Zaman bizi dahada uzaklıştırmakyan başka birşey yapmadı malesef.bazen onun mutlu olmaktan korktuğunu düşünüyorum.neden peki diye soruyorum cevap bulamıyorum.
Zaman bizi dahada uzaklıştırmakyan başka birşey yapmadı malesef.bazen onun mutlu olmaktan korktuğunu düşünüyorum.neden peki diye soruyorum cevap bulamıyorum.Cnm benim konularima bakarsan bende yasadim bu tur sorunlari
Sana sema maraslinin evlendikten sonrada muhabbet olsn kitabini okumani tavsiye ediyorum
Zamanla duzelir ins sabir lazim ilimli olmak lazim
Birde esinin isi yorucuysa buda etkiliyor cinselligi
Allah yardimcin olsn birde bol bol duaa
Hatırlayamadım ama nickini işte :-(ben de koku kismini okuyunca aynısını dusundum biri daha vardi boyle ilgisiz kocasi olan
Umidini yitirme cnmZaman bizi dahada uzaklıştırmakyan başka birşey yapmadı malesef.bazen onun mutlu olmaktan korktuğunu düşünüyorum.neden peki diye soruyorum cevap bulamıyorum.
Bende merak ettim.brnim gibi koku yüzünden istenmeyen birisi daha mı varmış?Hatırlayamadım ama nickini işte :-(
Çok hassas bir dönemden geçtim evet. Hamilelik,doğum lohusalık ve malesef eşimden yeterli destek göremedim. Bu da hayat boyu eşime kırgınlık olarak hep içimde kalacak.biraz daha zaman geçsin bakalım bizi neler bekliyor...Yeni doğum yaptığınız için zaten olduğunduzdan daha duygusalsınız şu dönem. Biraz zaman geçsin toparlanırsınız daha net verirsiniz kararlarınızı. Ama anlattığınız kadarıyla Böyle evlilik olmaz, bu şekilde yaşanmaz yuva dediğimiz şey sizde olmamış. Sevgi yok, paylaşım yok, saygı yok, cinsellik yok yokta yok.. Ama en doğru kararı yinede verecek olan sizsiniz varsa artılarını göz önüne alarak kendinize bir yön çizmelisiniz.
Canim su an yeni dogum yaptigin icin hormonlarinda dengeli degil henuz bence biraz daha zaman tani derim kocani hic dusunme onu gormezden gel şuan sana daha coj ihtiyaci olan sicacik bi nefes var evladinla keyfine bak ve sadece incele derim ama sakin tartisma bu arada bebegin hayirli olsun Allah anali babali buyutsunMerhabalar
6 yıllık evliyim.2 aylık bebeğim var.
Bundan 2 yıl önce eşimin iş yerinden bir kızı merak edip araştırması ile ilgili büyük kavgalarımız oldu. Eşim hiçbir zaman o kıza ilgi duyduğını kabul etmedi.öylesine bir meraktı hoşlanma falan yoktu dedi ve hiç samimi içten bir özür dilemedi.kavgalarımız 6 ay kadar sürdü ve ben sonunda onun asla pişman olmayacağını anlayıp tartışmayı bıraktım. Bir süre düzeldi gibi oldu herşey ama benim içimde belli etmesemde hep bir kırgınlık kaldı.bunu ona da söyledim ve beni hiç anlamadığını söyledi.gereksiz uzatıyormuşum.
Sonrasında bebek sahibi olmak için tedaviye başladık.6 7 aylık bir sürecin sonunda hamile kaldığımı öğrendik.hamileliğimin ilk 6 ayı sorunsuz geçti diyebilirim.3 aylık hamileyken bir kaç sefer ben eşime yaklaşıp onu istediğimi ima ettim.ileride olamayacağını falanda söyledim.bu yakınlaşmalarda eşimi ikna etmek için hep ben olduğumdan daha istekli göründüm.son seferde bana sende ne kadar isteklisin gibi bir laf edince bir daha ben ona hiç gitmedim.o da bana yaklaşmadı.ve şu an tam bir yıldır hiç beraber olmadık.
Bu arada hamileliğimin 6. Ayından beri kedi köpek gibi kavga ediyoruz.artık öyle bir noktaya geldi ki tartışmalar kaşının üstünde gözün var diyip birbirimize giriyoruz.her seferinde anlatıyorum.ondan sadece sevgi ilgi ve şefkat beklediğimi ama savunması sen ne istedinde ben yapmadım oluyor.benim kavgacı olduğumu ve herşeyden kavga çıkardığımı düşünüyor.evet kavga çıkarıyorum ama onun ilgisiz alakasız olduğunu görünce susup oturamıyorum.her kavga sonunda sözler verir ama ertesi gün eski haline döner.hadi ilişki yaşayamıyorsun hamilelikten dolayı insan karısına sarılıp uyumakdamı istemez.kaç gece ben çağırdım yatağın köşesinden düşeceksin biraz bu tarafa gel diye hamileliğimde.
