Moralim çok bozuk :S
Onu çok seviyorum herşeyden çok ve eminim ki öylede seviliyorum.
İlgisizlik yok , kötü huyu yok , işten eve evden işe giden biri.
Gerçekten aile çocuğu derler ya öyle biri.
Ondan asla sıkılmadım , benden sıkılmadığını biliyorum. Aşkla bakarız birbirimize.
Birkez elimi tutmadan yürüdüğünü bilmem , Otururken öyle vıcık vıcık yanaklarımı öpmez ellerimi öper hep.
Ne istersem alır , yapmaya çalışır.
Ama neden bu kadar manasız tartışma.
Anlam veremiyorum herşey sorun en ufak şeyler büyüyor dağ oluyor.
Sorun kıskançlık değil sorun ne anlamıyorum.
Beraberken sorun yok . O çok sevgi dolu biri , benim için çok , önemli çok özel.
Ne o ne ben çenemize sahip değiliz. Ama en çok ben.
Ben zorluyorum , her dediğimi çeksin istiyorum ama bir yerden sonra dayanamıyor patlıyor bu sefer ben üzülüyorum bana neden böyle davranıyorsun. E kızım çocuğun ki de can !
Öfkemi kontrol edemiyorum. Hayatımdaki herkese karşı dilim sert ve sivri.
Kızlar ondan vazgeçmek istemiyorum , onunda benden vazgeçmesini istemiyorum.
Artık tartışmalarımız son bulsun istiyorum.
Aramızda sürekli bir çekişme . Daha doğrusu ben bişeyler bulup sorun yaratıyorum.
Belki sizlerden yardım alırsam ana sorunun kaynağını bulabilirim diye düşündüm.
Ona ve sevgimize değer veriyorum , o benim '' Sol canım ''
Bugün gene kavga ettik o sinirlenince susmak ister susar sakinleşmek için.
Bense sinirlenince susamam.
Kırmak kırılmak istemiyorum artık