Ama arada bir tutku hissiyat gerekmez miAşkla evliliği sürdürmenin bir yerden sonra alakası yok bence
Başta aşık olmanın verdiği o gazla evleniyoruz da adam her yönden kötü ise aramızda aşk olmuş olmamış zerre fark etmez ki. Anlaşamadığım biriyle evli kalmak istemem sonuçta.
Yani her aşık olup evlenenin evliliğinin harika olmadığına hatta boşanmaların olduğuna şahit oluyoruz.
Ama büyük bir aşk yoksa bile iyi arkadaş olan insanların evliliği daha iyi yürüyor bence
Cok haklisiniz. Hic biseyin garantisi yok. Ama genede omur boyunca tek yasanirmi bilemiyorum.genede 2. Evlilik yaparsaniz insallah cok mutlu iyiki diyebilceginiz bi evliliginiz olurBende hep bundan korkuyorum mesela. Bende eşimden ihanet nedeni ile ayrıldım. İkinci ni kez aynı şeyi yaşarsam ya tekrar ayrılcam. Eğer ayrılmazsam bu kez ilkinden neden ayrıldım peki. O yüzden ben hiç düşünmüyorum mesela tekrar evlilik.
Yalnız çok mutluyum. Şu saatten sonra bana yük olacak bir insan istemem. İşim var evim arabam herşeyim var. Bu saatten sonra olursa sadece beni mutlu edebilecek bi insanla olur. Macera arayamam artık kendime. Çok yorgunum çünkü.Cok haklisiniz. Hic biseyin garantisi yok. Ama genede omur boyunca tek yasanirmi bilemiyorum.genede 2. Evlilik yaparsaniz insallah cok mutlu iyiki diyebilceginiz bi evliliginiz olur
7 yıllık evliyim aileler ve 3. Kişi olmadığı sürece çok mutluyuz .saygı sevgi sabır anlayış olursa huzur da olurBiraz dertleşelim mi..
Evet kısmetse bi iki güne bosaniyorum.
Zamanında özen gösterilmemis bir evlilik ama şimdi bosanirken kıyamete binen..
Neyse merak ettiğim mutlu evlilik var mı şimdi bosanmadan evlilik derdine düşmüş diyenler olacak ama asil bu aşamada merak ediyorum.
Çünkü aşk istiyorum ama evlilik öldürüyor mu.. hiç evlenmiş gibi hissetmiyorum.
Avantajlı yanları var simdiki halimin ve gelecekte aradığımı bulamama korkum var yine de risk alacağım ama bu günlerimi aramaktan korkuyorum. Bu zaten zor bulunacak bir şeyse bosa risk aliyorum
Var mı saygı sevgi değer ve hisler evliliklerde..... sırf biri sizi sevdiğini söylüyor diye ve ne deseniz yapacak diye hissetmesenjz de evli kalmak mı mantıklı oluyor... yoksa risk almak mı..
Ben kararımı verdim ama işte dediğim gibi pişman olursam diye aklımdan geçmiyor değil..
Bende de tam tersi daha önceleri saçma sapan insanlara aşk gözüyle baktım hissettim zannettim ama değer görmedim. Ozamanlar yaşimin verdiği duygularla mı diyeyim artık değer veriliyor sanıyordum. Ama yanılmışım yanıldığımı da eşim karşıma çıkınca anladım. Ama ilk gördüğüm an gıcık kapıyordum manyak peşimi bırakmıyor derdim sonra sohbet arasında ben komik bişey söyleyince güldü bana o an içimde bişey oldu sizin dediğiniz gibi işte o an ona doğru çekildim. Şimdi 10 yıllık evliyiz ve sizin dediğiniz gibi yanımdan gitsin istemiyorum. Mesela bazen çocukları bahane edip yarın işe gitme çok yoruldum diyorum göndermiyorum.Her dediğimi yapacak insanlar da çıktı karşıma ama ten uyumu ya da çekim yoktu. Eşimi ilk gördüğüm an ona doğru çekildim. 12 yıl oldu. Adam işteyken özlüyorum. İlk yıllar çok kavga ettik ama şu an birlikte uyumu yakaladık. Senede bir kavga ediyoruz desem yeridir. Hala çok çekici geliyor bana. Doğru insanla çok çok mutlu olursunuz inşallah.
es ailesinden yana sansli olanlar evliliklerinde de mutludur diye dusunuyorum ama oyle de olmayabilir tabi. her daim ailesinin onayina muhtac, onlara kendini gostermek kendini kanitlamak icin yasayan bir koca varsa mutlu olunmaz mesela.Biraz dertleşelim mi..
