Demek istediğim tam bu 3-4 yıl bir sürü şeyle uğraştım. Sonra da tepki gosterip gorusulmemesi gereken insanlar gitti. Ama simdi de öfkem var. Hayal kırıklığım var. Ama bu gece tekrar anladım ki geçmişi geçmişte bırakmak gerekiyor.En son mutlu olduğum günü hatırlayacak kadar mutsuz bir hayatım var. Bundan 10 sene önce, baba evimde, bir koltukta uzanırken bir habere sevinmiştim. Sonra araya pek çok şey girdi. Gün gün mutsuzlaştım. Aldatılma süreci Nirvana oldu bende. Evet şimdi başkası ile evliyim, eşim çok iyi bir insan, akademik kariyer yapıyorum, param var, işim var. Var da var ama ben bunlar içinde bile mutsuzum çünkü aslında en mutlu olmam gereken zamanları mutsuz geçirmek kronik bir mutsuzluk oluşturdu bende. Yani bir şeye en fazla 3 saat sevinip sonra o karamsarlığa tekrar bürünüyorum. Terapi görerek iyice toparlandım, dert ettiğim çığu şeyi dert etmemeye başladım ama dediğim gibi bazı şeyler olması gerektiği zaman olmadığı için ve eskiden yeterince mutsuzluğu yaşadığım için sanırım, bir daha asla 10 sene önce mutlu olduğum o gün gibi mutlu olamadım.
Antidepresan değil de adını veremiyorum enerji veren şeyler var ilaç yine tabi bitkisel . Seratoniniz yükselse belki daha iyi olurDüzenli desteğe simdilik ihtiyacim yok. Analiz edemediğim şey de yok. O yolları geçtim. Sadece motive olamıyorum. Ama antidepresan kullanabilirim bir donem. Teşekkürler yorum icin.
Bu ne gamsızlık, kıskanmadım değil yaniAllah affetsin ama ben mutluyum yahuöyle bir sebebim falan da yok dümdüz mutluyum işte. Yaz geldi deniz kenarında şöyle bir 2 ay takıldım yedim ictim yüzdüm güneslendim valla bu kadarı da yetti
bi hayat amacınız var mı ? çoçuğunuz hariç, hobiileriniz ?Arkadaşlar mutlu olan var mı? Ben değilim. Kizim mutluluk kaynağı onun dışında yok. İş anlamında tekrar çalışacağım ama kötü bir para olmasa da çocuğun masrafı o bu gidecek, eşim ortalama kazanıyor. Suçlamayı çok seven bir anne ile büyüdüm. Daha yeni kendi içimdeki o ses kesildi. Kv desen kötüydü. Görüşmeyi kesinceye kadar ben benlikten çıktım. (Laf olsun diye kotu demiyorum. Ben yine seviyemi bozmadim. Baskasi olsa kafa goz dalardi) Eşim iyidir, cocuga cok duskundur ama canlı, heyecanlı, vizyonu yuksek bir adam değildir. Kronik rahatsizliklarim var. Çok yorgunum. Mutsuzum. Gidemiyorum, kalamıyorum da. Elimden bir sürü fırsat geçti. Kimini değerlendirdim, kimine pasif kaldım. Terapi gördüm. Anne dominansi, narsiszmi çıktı. Tum dünyaya o aktarımı yapıyormuşum. İyice pasiflestim. Kendimi sevemiyorum. Annem de sürekli hayatımın olabileceği iyi versiyonu söyleyip eşime kızıyor. Aptal gibiyim. Annemi kısmen kontrol altına aldım. Ama dominant annesi olan bilir. Ufak bir sızıntı görse girer. Mesafeyi var. Ama tamamen görüşmeyi kesmek istemiyorum.
Çevreme bakıyorum. Herkes ayrı bir mutsuz. Mutlu olan var mı, önerisi olur mu?
Şimdiden yazan, emek veren herkesin eline sağlık.
