mutsuz olmak geçerli bir sebep değilmi?

Mangetsu

Guru
Kayıtlı Üye
15 Kasım 2013
622
458
303
Bir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.​
 
Evet gayette bitirebilirsiniz, evliliği bitirmek için illa aldatma ya da şiddet olmak zorunda değil, mutsuzsanız boşanırsınız. Ama annenizin evine döndüğünüzde istediğiniz yaşam tarzına sahip olacak mısınız yoksa orda daha beter mi boğulacaksınız bunu biraz düşünün derim.
 
Bir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.​
Bence yeterli değil. Hele ki huzuru yerinde sağlıklı bi ortamda büyüyen mutlu bi çocuk varsa bence bu ona haksızlık. Mutluluk evlilikte aranmamalı huzur varsa mutluluk farklı etkinliklerle faaliyetlerle tamamlanabilir. Başkasıyla ilişkiniz olsa onunla da sonsuza kadar mutlu olamayacaksınız nihayetinde o mutluluk anlık ama huzur baki. Sizi kısıtlamıyor veya engel olmuyor gibi anladım yazım tarzınızdan. Belki de monoton ve sürekli yan yanasınız bu da etken olabilir. Dolayısıyla kendinize farklı uğraşlar bulup özlemeye fırsat vermeniz gerekli sanki.
 
Hiç eşinizde terapi ile gelişme olmayacağını mı düşünüyorsunuz? Onunla hiç bunları konuşmayı denediniz mi?
18 yaşında 31 yaşındaki biri ile evlenmesi bir erkek için tuhaf değil mi? 30 yaşında olsanız 43 yaş belki 30’a kadar olgunlaştığınız ve kişiliğiniz geliştiği için belki daha mantıklı olurdu ve idare edebilirdiniz ama 18-31 kendi gelişimizde bağımsız olamamışsınız.

Herhalde sizi kolay kontrol edebileceğini mi düşündü?Siz sevgiyle aşkla mı evlendiniz?
 
Mutsuz olmak elbette ayrılmak için bir neden ama.
Boşanmak her durumda çözüm olmayabilir. Anne evine döneceksiniz. Çocuğunuz var. Yıllardır kendi düzeniniz olmuşken belli bir yaştan sonra tekrar annenizin düzenine adapte olmak zor olabilir. Çocuk yetiştirmenize, arkadaş ilişkilerinize herşeye müdahale edebilirler.
Ve bir de eşinizle durumu paylaşıp düzeltme yoluna gittiniz mi?
Böyle durumlarda bireysel ve aile danışmanlıklarını çok makul buluyorum. En azından geriye dönük bir acabası kalmaz insanın. Kararının doğru/yanlış olduğu ile ilgili daha da net düşüncelere sahip olur insan.
 
Bir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.​
Karısına dayak atan içki içen döven şoven değer vermeyen bi tane koca var çocuğu sevmeyen hanımını dışlayan eğer ole değilse neden evliliği bitsinki hadi bunun bıraktın ayrıldın diyelim evlendiği insan iyimi olcak belki onda bi tane sorunla karsilacaksin unutma gelen gideni aratır
 
Bir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.​

Hayat görüşleriniz ve istekleriniz zaman içerisinde birbirinden farklılaşmış. Siz 31 , eşiniz 44 yaşında. Bir arada mutlu değilseniz , birbirinizin hayatından ve zamanından daha fazla çalmadan yollarınızı ayırmanız daha doğru olur.

1-2 yıl erteleseniz de eninde sonunda boşanacaksanız ; ne kadar erken, o kadar iyi. İki tarafta kendine geç olmadan yeni bir düzen kurabilir böylece.
 