Evet kısmetse bi iki güne bosaniyorum.
Zamanında özen gösterilmemis bir evlilik ama şimdi bosanirken kıyamete binen..
Neyse merak ettiğim mutlu evlilik var mı şimdi bosanmadan evlilik derdine düşmüş diyenler olacak ama asil bu aşamada merak ediyorum.
Çünkü aşk istiyorum ama evlilik öldürüyor mu.. hiç evlenmiş gibi hissetmiyorum.
Avantajlı yanları var simdiki halimin ve gelecekte aradığımı bulamama korkum var yine de risk alacağım ama bu günlerimi aramaktan korkuyorum. Bu zaten zor bulunacak bir şeyse bosa risk aliyorum
Var mı saygı sevgi değer ve hisler evliliklerde..... sırf biri sizi sevdiğini söylüyor diye ve ne deseniz yapacak diye hissetmesenjz de evli kalmak mı mantıklı oluyor... yoksa risk almak mı..
Ben kararımı verdim ama işte dediğim gibi pişman olursam diye aklımdan geçmiyor değil..
bazi adamlar ilk basta yani tanima doneminde nisanlilik doneminde kendini belli etmiyor. ornegin benim esim.. tanisma doneminde olsun nisanlilik doneminde olsun her seye ikimiz karar verdik. konusurken, karar verirken sanki kendi ailesi yok gibi davraniyor ve ikimiz ne dersek o diyordu. cok hayran kalmistim bu davranislarina. dugun tarihini bile ailesine sormadi ikimiz kararlastirdik. dugun salonunu benim istedigim tarihe gore tuttu. ailesi sonradan ogrendi mesela. bunun gibi bi cok sey. bir de bekarken ailesi ile ayni sehirde olmalarina ragmen kendisi ev tutmus ve tek basina kaliyordu. bu durumda cok hosuma gitmisti. "tek basina birey olabilmis" havasini oyle guzel verdi ki bana. ama daha evlendigimizin ilk ayinda babasindan nasil korktugunu,annesinden nasil cekindigini,ablalarindan hatta enistelerinden cekindigini herkesten onay bekledigini gosterdi. bekarken cok mantikli adimlar attigimi dusunup kendimle ovunurken esim bana ailesine olan sacma sapan bagliligi ile hayal kirikligi yasatti. malesef ki bazi insanlar kendini oyle perdeliyor ki.. ozguvenli, tamamen aileden ayri takilan, birey olabilmis esinin kararlarina saygili olabilecek bir hava veriyor hic te belli etmiyor ama ayni evin icine girince tamami ile taniyabiliyorsunuz ancak. yanilmadigim tek nokta ev islerinde bana yardim etmesi. onun da ev ve cocuk bakimini ustlenmesi.Sizler en başta her şeye evet diyorsunuz. Daha annesinin göbek bağından kurtulamayan insanları kabul ediyorsunuz, kendi başına tüm nişan düğün vs işlerini halledemeyecek maddi manevi özgürlükte insanlarla evlenmeye kalkıyorsunuz. Başka bir kadınla konuştuğunda affediyorsunuz, annesiyle babasıyla 7/24 konuşup hesap veren insanları eş diye koynunuza alıyorsunuz! Üzgünüm ama böyle insanlarla evlilik kurumu yürümez. Böyle insanlar sevilmez, yanından bile geçilmez! Tekrar evlenirseniz eğer lütfen birinden bile ödün vermeyin
