüm düşünebiliyor musunuz
Ani bir kararla herşeyi yaktım yıktım geldim şimdi aynı hayatı yapmayım diye bekliyorum ama geri gitmekten başka da bir çıkış yolu bulamadım gerçektenNasipte yaşamak varmış geçmiş değiştirilemez. Üzüldüm yasadiklariniza sizi çok iyi anlıyorum. Umarım bundan sonrası daha güzel gönlünüzce olur. Duygusal tercihler yapmamak lazım hayatta.
Peki şu durumda geldiğim yere geri dönmek nasıl bir karar olurAnlayışsız insanlara sınır falan koyulmaz. Çok üzgünüm ama şuanki durum bence böyle devam edecek,onlar için aksi düşünülemez. Huzurlu olmak için tek yol uzak kalmaktı. Biz 15 yıl aynı binada yaşadık, görümcem ve ben evdeydik. O süreçte kv' min bayılması hastalanması bir rutindi. Taşınıp uzaklaşınca görümcem de işe başlayınca bunlar birden kayboldu. Demek ki bize imiş nazı niyazı ben bunu anladım. Rol yapıyordu asla demiyorum ama bence ilgi istediği zaman psikolojik olarak hasta hissediyordu. Anlatabildim mi bilmiyorum... Eşiniz babasının omzundan bir yük almış. Bundan asla geri dönmezler. Kendinize odaklanın eşinizi bir süre merkezden çıkarın derim. Ailesine yüklendikçe istemediğiniz sözler duyup üzüleceksiniz.(Bu bir psikiatrist tavsiyesidir, ailesi suçlanan erkek her zaman sizi iter haklı bile olsanız) Ben huzur ve ekonomik rahatlık arasında bir seçim yaptım. Sizinle tercihlerimiz farklı olmuş.
Kendide hiç istemedi buraya gelmek buraya geldiğinde Çünkü olacakları biliyordu alacağı taşıyacağı sorumluluğun farkındaydı ve babası da dediğiniz gibi tamamen ona devretti gibi birşey oldu bıksa dahi bu durum böyle devam eder yaşları ilerliyor her gün kötüye gidecekler ama değil bende artık tek kurtuluşu çıkışı geldiğim yere geri dönmekte buluyorum şu an ama yine bir ani karar vermek istemiyorum bu kez korkuyorumBu arada uzakta olmak başka, gidip de geri dönmek başka...Eşiniz vicdan azabının acısını sizden çıkarabilir ve yine huzur bulamayabilirsiniz. Bence biraz bağrınıza taş basın, bırakın ilgilensin etsin.Ta ki kendisi bıkana kadar. Yeni bir karar alınacaksa da bunun sorumlusu siz olmayın. Siz yargılamadıkça normal davrandıkça, kendisi size teklifte bulunabilir tecrübeyle sabittir bu dediğim de .... Şikayet ettiğinizde ters tepecek hep.
Geri döndüğünüzde tüm bu yüklerden kurtulup hafiflemenizi temenni ederim tabi ki ama ben sizin bu sefer vicdan yükü altında ezileceğinizi tahmin ediyorum. Yine söylüyorum hiç gitmemekle gidip geri dönmek aynı olmayacak. Ben sizin yerinizde olsam bu süreci sessizce izlerdim ve geri dönüşün kararını eşimin vermesini beklerim. Siz normalleşin o kendisi dönmek isteyecek göreceksiniz.Çünkü araya ölüm girdiğinde bütün kötü tecrübeler unutuluyor vicdan bağırıyor sadece. En azından sizden hizmet bekleyen yok bu da bir nimet bana göre...Kendide hiç istemedi buraya gelmek buraya geldiğinde Çünkü olacakları biliyordu alacağı taşıyacağı sorumluluğun farkındaydı ve babası da dediğiniz gibi tamamen ona devretti gibi birşey oldu bıksa dahi bu durum böyle devam eder yaşları ilerliyor her gün kötüye gidecekler ama değil bende artık tek kurtuluşu çıkışı geldiğim yere geri dönmekte buluyorum şu an ama yine bir ani karar vermek istemiyorum bu kez korkuyorum
Size ben gelmeyelim dedim demekten baska ne is yapiyor kocan?Bu pişmanlıkla günden güne tükeniyorum her gün acı çekiyorum. Yaşama sevincimi kaybettim . 10 yıllık evliyiz 8 yaşında bir tane oğlum var eşimin ailesi ile çok büyük sıkıntılar yaşadık Geçmişte ama eşim iyi ve anlayışlı olduğu için hep sabrettim
4 Yıl önce memur olarak başka bir ile atandım maddi imkansızlıklar oğluma iyi bir gelecek sunma istediği ve eşimin ailesinin dirlik vermemesi ve huzur bulamadığımız için( beni hiç bir zaman istemediler bizi ayırmak için herşeyi yaptılar çok çirkin iftiralar da bulundular beni ve çocuğumu hep dışladılar kabul etmediler hor gördüler eşimi kullandılar hep maddi manevî) çalıştım çabaladım memur oldum . çok mutluydum . . Atandığım il sahil memleketi ve çok pahalı bir şehirdi. Trafik sorunu çok fazlaydı günlük 2 saat trafikte geçiyordu. Tek başımıza gerçekten çok zorlandık oglum çok küçüktü.