Hamilelik öncesinde de cinsel hayatımız zaten iyi değildi.ilk evlendiğinizde erken boşalma yaşıyordu. Ben bunu sorun etmedim hiçbir şeyde söylemedim ama o bunu çok sorun etti ve ilişkiden kaçar oldu.ben o zamanlar istememesinin sebebinin bu olduğunu anlamamıştım.kavga ettik birkaç kez neden istemiyosun diye üzerine gidince bende bir koku olduğunu ve bu nedenle isteksizleştiğini söyledi.bende dönem dönem tekrar eden vajinal mantar enfeksiyonu vardı ama onun anlattığı kadar kötü kokulu değildi.daha sonra ben ilaç kullanmaya ve hijyene maksimum düzeyde dikkat etmeye başladım.ama kokusuz beyaz bir akıntı sürekli oluyordu ve o da bu akıntı devam ettiği için benim gereken özeni göstermediğimi düşünüyordu.onun gözünün önünde duş alıyordum ilişkiden önce ve ancak öyle birlikte oluyorduk.doktor bile bu beyaz akıntının normal olduğunu artık ilaç veremeyeceğini söyledi. Zaten kokuda yoktu.herşeyi çok açık yazdım.lütfen kusura bakmayın.bu koku mevzusu erken boşalmanında üzerini örttü ve bu istememe konusunda da suçlu ben oldum.bu konu beni çok incittiği için artık bende de istek kalmadı tabi.
Durum böyle iken hala çabalamalı mıyım evliliğim için yoksa inceldiği yerden kopmasını mı bekleyeyim.iki aylık bebeğim var ama onun mutsuz bir ailede büyümesinden se babasını belli aralıklarla görmesinin onun için daha iyi olacağını düşünmeye başladım artık.
Şimdi diyeceksiniz bu kadar sorun varken neden çocuk diye düzeleceimize olan umudumun hiç bitmemesi galiba bu günlere getirdi bizi.
Merhabalar
6 yıllık evliyim.2 aylık bebeğim var.
Bundan 2 yıl önce eşimin iş yerinden bir kızı merak edip araştırması ile ilgili büyük kavgalarımız oldu. Eşim hiçbir zaman o kıza ilgi duyduğını kabul etmedi.öylesine bir meraktı hoşlanma falan yoktu dedi ve hiç samimi içten bir özür dilemedi.kavgalarımız 6 ay kadar sürdü ve ben sonunda onun asla pişman olmayacağını anlayıp tartışmayı bıraktım. Bir süre düzeldi gibi oldu herşey ama benim içimde belli etmesemde hep bir kırgınlık kaldı.bunu ona da söyledim ve beni hiç anlamadığını söyledi.gereksiz uzatıyormuşum.
Sonrasında bebek sahibi olmak için tedaviye başladık.6 7 aylık bir sürecin sonunda hamile kaldığımı öğrendik.hamileliğimin ilk 6 ayı sorunsuz geçti diyebilirim.3 aylık hamileyken bir kaç sefer ben eşime yaklaşıp onu istediğimi ima ettim.ileride olamayacağını falanda söyledim.bu yakınlaşmalarda eşimi ikna etmek için hep ben olduğumdan daha istekli göründüm.son seferde bana sende ne kadar isteklisin gibi bir laf edince bir daha ben ona hiç gitmedim.o da bana yaklaşmadı.ve şu an tam bir yıldır hiç beraber olmadık.
Bu arada hamileliğimin 6. Ayından beri kedi köpek gibi kavga ediyoruz.artık öyle bir noktaya geldi ki tartışmalar kaşının üstünde gözün var diyip birbirimize giriyoruz.her seferinde anlatıyorum.ondan sadece sevgi ilgi ve şefkat beklediğimi ama savunması sen ne istedinde ben yapmadım oluyor.benim kavgacı olduğumu ve herşeyden kavga çıkardığımı düşünüyor.evet kavga çıkarıyorum ama onun ilgisiz alakasız olduğunu görünce susup oturamıyorum.her kavga sonunda sözler verir ama ertesi gün eski haline döner.hadi ilişki yaşayamıyorsun hamilelikten dolayı insan karısına sarılıp uyumakdamı istemez.kaç gece ben çağırdım yatağın köşesinden düşeceksin biraz bu tarafa gel diye hamileliğimde.