İyi de siz ailesiyle hiç yanyana birlikte gelmemiş miydiniz? Orada hali tavrı belli olurdu. Kimse kendini yüzde yüz gizleyemez bu mümkün değil!.bazi adamlar ilk basta yani tanima doneminde nisanlilik doneminde kendini belli etmiyor. ornegin benim esim.. tanisma doneminde olsun nisanlilik doneminde olsun her seye ikimiz karar verdik. konusurken, karar verirken sanki kendi ailesi yok gibi davraniyor ve ikimiz ne dersek o diyordu. cok hayran kalmistim bu davranislarina. dugun tarihini bile ailesine sormadi ikimiz kararlastirdik. dugun salonunu benim istedigim tarihe gore tuttu. ailesi sonradan ogrendi mesela. bunun gibi bi cok sey. bir de bekarken ailesi ile ayni sehirde olmalarina ragmen kendisi ev tutmus ve tek basina kaliyordu. bu durumda cok hosuma gitmisti. "tek basina birey olabilmis" havasini oyle guzel verdi ki bana. ama daha evlendigimizin ilk ayinda babasindan nasil korktugunu,annesinden nasil cekindigini,ablalarindan hatta enistelerinden cekindigini herkesten onay bekledigini gosterdi. bekarken cok mantikli adimlar attigimi dusunup kendimle ovunurken esim bana ailesine olan sacma sapan bagliligi ile hayal kirikligi yasatti. malesef ki bazi insanlar kendini oyle perdeliyor ki.. ozguvenli, tamamen aileden ayri takilan, birey olabilmis esinin kararlarina saygili olabilecek bir hava veriyor hic te belli etmiyor ama ayni evin icine girince tamami ile taniyabiliyorsunuz ancak. yanilmadigim tek nokta ev islerinde bana yardim etmesi. onun da ev ve cocuk bakimini ustlenmesi.
Kesinlikle çok haklısınız ben yanlış seçim.yaptim . 23 yaşlarındaydim, insanları tanımıyordum. Uni bitti Bi sene görüştük, değer veriyor sandim oysa şimdiki aklım olsa o zaman anlardım uygun olmadigimizi.. evlenince zaten tam fiyaskosu, annesi öyle bir karışıyordu ki, eş sessizdi pasifti, hep Bi bekledim cunku her şey duzelecek diyordu. Gitmekten ziyade biseylerin düzelmesini beklemiş durmuşum şimdi o hallerime hiç anlam veremiyorum. Yaşadığım o sorunlu zamanları unutmuş gibiyim öfke de besleyemiyordum sadece iyi yanlara bakmaya çalıştım bekledim vs olmadı. Şimdi belki tam istediğim gibi olurdu ama tüketmişiz. Hiç bir hissim.kalmadi, söyle yapsın böyle yapsın ısınirim diyebilcegim hiçbir şey ama israrla hata yaptığımı, eski hallerinin oldugunu yeni bir insan oldugunu soyluyor, tabi benim beynime kazindi artik, kizamiyorum bile ona, sanki o hiç yokmuş gibi. O yüzden bosanacagim kismetse. Ama şu kafaya girmem neden bu kdr uzun sürdü anlamıyorum.. Bu konuda çok.kiziyorum.kendime. daha çok sknti çekerken gitmemişim.. İlk yılımda bile gönül.rahatligiyla bosananilirdim oysa.. 8 yıl....Size mutlu evliliğin sırrını söyleyeceğim; Büyümüş insanlarla evlenin! Hiçbir şeyinizi başkasına yansıtmadan kendi aranızda insanca çözecek insanları hayatınıza alın, sapık gibi ona buna bakmayan bu tür şeyleri görmüş olgun, akıllı insanları hayatınıza alın. Aileleri hiçbir şeyinize karıştırmayın, yardım dahi beklemeyin ki söz sahibi olmasınlar.
10 yıllık evliyim. Baştan kurallarım belliydi. Hala da öyle. Eşimi de iyi araştırmıştım. Süslü laflara kanmam, bana gerçekler gerekiyor diye yürüdüm bu yolda. Ve iyi ki diyorum. Yanılmadım.