büyük şehirde işim de çok yoğun ve yıpratıcı bir meslek.Özellikle oglum çok yıprandı kreş yaz okulu etüt bakıcı derken ..
hastalandı rezil olduk. Yaz geldi boşta kaldık rezil olduk . Ara tatiller 15 tatiller derken derken benimle işe gidip gelirdi hep İzinlerimiz yetmiyordu . Çok ortada kaldık gerçekten çok sıkıntı yaşadım gurbette olanlar beni anlayacaktır. Ama şükrettim sabrettim yoluma devam ettim
Oğlum. Çok yoruluyordu artık çok mutsuzdu hiç gülmüyordu son zamanlarda .
sabahın 7, sinde evden çıkıp akşamın 7 sinde eve giriyorduk ev kiraları çok pahalıydı ev sahibi gecen yıl 25 bin TL kira istedi bir anda.üstelik ve tahliye ettireceğini söyledi
Zaten çalıştığım kazandığım para yol parası etüt yaz okulu gibi yerlere gidiyordu.. Bi anlık bunalım ve ani kararla geri memleketime tayin istedim istemez olsaydım ah nasıl yaptım . eşim çok dedi gitmeyelim bak geldik düzen kurduk iyi kötü o kadar sıkıntı çektik çocuk birazda büyüsün bu kadar sıkıntımız kalmayacak orada huzur bulamayız burada kafamız rahat ailemi biliyorsun dirlik vermez dedi. GİDERsek bir yere kadar sınır koyarım oda yeterli olmaz dedi AMA BEN istedim ve geldik.. Şu an Oğluma okul çıkışında annem bakıyor hasta olduğu zaman ihtiyacımız oldu zaman sagolsun hep yanımızda yaşam kolay ilçe deyiz herşey ucuz tam memur şehri. Geldiğimiz yer buranın maddi anlamda 5 6 katı diyebilirim 8 bin TL kira veriyorum iş yerim 5 dk mesafede oglum çok mutlu huzurlu. Neşeli artık yüzü gülüyor . . AMA benim ne huzurum kaldı ne mutluluğum eşimin ailesi dirlik vermiyor ne yazık ki bunca yıl geçti evliliğim rayına oturdu eşimde mesafesini koyar baş ederim diye düşündüm ama çok yanlış düşünmüşüm eşimle kavgasız bir günümüz geçmiyor boşanma aşamasına geldik neredeyse ailesi yüzünden ve birşey söylediğim zaman ben sana söylemiştim gelmeyelim demiştim bile bile geldin demesi beni iyice çıkmaza soktu bu pişmanlıkla yaşayamıyorum çok kötüyümpsikolojik olarak bitmiş bi haldeyim yaktım kendimi yuvamı huzuru mu annesi biraz rahatsız yaşı gereği tansiyon şeker ödem gibi rahatsızlıkları var eşim iş çıkışı her gün oraya gidiyor eve çok geç geliyor eviyle hiç ilgilenmiyor ailesi yüzünden artık geldin ben hastayım bana bakacaksın bana hizmet edeceksin eğer etmez isen hakkımı helal etmem diye beddualar ediyor herşeyi ona yaptırıyorlar. Evine gitsin istemiyorlar hep onlarla olsun istiyorlar eşimde annesi rahatsız olduğu için vicdan yapıyor ve bu durumu gerçekten çok Güzel kullanıyorlar art niyetli davranıyorlar evlilik hayatımız kalmadı çocuğumun babası var ama yok gibi bu arada sabah iş akşam ailesinin yanında. Hastalık bahanesiyle eşimi iyice sıkıştırdılar annesi yalnız değil babası da var. İki kardeşi var onlar başka şehirde onlar da hiç sorumluluk almıyor siz oradasınız mecbur ilgileneceksiniz diyorlar Bu arada babası iyi sağlığı sıhhati yerinde ve başında .