Son düzenleme:
Mutsuz olduğunuz bir evlilikte çocuğunuz ne kadar mutlu olabilir ki?
sessiz bir mutsuzluk bu dışarı yansıttığım bir durum değil içten içe yaşıyorum oğlum hissediyormudur bilmiyorum belki şimdi hissetmiyor ileride içimdeki taşıp patlayınca dahamı çok zarar görür çocuğum onuda bilemiyorum.
Evet gayette bitirebilirsiniz, evliliği bitirmek için illa aldatma ya da şiddet olmak zorunda değil, mutsuzsanız boşanırsınız. Ama annenizin evine döndüğünüzde istediğiniz yaşam tarzına sahip olacak mısınız yoksa orda daha beter mi boğulacaksınız bunu biraz düşünün derim.
Annemin evine gittiğimde aynı konforlu hayatım olmayacak buna eminim ama içinde yaşadığım bu mutsuzluk gidicek buna değermi sanki sadece mutsuzum diye boşanmaya hakkım yokmuş gibi geliyor. aynı konforsuz hayata oğlumuda sokacağım buna hakkım varmı ?
Ayri düstügünüz yerlerden bir iki örnek verebilirmisiniz..bazi ciftler farkli hayat tarzinda oldugu halde yürütebiliyof
Dini açılardan farklı düşünüyorum ,yaşam tarzı olarak farklı düşünüyorum, yemek zevklerimiz bile farklı bu farklılıklar beni mutsuz ediyor ortak hiçbir noktamız yok oğlum dışında oğlum babasıyla büyüsün diye sırf bu mutsuzluğu sineye çekmelimiyim katlanmalımıyım ?
 
sessiz bir mutsuzluk bu dışarı yansıttığım bir durum değil içten içe yaşıyorum oğlum hissediyormudur bilmiyorum belki şimdi hissetmiyor ileride içimdeki taşıp patlayınca dahamı çok zarar görür çocuğum onuda bilemiyorum.

Annemin evine gittiğimde aynı konforlu hayatım olmayacak buna eminim ama içinde yaşadığım bu mutsuzluk gidicek buna değermi sanki sadece mutsuzum diye boşanmaya hakkım yokmuş gibi geliyor. aynı konforsuz hayata oğlumuda sokacağım buna hakkım varmı ?

Dini açılardan farklı düşünüyorum ,yaşam tarzı olarak farklı düşünüyorum, yemek zevklerimiz bile farklı bu farklılıklar beni mutsuz ediyor ortak hiçbir noktamız yok oğlum dışında oğlum babasıyla büyüsün diye sırf bu mutsuzluğu sineye çekmelimiyim katlanmalımıyım ?

Ortak yasaminiz hic mi yok?
 
Bu soruya nasıl cevap verılır bılemıyorum, bir donem bende oyleydım cunku (ki ben 7 yıllık evliyim) ama sonradan farklı seyler yaparsam o dengeyı kurarım dıye dusundum sımdı bunun ıcın cabalıyorum, bıraz uzak olmak ıyı gelır, her konuda hemfıkır olamazsınız zaten bır sure sonra ınsan anlıyor bunu o yuzden ozlem gerek bence
 
Bir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.​
Evlilikte mutsuz olmak da gayet boşanma sebebidir .
İlla ki şiddet aldatma olmasına gerek yok .
 
Bir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.​
17 yaşınızda tanıştınız ve 31 yaşında mı fark ettiniz bu durumu gerçekten?
 
Bence yeterli değil. Hele ki huzuru yerinde sağlıklı bi ortamda büyüyen mutlu bi çocuk varsa bence bu ona haksızlık. Mutluluk evlilikte aranmamalı huzur varsa mutluluk farklı etkinliklerle faaliyetlerle tamamlanabilir. Başkasıyla ilişkiniz olsa onunla da sonsuza kadar mutlu olamayacaksınız nihayetinde o mutluluk anlık ama huzur baki. Sizi kısıtlamıyor veya engel olmuyor gibi anladım yazım tarzınızdan. Belki de monoton ve sürekli yan yanasınız bu da etken olabilir. Dolayısıyla kendinize farklı uğraşlar bulup özlemeye fırsat vermeniz gerekli sanki.
huzurlu bi aile ortamında büyüyor evet benim mutsuzluğum yüüzünden onun düzenini bozmak ona haksızlıkmı dersiniz? peki bu bana haksızlık olmazmı elbetteki oğlumun öncelikleri daha önemli pek ya ben bilmyiorum.
Evet yeterli. Bende bu yuzden bosaniyorum. Disaridan bakildiginda ideal bir eşim var, bu yuzden kotu sayilabilecek huylarini tolere etmem gerektigi soylendi ama olmuyor. Evleri ayirdigimizdan beri daha mutluyum.
banada öyle sööyleniyor bunu paylaştığım kişilerce haklılarmı artıları fazla olduğu için eksileri görmezdenmi gelmeliyim doğru olan bumu
Hiç eşinizde terapi ile gelişme olmayacağını mı düşünüyorsunuz? Onunla hiç bunları konuşmayı denediniz mi?
18 yaşında 31 yaşındaki biri ile evlenmesi bir erkek için tuhaf değil mi? 30 yaşında olsanız 43 yaş belki 30’a kadar olgunlaştığınız ve kişiliğiniz geliştiği için belki daha mantıklı olurdu ve idare edebilirdiniz ama 18-31 kendi gelişimizde bağımsız olamamışsınız.