Sizler en başta her şeye evet diyorsunuz. Daha annesinin göbek bağından kurtulamayan insanları kabul ediyorsunuz, kendi başına tüm nişan düğün vs işlerini halledemeyecek maddi manevi özgürlükte insanlarla evlenmeye kalkıyorsunuz. Başka bir kadınla konuştuğunda affediyorsunuz, annesiyle babasıyla 7/24 konuşup hesap veren insanları eş diye koynunuza alıyorsunuz! Üzgünüm ama böyle insanlarla evlilik kurumu yürümez. Böyle insanlar sevilmez, yanından bile geçilmez! Tekrar evlenirseniz eğer lütfen birinden bile ödün vermeyin.
gelmez miyim tabiki bir araya geldim. ailesine gittigimizde ablalari sus pus hic konusmadi. meger cok sessizlermis (ayni zamanda sinsi) ben de esime o zamanlar bu ne boyle ailen senin evlenmeni istemiyor mu, neden hic konismadilar diye sordugumda ablalari ve tum ailesini ozur diletmisti benden. su tavir bile bana cok sey anlatiyordu aslinda o zaman icin. tam bir koruyucu erkek modeli diye dusunup mest olmistum ama evlenince tam tersi oldu. ablalari ne yapsa hakaret bile etseler haklilar esime gore her daim.İyi de siz ailesiyle hiç yanyana birlikte gelmemiş miydiniz? Orada hali tavrı belli olurdu. Kimse kendini yüzde yüz gizleyemez bu mümkün değil!.
Ben de 23te evlendim. Fakat benim şöyle bir şansım vardı ki “13 yaşından beri ailesinden ayrı büyümüş, kendi kararlarını kendisi alıp kimseye söz hakkı vermeyen, yaşı da benden olgun bir insandı”Kesinlikle çok haklısınız ben yanlış seçim.yaptim . 23 yaşlarındaydim, insanları tanımıyordum. Uni bitti Bi sene görüştük, değer veriyor sandim oysa şimdiki aklım olsa o zaman anlardım uygun olmadigimizi.. evlenince zaten tam fiyaskosu, annesi öyle bir karışıyordu ki, eş sessizdi pasifti, hep Bi bekledim cunku her şey duzelecek diyordu. Gitmekten ziyade biseylerin düzelmesini beklemiş durmuşum şimdi o hallerime hiç anlam veremiyorum. Yaşadığım o sorunlu zamanları unutmuş gibiyim öfke de besleyemiyordum sadece iyi yanlara bakmaya çalıştım bekledim vs olmadı. Şimdi belki tam istediğim gibi olurdu ama tüketmişiz. Hiç bir hissim.kalmadi, söyle yapsın böyle yapsın ısınirim diyebilcegim hiçbir şey ama israrla hata yaptığımı, eski hallerinin oldugunu yeni bir insan oldugunu soyluyor, tabi benim beynime kazindi artik, kizamiyorum bile ona, sanki o hiç yokmuş gibi. O yüzden bosanacagim kismetse. Ama şu kafaya girmem neden bu kdr uzun sürdü anlamıyorum.. Bu konuda çok.kiziyorum.kendime. daha çok sknti çekerken gitmemişim.. İlk yılımda bile gönül.rahatligiyla bosananilirdim oysa.. 8 yıl....
peki dediniz mi ona anla beni sana karşı hiçbişey hissetmiyorum ne sevgi ne cinsel çekimBen de şimdiye kadar gitmedim neden simdi diyorum.. hep şükretmeye çalıştım daha kötüsüyle kıyasladim. Bi de işler duzelirse dediklerini yaparsa dedim öyle aksettiriyordu.
Geçen sene de düşündüm ayrı kaldık ama etraftaki insanlar hayatın zor olduğunu erkeklerin güvenilmez olduğunu söyledikçe geri durdum. 30u mu astiktan sonra dengelerim değişti..
Misal gideceğimi sanmayıp dava oncesi atıp tutabiliyprdu ama şimdi ısrar ısrar ısrar fırsat versem çok mükemmel olacakmış, perişan olacakmışım, hata yapıyormuşum, onun kdr seven değer veren kimse olmazmış. Hastalığı yaşlılığı varmış risk aliyormusum..
Zaten bu kdr yıl sonra bu hale geldiğim için de kızıyorum kendime.. İlk yıllar baya sıkıntılydi n3den o zaman gitmedim.. bilmiyorum işte aynı değilim esim.olarak görebileceğim birini istiyorum artık ama maalesef o olamayacak bundan bu kdr kesin emin olana kdr yillarjm geçmiş..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?