Birşey söylediğim zaman ben sana olacakları söylediğim halde geldin diyor. Kendim ettim kendim buldum içimi dökmek istedim nefes alamıyorum İçim yanıyor bir çıkış yolum yok artık göremiyorum. Bu şekilde hayatımı ve evliliğimi devam ettiremiyorum
GÜNCELLEME biz başka şehirde iken hep babası ilgileniyordu hastane ev vs çünkü sağlam diri ve ayakta annesinin beynine pıhtı atmıştı biz başka şehirde iken yürüyemedi bir süre daha sonra ayağa kalktı ama değneklerden destek alıyor bel fıtığı sıkıntısı da olduğu için onun haricinde bir sağlık problemi yok tansiyon vs gibi durumları oluyor babası buraya geldiğimiz den bu yana herşeyi eşime yaptırmaya başladı kendi yaptığı herşeyi boşladı hastane postane Çarşı pazar vs eşimi bakıcı gibi kullanmaya başladı annen hasta diyerek manipüle etti bunu kullandı eşim gitmediği zamanlarda ağladı beddualar etti senin gibi evlat olmaz olsun buraya geldin bize bakacaksın bizimle ilgilenecek sin gibi
Bakıcı asla tutmazlar kadın yatalak olsa bile tutmazlar o kadar paraları kıymetlidir bakıcı oglu varken onlara ters gelir miş elalem ne dermiş oğlu varken bakıcı tuttu dedirtmezmiş oglu ne güne duruyor Muş
+100001. Eşiniz ailesine mesafe koyamadı diye memur olmuşsunuz, maddi imkansızlık var diye çocuğunuz küçücükken kpss çalışmışsınız eve destek getirmişsiniz üstüne evlat büyütmüşsünüz. Kendi imkanınızı yaratıp huzur için memleketinizden gitmişsiniz size öncelikle helal olsun demek istiyorum, asla kendinizi yetersiz ve yanlış görmeyin bu anlattıklarınız çok güçlü bir savaşma mücadele etme ruhunun işareti. Beceriklisiniz akıllısınız. Çözümü bulup çıkarmışsınız.
2. Ailesi sizi küçük çocukla memur olmaya zorlayacak kadar rahat vermezken eşinizin durumları bu raddeye getirecek kadar annesine izin vermesi zaten baştan falso. Olaylar hiç memur olayım da atanayım noktasına gelecek kadar kötü olmamalıydı maddiyatı ayrı tutuyorum.
3. Sizin memur olarak evinize sunduğunuz imkan ile gidilmiş, orada da sorumluluktan hem siz hem oğlunuz yorulmuşsunuz. Eşiniz bunu görüp de ben aileme karşı sağlam duracağım gel memlekete gidelim, annen orda iş yeri yakın çocuk da sen de perişan oldunuz diyeceğine hala gidersek böyle olur şöyle olur. Yahu bu adamın iradesi yok mu? Rahatına geldi uzak yerde irade ortaya koymadan sorunların çözülmesi. Bir diğer konu da siz ve oğlunuz sahili olan yerde adeta sürünürken kocanız ne yapıyordu?
4. Eminim siz de istemezdiniz memlekete dönmek ama şartlar bunu gerektirmiş. Eşiniz hatalarından ders çıkaracağına suçu size atıyor oh ne ala memleket.
Hala da kendime kızıyorum diyorsunuz ya çok üzülüyorum. Kendi yaptıklarınızın farkına varın ve değerinizi bilin.