Hamilelik öncesinde de cinsel hayatımız zaten iyi değildi.ilk evlendiğinizde erken boşalma yaşıyordu. Ben bunu sorun etmedim hiçbir şeyde söylemedim ama o bunu çok sorun etti ve ilişkiden kaçar oldu.ben o zamanlar istememesinin sebebinin bu olduğunu anlamamıştım.kavga ettik birkaç kez neden istemiyosun diye üzerine gidince bende bir koku olduğunu ve bu nedenle isteksizleştiğini söyledi.bende dönem dönem tekrar eden vajinal mantar enfeksiyonu vardı ama onun anlattığı kadar kötü kokulu değildi.daha sonra ben ilaç kullanmaya ve hijyene maksimum düzeyde dikkat etmeye başladım.ama kokusuz beyaz bir akıntı sürekli oluyordu ve o da bu akıntı devam ettiği için benim gereken özeni göstermediğimi düşünüyordu.onun gözünün önünde duş alıyordum ilişkiden önce ve ancak öyle birlikte oluyorduk.doktor bile bu beyaz akıntının normal olduğunu artık ilaç veremeyeceğini söyledi. Zaten kokuda yoktu.herşeyi çok açık yazdım.lütfen kusura bakmayın.bu koku mevzusu erken boşalmanında üzerini örttü ve bu istememe konusunda da suçlu ben oldum.bu konu beni çok incittiği için artık bende de istek kalmadı tabi.
Durum böyle iken hala çabalamalı mıyım evliliğim için yoksa inceldiği yerden kopmasını mı bekleyeyim.iki aylık bebeğim var ama onun mutsuz bir ailede büyümesinden se babasını belli aralıklarla görmesinin onun için daha iyi olacağını düşünmeye başladım artık.
Şimdi diyeceksiniz bu kadar sorun varken neden çocuk diye düzeleceimize olan umudumun hiç bitmemesi galiba bu günlere getirdi bizi.
Teşekkür ederim güzel dilekklerin için...Umidini yitirme cnm
Mutlu olmaktan kimse korkmaz
Cikilmaz bi durum gibi gorunuyor evt suan ama duzelir inanin buna
Bosanmayi dusunmeyin bebeginiz icin
O kitabi okuyunca biz esimle daha iyi anlasir olduk ben daha ilimli daha dusunceli bi insan haline geldm
Ben bole olunca esimde daha dikkatli davranir oldu
Hersey karsilikli
Rabbim yardimcimiz olsn
Bende onu yapmaya çalışıyorum. Tartışmadan hiç yokmuş gibi davranabilmek.ama tüm birikmişlikler vir anda başıma üşüşünce patlıyorum elimde olmadan.Canim su an yeni dogum yaptigin icin hormonlarinda dengeli degil henuz bence biraz daha zaman tani derim kocani hic dusunme onu gormezden gel şuan sana daha coj ihtiyaci olan sicacik bi nefes var evladinla keyfine bak ve sadece incele derim ama sakin tartisma bu arada bebegin hayirli olsun Allah anali babali buyutsun
Bilmiyorum ne yaptığını açıkçası merak etmiyorumda artık.belki işyerinde falan izliyordur.evde hep benden önce uyur kalır.cinsel hayat ewlilğn önemli bi parçası.. eşin dha çok nasıl gderiyor ihtiyacını?? yani po.rn fln mı izliyor??
Çok haklısın bu duruma zaten üzerine çok düşmekten geldik.6 aylık hamileyken sen bana sormuyorsun bir sorunun sıkıntın var mı ?diye demişti.kendisi bana ne zaman soracak acaba.Eşinin üzerine gitme bence kendi haline bırak bebeğinle ilgilen başka şeyler düşün bu konuyu açtıkça tartıştıkça daha da kötü oluyor huzursuz bir ortam oluyor evde...Bırak o seninle ilgilenmek istesin senin zorunla olmasın bakarsın kendi isteğiyle farkına varıp ilgilenmiyor sen de yoluna bakarsın o zaman bu erkeklerin bu kadar üzerine düşmemek gerek hiçbiri padişah torunu değil yani..
Kendimi biraz geri çekmek için uğraşıyorum şu an bende.birde şu durumda depresyonda olduğum kesin.kendim için bireysel terapiye mi gitsem acaba.belki bieaz rahatlarım.ve bu uzaklaşma sürecini daha rahat geçiririm.ya da evlilik terapisine birlikte mi başlasak karar veremiyorum.Canım ALlah yardımcın olsun. Kendini sanki boşanmışsınıx gibi düşünsen ve bi süre böyle yaşamaya çalışşan.sanki eşin hiç yokmuş gibi belki bu sana daha iyi gelir beklentin azalır hafiflersin sakinleşince duygularını yeniden değerlendirirsin.belki ona da iyi gelir bu durum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?