Herhalde sizi kolay kontrol edebileceğini mi düşündü?Siz sevgiyle aşkla mı evlendiniz?
terapi düşünmedik eşim gelmez zaten uğraşmaz yani hep mutsuzlupumu şımarıkça buluyor daha ne istiyorsun allahtan diyor oğlumuz için mutsuzluğuna katlanmak zorundasın diyor haklımı sizce
Karısına dayak atan içki içen döven şoven değer vermeyen bi tane koca var çocuğu sevmeyen hanımını dışlayan eğer ole değilse neden evliliği bitsinki hadi bunun bıraktın ayrıldın diyelim evlendiği insan iyimi olcak belki onda bi tane sorunla karsilacaksin unutma gelen gideni aratır
başka bir evlililk düşünerek boşanma gibi bir düşüncem yok o yüzden böyle bir kıyasa girmedim
Hayat görüşleriniz ve istekleriniz zaman içerisinde birbirinden farklılaşmış. Siz 31 , eşiniz 44 yaşında. Bir arada mutlu değilseniz , birbirinizin hayatından ve zamanından daha fazla çalmadan yollarınızı ayırmanız daha doğru olur.

1-2 yıl erteleseniz de eninde, sonunda boşanacaksanız ne kadar erken; o kadar iyi. İki tarafta kendine geç olmadan yeni bir düzen kurabilir böylece.
evet en sonunda olacak olan bu maalesef
 
huzurlu bi aile ortamında büyüyor evet benim mutsuzluğum yüüzünden onun düzenini bozmak ona haksızlıkmı dersiniz? peki bu bana haksızlık olmazmı elbetteki oğlumun öncelikleri daha önemli pek ya ben bilmyiorum.

banada öyle sööyleniyor bunu paylaştığım kişilerce haklılarmı artıları fazla olduğu için eksileri görmezdenmi gelmeliyim doğru olan bumu

terapi düşünmedik eşim gelmez zaten uğraşmaz yani hep mutsuzlupumu şımarıkça buluyor daha ne istiyorsun allahtan diyor oğlumuz için mutsuzluğuna katlanmak zorundasın diyor haklımı sizce

başka bir evlililk düşünerek boşanma gibi bir düşüncem yok o yüzden böyle bir kıyasa girmedim

evet en sonunda olacak olan bu maalesef
Ozaman sıkıntı tam olarak nedir neyini sevmiyosun davranislarinimi tipinizi seni mutsuzluğa iten ne
 
Boşanmadan önce terapi teklifinde bulunun en azından vicdan azabından kurtulursunuz. Kararınızı vermişsiniz gibi geldi. Umarım her şekilde mutlu olursunuz.

18 yaşında büyük biri ile evlenmek çok büyük dezavantaj olmuş. Umarım bundan sonra hayat istediğiniz gibi olur.Mutluluklar dilerim.
 
Ben 31 yaşındayım, ölsem yani bir saniye bakamam 17 yaşında birine. Sohbet etsen bile keyif vermez yani,o yaştaki cocuk.
sizle yaşıtız, siz bakabilir misiniz bu yaşta küçük çocuğa sevgili gözüyle???
Koca adamın bu kadar küçük çocuğa hallenmesi ahlaksızlıkyan başka bir şey değil bence.
o yaşlarda bir kızı tavlamakta ne var ki? Hayatı dizilerde izledigi kadar biliyor. Bir iki aşk sözü, 'askimiz imkansiz' tripleri, iki gün aşkına öl-bir gün ayrılmalıyız de kızı manyak et, evlilik vaadinde bulun,pembe bir dünya kur, manipüle et...kız zaten sana bağlanır.
bence kocan iyi bir adam değil.
ayrıca gencecik kadınsın. Su an ayrılsan birkaç seneye her şey hallolur,yeni hayatına adapte olursun.
ama şimdi devam edersen bunca sene nasıl ettiysen sallan yuvarlan aynı hayat...yirmi sene sonra da kendine ayni soruları sorarsin
 
Back
X