Tek çocuğu eşiniz miymis ?Hiç kimse üstüne düşeni yapmıyor onlar başka şehirdelermiş gelemezler miş çalışıyorlarmış burada bi tek eşim var mış ve onların elinden tutmak zorundaymış her gün gitmek zorundaymış her an yanlarında olmak zorundaymış tek başına bakıcı parasını üstlenecek hali de yok zaten hoş babası da tutmaz nasıl da oglu var bakıyor ve ben karşısına geçip hiç birşey diyemezmişim karşı gelemezmişim böyle devam edecekmiş bana bunları söylüyor her defasında kabul etmiyorum benim de evim var düzenim var çocuğum var bizim de sana ihtiyacımmz var dediğin de bi evi olan çocuğu olan sen misin diyor idare et diyor 10 sene böyle devam etti 10 sene idare mi edeceğim edemem diyorum nasıl biliyorsan öyle yap o zaman diyor gayet net bir şekilde
Nasıl denge kurayım yaşlı hasta ve yalnız insanlara diyor biz geleli 10 ay oldu henüz 10 ayda çöktüm inanın geri geldiğim yere gitmeyi düşünüyorumAklı olan memlekete tayin istemez. O hatayı bizde yaptık ve evliliğimizin 6 senesi çöp oldu. Son iki yıldır biraz kendimize geldik mesafeyi koyduk. Oncesine defalarca boşanma aşamasına geldik eşimle. Her iki tarafta bizi inanılmaz yıprattı daha bunun yaşlılığı ve beraberinde gelecek olan kaprisleri var burnumuzdan getireceklerine adım gibi eminim. Bana kalırsa çoktan gitmiştim buradan ama eşim elimi kolumu bağlıyor. Sizin durumunuza ne desem bilemedim. Çok zor yanı esinizde ben demiştim deyip işin içinden bu kadar kolay sıyrılamaz. Bir denge kurması lazım buna mecbur.
Şöyle birşey var ama bu insanlar yaşlı ve tek burada günden güne de kötüye gidecekler iyiye gitmeyecekler ve eşim hastalıkları ihtiyaçları halinde her zaman onlarla olmaya devam edecek işin içinde hastalık teklik olmasa illa ki mesafe koyulur ama böyle bir durumda yok bakıcı da tutacak durumda değiller babası zaten herşey den elini ayağını çekti eşime yıktı ya ayrılmak ya dönmek kalıyor geriye diye düşünüyorum artık bu konuda iletişime tamamen kapalıyız konu hep farklı yerlere gidiyor napym insanları ortada mı bırakym gitmeyim mi bakmayım mı ilgilenmeyim mi çok başka yerlere gidiyor ne yazık kiGeri döndüğünüzde tüm bu yüklerden kurtulup hafiflemenizi temenni ederim tabi ki ama ben sizin bu sefer vicdan yükü altında ezileceğinizi tahmin ediyorum. Yine söylüyorum hiç gitmemekle gidip geri dönmek aynı olmayacak. Ben sizin yerinizde olsam bu süreci sessizce izlerdim ve geri dönüşün kararını eşimin vermesini beklerim. Siz normalleşin o kendisi dönmek isteyecek göreceksiniz.Çünkü araya ölüm girdiğinde bütün kötü tecrübeler unutuluyor vicdan bağırıyor sadece. En azından sizden hizmet bekleyen yok bu da bir nimet bana göre...
Ekleme: Ben yıllarca aile binasından çıkmanın bağımsız olmanın hayalini kurdum.Eşim hep "nasıl bırakırım" derdi. Sonra susma ve şikayeti eleştiriyi kesme kararı aldım. Kendimi her anlamda besledim odağımı o taraftan aldım, saplanıp kalmıştım çünkü.
Sonra ne oldu biliyor musunuz.. Eşim babasının tacizlerine ve haksızlıklarına dayanamayıp evi taşımayı teklif etti bana. O gün benim cennetimdir. Demek ki yaşayıp görmesi gerekiyormuş.
Şimdi biz olduğumuz için babası tamamen eşimin üzerine yıkarak elini ayağını çekti bu durum böylede devam eder artık çözümü de olmazEsiniz ama hakli burda. Herkes kendi ailesini bilir. Adam ailesinin nasil insanlar oldugunu biliyordu ve gelmemesi daha iyi olurdu. Cünkü o olmasa aile baba bakamasa mecbur bir cözüm üretecekti. Simdi esinize yüklenseniz bile esinizin pozisyonu sizinkinden daha beter alsinda. Simdi gitse ve birsey olsa ömür boyu vicdan azabi cekecek olan o..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?