Dolap için benim yıllardır uyguladığım bir yöntem var.
Klasik bir kaç parça hariç ( siyah bir elbise, kot ceket vs) 1 yıl giymedigim bir şeyi asla dolapta tutmuyorum. Giysi kumbaralarina bırakıyorum.
Başkası nasiplensin.
Hiç duygusal bağ oluşturmam , kıyamamazlik asla etmem.
Bir süredir çalışmadığım için zaten alışveriş konusunda da terbiye ettim nefsimi. İhtiyacım olmayan bir şeyi asla almıyorum. Bunu iş hayatına döndüğümde de devam ettirmeye kararlıyım. Çocuğumdan, eşimden o değerli vakitleri ayrı gecirerek yalnızca istiyorum diye gereksiz harcamalar yapmayacağım. Böyle düşünüyorum şu an.
Kozmetikte de bir ürün bitmeden yenisini almıyorum.
Mutfakta stok mantığından bile kurtardım kendimi haftalık planlı harcamalar yapıyorum.
Dolaplardaki ferahlık resmen ruhuna yansıyor.
Bu dönem nefsimi terbiye donemi... Bardağa dolu tarafından bakıyorum böylece :)
Oğlumun giysilerinde de aynı yöntemi uyguluyorum. Olmayan , küçülen bütün giysilerini ya giysi kumbarasina ya da bir yakınima veriyorum.
Hepsi tertemiz ve ütülü oluyor.
Oğluma da ihtiyaç dışında asla almıyorum. Çünkü çocuk kıyafetlerinin çocuklardan çok anneleri mutlu ettiğini farkettim.
Benim kilo sorunlarım oldu yıllardır
bir verdim iki aldım
Sonra araya hamilelik girdi
O yüzden gardolabım biraz dağınıktı
Diyetisyene gitmeye başladım
Kilo veriyorum
İyice büyük gelenleri verdim
Tekrar kilo almayacağım
Yemek düzenimi kuracağım artık
İdeal kiloma geleyim senin sistemi kullanırım
Bende oğlum doğduktan sonra çalışmaya başlayınca ne kadar gereksiz harcamalar yaptığımı , onunla geçirmem gereken zamandan çaldığımı farkettim.
eşyalar bile çok gözüktü gözüme onu ayıracağım zamanı temizlik ile geçiriyordum.
Azalmaya başladım. Ferahladım.
Devamında almayınca birikim yapmaya başladığımı farkettim.
Sonrasında beslenme de bile sadeleşebileceğimi düşündüm
Mutfak alışverişim stoksuz.
Yemek düzenim oturmaya başladı
Liste ile kilo verdiğim için haftalık yiyeceğim yemeğe göre alışveriş yapıyorum.
Aldığım temizlik malzemelerinin de çeşidini azalttım.
Oğlumun kıyafetleri hediyelerde olunca çoğalıyor
Ama hep verdim kıyafetlerini
Başkaları da kullansın istedim.
Tam mevsim geçişinde olduğumuz için onun dolabına el atamadım ama bu haftasonu elden geçecek
Almamak , azalmak , çok güze bir duyguymuş
Etrafımda da herkes bu duyguyu yaşasın istiyorum
Annem ve kızkardeşim için bazen haykırmak istiyorum
Onlarda görsün istiyorum yaşasınlar bu duyguyu
Ama anladım ki herkes kendi aydınlanmasını yaşıyor.
Sonra bu siteye girince bakıyorum ki benim gibi düşünen ne kadar çok insan var.
En azından burada anlatmak , yeni fikirler edinmek beni daha mutlu ediyor.
İyi ki diyorum iyi ki denk gelmişim buraya ve size