Ben daha bireysel ama ülke koşulları hakkında haklısınız. Bugün bir yerde gördüm 10 kazanıyorsunuz 11 harcayın. Nasıl olsa birikim yapmayacaksınız diyordu.Hayattan beklentilerimiz önemli, hayatın gayesiyle boğuşurken ne kadar kendimizi görebiliyoruz? Hele bugünün Türkiye'sinde? Kendimizi iyi hissettirecek şeyleri yapabiliyor muyuz? Şahsen ben son yıllarımda en çok bundan mutsuzdum.
Sadece çabalıyorum sadece. İşte çalış eve gel çocukla ilgilen, evle ilgilen. Bunlarla da bitmiyor tabii, aile için sorunlar sıkıntılar oluyor. Yani örneğin babamın sağlık sorunları oluyor o işler tam bitiyor oğlumun şeysi gelmiş, a haftaya nişan varmış. Kendi diş hekimi randevum varmış, babamın evi kirlenmiş temizliği derken koşma rutinimiz olmuştu. Yeri geliyor evde duramıyoruz diye sitem eder hale geliyoruz.
Geçen yılım özellikle benim baya yorucu geçmişti. Her şey üst üste gelmişti. Bir de ben kendi sülaleme yakın oturuyorum. (Yumuşak yüzlüyseniz asla tavsiye etmiyorum) Yakın olmak bazen sıkıntı olabiliyor resmen evde duramıyorsunuz ve hatta bireysel yaşayamıyorsunuz tam diyorsunuz bir şey çıkmadı aniden bir telefon geliyor her şey değişiyor.
Yavrum bence mutluluk kişiyle alakalı. Bazı insanlarda Serotonin hormonu az salgılanırmış. Tiroid hastalığı gibi. Antidepresan onu dengelermiş.Allah affetsin ama ben mutluyum yahuöyle bir sebebim falan da yok dümdüz mutluyum işte. Yaz geldi deniz kenarında şöyle bir 2 ay takıldım yedim ictim yüzdüm güneslendim valla bu kadarı da yetti
Dediğini anladim aklımdaydı zaten. TeşekkürlerAntidepresan değil de adını veremiyorum enerji veren şeyler var ilaç yine tabi bitkisel . Seratoniniz yükselse belki daha iyi olur
Yavrum bence mutluluk kişiyle alakalı. Bazı insanlarda Serotonin hormonu az salgılanırmış. Tiroid hastalığı gibi. Antidepresan onu dengelermiş.
Benim ilk eşimde kronik mutsuzdu. Asla mutlu olmazdı. Aşırı hırslıydı. İç huzuru yoktu.
Ne mutlu sana ki halinden memnunsun. Mesela senin yerinde başkası olsa “evlenmediğini, çocuk yapmadığını” sorun edebilirdi. Sen mevcut koşullarda mutlu olmayı biliyorsun.
Kesinlikle doğru. Saçma sapan icatlar sorun. Çok teşekkürlerAnnemle babam vefat ettiğinden beri yani 18 den beri küçük kız kardeşimi yetiştirmekte uğraşıyorum, bir yandan okudum, okulu bitirdim çalışıyorum. Tonla zorluk atlattım ama ortalama 22-23 yaşımdan beri mutluyum. Öyle yapmak istediğim her şeyi yapabilmiş değilim ama keyfim yerinde sırayla onları da yapacağım inşGünlük hayattan bile keyif alıyorum bir kahve bile beni sevindiriyor. Sorumluluk desen gırla var zaten ama alıştım normalim oldular. Mutlu olma sebebim sanırım çevremdeki insanlar. Kimse sorunlu değil çok şükür ve kimse bana saçma sapan icat çıkarmıyor. Çevren iyiyse keyfin de iyi oluyor bence
Vardı bıraktım. Bakalım tekrar başlayacağım.bi hayat amacınız var mı ? çoçuğunuz hariç, hobiileriniz ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?