mutsuz olmak geçerli bir sebep değilmi?

Çocuğunuz olduğu için yeterli değil madem doğurdunuz kendinizden önce düşünmeniz gereken bir çocuk var hayatınızda

zxshermine .!.:

Konudaki yorumlarda "boşanma" ( boşanmamalısın ) tavsiyelerinde öne çıkan noktalar : "çalışmıyorsun, adam evine bakıyor , ee çocuğun da var ,anne-baba evine gitsen daha mı rahat edeceksin vb"

Anne babanın ve çocuğun, insan olarak mutluluğunu çok önemsediklerini sanmıyorum.

Adama resmen maaş kartı muamelesi yapılıyor , hayret.

Adam işsiz kalırsa, eve para getiremezse, bir nedenden çalışamazsa : o zaman boşanmasını tavsiye edecekler mi , merak ediyorum.

Ya da hayat müşterek, bugüne kadar bu adam evini geçindirdi , şimdi sıra sizde ; eşiniz çocukla ilgilensin , siz de eve para getirin diyecekler mi ?

Genişletmek için tıkla...

Iyide biz suan kadinin acisindan bakiyoruz.. yani bana gore erkek issiz kalsa kadin gidip calissin sorun yok bunda..ama mutsuzlarsa cocuklari oldugu icin bir oluru var mi diye bakmalari gerek. Hic olmuyorsa zaten ne yapip edip bosanacak ama ekonomik ozgurlugu Yok ise ozellikle, kolay olmayacak hatta belki mumkun olmayacak bile bosanmasi..parasiz ne yapabilir?

Mutsuz olmak bir evliliği bitirmek için kesinlikle çok geçerli bir sebebtir.Çocuklarında annenin mutsuz olduğu bir evlilikte mutlu olmaları imkansız.Siz bunu belli etmemeye çalışsanız bile çocuklar bunu hisseder mutlu anne mutlu çocuk.Ayrıca siz boşansanız bile baba çocuk ilişkisi devam ediyor zaten o bağ kopmaz.

Çok kötü karaktersiz birinden boşandım. Oğlum babasının ne kadar kötü biri olduğunu biliyor. Ama 3 gündür yemek yemiyor mutsuz. Gece de altına kaçırdı hiç yaptığı birşey değildi. 9 yaşında. Sürekli soruyorum derdini ama anlatmıyor. Bugün biraz sesimi yükselterek sordum babamı özledim mutlu musun dedi.
Bence ciddi fedakar bir anneydim. Hatta o adamdan daha babayım. Ama hayatın bir de bu yönü var. Sadece görüşlerimiz değişti diye boşanılmaz. Çünkü 1 yıl sonra bile görüşlerimiz tekrar değişebilir. Evliliğinize heyecan getirin değişiklikler yapın.

Hiç boşan diye gaz vermeyecegim.
Mutsuz oldugun evliliği bitir diyenler de şunu atlıyor olabilir.
Boşandıktan sonra annesinin evine dönecek.
Çalışma hayatı yok.
Çalışma hayatın oldugu zamanda içinde çalışmadan yaşadıgın konforun kollarını açmış seni beklemiyor.
Özel şirkette çalışıyorum sabahın seheri işe gidiyorum, akşamın karanlıgında evime dönüyorum.
İşten koştur koştur yemek yapmaya başlıyorum.
Bunlar evliyken yaşadıklarım.
Ailemin evinde de bunu yaşayacagım tek fark eve geldiğimde yemek pişirmemek olacak çünkü annem hallediyor.
Boşanmalardan sonra aile evi her kadın için diyemem ama geneli için büyük travma oluyor. Çok büyük sorunlu evlilikleri olanlar için aile evi ana kucagı gibidir ama kendine ait belirli konforları olanlar için aksini düşünüyorum.
Evliyken mutsuz dahi olsa yaşadıgın o evin sana ait oldugu hissi aile evinde maalesef bekarken sahiplendigin kadar sahiplenemiyorsun.
Çocugunuz henüz ufak ve bir çok yükümlülüğü sizde.
Evliliğinizde okudugum kadarı ile şiddet, aldatma ve daha bir çok kötü durum söz konusu degil.
Fikir ayrılığı her eş arasında var.
Dünya görüşünüz belki ufkunuz açılmış olabilir ama unutmayın bir zamanlar eşinizi sevdiniz ve evlendiniz.
Kimse 17 yasındaki gibi degil.
Eşiniz de o yaşlardaki eşiniz degil.
Konu sahibesi önerim şudur ki ; Eğer mutsuzluğunun kaynağı gerçekten çok şiddetli verilerden ibaret değilse düzeltmeye odaklan.
Mesela hafta sonu için plan yap al eşini çıkın dışarı.
Bir mırıldanır, iki mırıldanır sonra alışır diye düşünüyorum.
Çift terapisi önerisine ikna edin, zorlayın ve gidin.
Mutsuzluk hissinizin biraz da sizin evdeki yaşadıgınız monotonluktan oldugunu da düşünmeye başlayın derim.
Kurslara yazılın, kendinize vakit ayırın mesela.
Çıkın bir kahve için sabah.
Öğlen bir sinemaya gidin.
Yemek ısmarlayın kendinize.
Çıkıp tarihi yerleri gezin.
Deniz varsa yaşadıgınız yerde oturun bir kayaya denizin kokusunu içinize çekin.
Keman çalmayı öğrenin ne bileyim olmadı gitar.
Bunlar en azından bireysel olarak sizi daha mutlu edecek.
Siz mutlu oldukça cıvıl cıvıl oldukça belki eşiniz de buna eşlik edecek kim bilir.

