Mutlu olmayı bilmiyorum

dryfc

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
29 Haziran 2014
2.568
1.628
133
35
Mutlu olmayı hayat dolu olmayı unuttum. Bu dönemle mi alakalı bilmiyorum ama hayatımda lezzet alabildiğim herhangi bir şey kalmadı resmen. Mutsuzum. Sanki her şey için geç kaldım. Kendimi sevemiyorum, kendimle barışamıyorum. Bunun yollarını unuttum, nasıl kendimi, kusurlarımı sevebilirim bilmiyorum. Eski neşeli ben yokum yıllar beni ruhsuz, hayattan neşe almayan, daha sessiz bir insan haline getirdi. Son bir yıl daha net oldu bu. Herhangi bir telaşımın olmamasından mı monotonluktan mı, amaçsızca yaşıyorum. Bu durumda olan var mı? Nasıl enerjik, hayat dolu, umutlu biri olabilirim?
 
Ama kendini tanımlaman bile çok depresif bu şekilde çıkamazsın ki bu ruh halinden neşeliyim mutluyum iyiyim diye düşünmeye çalış cidden düşünce herşeyi belirliyor özbakım özsefkat birazda rutinlerinde yapacağın değişiklik iyi olabilir diye düşünüyorum( herhangi bir psikolojik yada hormonsal sorununun olmadığını varsayarak yazdım)
 
Kendi kendimi hayatımdan nasıl çıkarabilirim

Ben de enerji dolu bir insanim bir dönem senin gibi bir mutsuzluğa düştüm.
Bunun sebebini etrafımdaki bir kaç lüzumsuz insan yüzünden olduğunu farkettim. Sonra düzeldim.
Sizinki de öyle sandım.
 
Eskiden mutsuz değilseniz yani bu kronikleşmiş bi mutsuzluk değilse. Bu dönemi kapsıyorsa meditasyon yapın. Beynin mutluluk hormonu üreten tarafı tıkanmış olabilirbende de dönem dönem oluyor meditasyonla kendime geliyorum
 
Ben en sevdiğim insanların kaybını düşünüp nekadar mutlu olmak için sebebim var deyip bi anda enerji doluyorum ama o kişiyi ciddi ciddi kaybettiğinizi hissetmeniz lazım
 
Benimde moralim fena, yinede tüm nimetlere şükürler olsun diyelim. Bence en büyük etken pandemi. Kisitlamalar insanı çok etkiliyor, dışarıda hayatın akmadığını goruncet insan içe tuhaflasiyor. Bende dün bir konu açmıştım, yani meşguliyetim var ama icten içe beni rahatsız eden bisey var ve artık dayanamıyorum.

Allah akil sağlığımızı korusun
 
Aminnn. Çok sıkıntılı bir süreç bir de 30 yaş sendromuna girdim galiba ben. Öyle bir sendrom varsa eğer
 
Valla al bendende o kadar genele baktigimda insanlar mutsuz ve umutsuz icinde yasadigimiz bu durumdan hayat sartlari her gecen gun herseyin daha kotu olmasi, onunu gorememek bile insani karamsarliga itiyor zaten valla bende o durumdayim ask desen ask yok koca desen oda yok gidiyoruz bakalim sonumuz hayir ola.
 
Yani bir çözüm de bulamıyoruz ki. Bir amaçsızlık, umutsuzluk gidiyor öyle.
 
Bende genelde mutsuzum hayır yani anlamıyorum hastanede değilim her seyim var saglıklıyım dert yok yani bu neyin gıcılaması sinir oluyorum kendimede ama genede bi mutsuzluk psikologlar şükür defteri tutun diyorlar.. Bakim deniycem
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…