Benim icin iki donem vardi babam vefat etmeden once ve sonra.22 yasinda kaybettim.ondan once annemle iletisim zayifti annemin kisiligi oyleydi gunluk gorevlerini yapar eger moralimiz bozuksa sorar sonra bosver derdi.bize kotu davranmazdi.ama yetistirmek icin de birsey yapmazdi tabi bunu smdi anliyorum.ve hayat sartlarimiz ve cevremiz de iyi .3 kardesiz oyle cok buyuk sorunlarimiz yoktu.en buyuk benim benim sorgulayicu ve takintili tipdim babamla iyi anlasiyirdum beni dinliyordu ve sohbet ediyordu .annemle nadir konusulur ve muhabbeti devam ettirmez su an 48 yasinda hala ayni bu huy degismez yani.uzaktan bakilinca bana gire sorun yoktu ama sorun varmis gercekten.babam vefat etti 2 sene sonra evlendim. annemin tek dayanagi ben oldum.annemle iliskimiz degisti.annem konusmaya basladi.ama bir sorunumu anlatsam yine sus tavri var birseyi farkettim kendi sorunlarini da cozmuyor icine atiyor ben usteledigim zaman da susuyor .gel gelelim sonuca simdi ben annemi hic kirmiyorum cunku yaraliyiz.benim ailemve cocuklarim var .onun hayat arkadasi yok. O yuzden beterin beteri vardir.anne babanin kiymetini yasadigi zaman bilin.sorunu kendiniz cozun sorunun kaynagini aileniz yapmayin.