sonundaoldu .!.:

Çok kötü karaktersiz birinden boşandım. Oğlum babasının ne kadar kötü biri olduğunu biliyor. Ama 3 gündür yemek yemiyor mutsuz. Gece de altına kaçırdı hiç yaptığı birşey değildi. 9 yaşında. Sürekli soruyorum derdini ama anlatmıyor. Bugün biraz sesimi yükselterek sordum babamı özledim mutlu musun dedi.
Bence ciddi fedakar bir anneydim. Hatta o adamdan daha babayım. Ama hayatın bir de bu yönü var. Sadece görüşlerimiz değişti diye boşanılmaz. Çünkü 1 yıl sonra bile görüşlerimiz tekrar değişebilir. Evliliğinize heyecan getirin değişiklikler yapın.

Genişletmek için tıkla...

Uzucu bir durum ama bosanmasaydin bu defada herkes gibi neden bosanmadin diyecekti emin ol.. yani mutsuz evliliklerde buyuyen cocuklar genelde bunu soyluyolar.. her sartta en iyisini yapmaya calissan bile cocuklar hep diger turlusu daha iyi olurmus gibi dusunuyorlar.. halbuki senin elinden gelen buydu..

Şunu da yazmak istiyorum.
Evliliğinizde şiddet, aldatma, kötü alışkanlıklar ya da maddi olarak yıkım yaşamamışsanız gerçekten kurtarmak için çabalamaya değer diye düşünüyorum.
Erkekler genelde biz kadınlar gibi çok yönlü düşünen varlıklar degil inanın bana.
Kadınlar daha detaylıca düşünür ve hayatını yaşamaya çalışır en azından gördüklerim hep bu yönde idi.
Kadının ev içindeki misyonu her zaman daha farklı.
Çocugu için endişeleri, evliliği için uğraşları erkeklerden en sorunsuz evlilikleri bile olanlarda dahi dahi daha ön planda.
İstisnalar yok mudur ?
Vardır elbette.
Bir yemeği yapmak için malzemeler gibi düşünün.
Kimisinin önünde daha çok malzeme var kimisinde daha az.
Siz de elinizde olanlarla daha güzel bir ortam ve hayat için çabalayın derim.
Umutsuzluğa düşmeyin.
Bu ekonomik buhranda sorunlu evliliği olanların sarfettiği çaba çok daha fazla detay gerektirdiği için yorucu ve yıldırıcı maalesef.
Maddiyatın getirdiği ekstra bunalım kadını da erkeği de çocugu da ve çevre ilişkilerinizi bile etkilerken maddi bakımdan rahatsanız eğer 1-0 daha öndesiniz demektir.
Sosyalleşmek bile çogu zaman paraya bakıyor maalesef.
Kendinizi geliştirin ama geliştirirken de etrafınızdakileri de bu süzgeçten geçirmeye gayret edin.
Yorulacaksınız belki bunları uygulamaya koyarken kendinizden verdiginiz ödün için değer mi ? diye soracaksınız ama değmeyeceğini de sonuca doğru ya da sonuca daha yakın halde degilken bilemeyeceğiniz için peşin hükümlü hallere bürünebilirsiniz.
Çabanı ve bu çabayı gösterirken ki psikolojik olarak kendini de hazırlamanı öneririm.
Belki eşinden daha fazla çaba göstereceksin ama sonucunda başaran taraf sen olacaksan sence de değmez mi ?
Alacağınız boşanma kararırın size getirilerini ve götürelerini hesaplayabilecek akıllı ve duygusal bir kadınsınız anlaşılan, oturun detaylıca düşünün.
Hatta bir kalem kagıt alın elinize başlayın yazmaya.
Mutsuz bir evlilikte büyüyen çocuklar diye giriyoruz her konuya farkındaysanız.
Ama hangi mutsuzluk ?
Detayları belli.
Evin içerisinde sürekli bagırış çağırış kavga eden iki ebeveyn misiniz ?,
Eşiniz evliliğin yükümlülüklerinin bir çocunu yerine getirmiyor mu ?
Şiddet var mı ? Aldatma var mı ?
Kötü alışkanlıklar sahibi mi ?
Gözü hep başkalarının hayatlarında mı ?
Cimri mi ?
Zor bir adam mı ?
İşte bunları hep değerlendirin.
Eyyorlamam bu kadar.
Hakkınızda hayırlısı olsun.

tontriko .!.:

Uzucu bir durum ama bosanmasaydin bu defada herkes gibi neden bosanmadin diyecekti emin ol.. yani mutsuz evliliklerde buyuyen cocuklar genelde bunu soyluyolar.. her sartta en iyisini yapmaya calissan bile cocuklar hep diger turlusu daha iyi olurmus gibi dusunuyorlar.. halbuki senin elinden gelen buydu..

Genişletmek için tıkla...

tontriko .!.:

Uzucu bir durum ama bosanmasaydin bu defada herkes gibi neden bosanmadin diyecekti emin ol.. yani mutsuz evliliklerde buyuyen cocuklar genelde bunu soyluyolar.. her sartta en iyisini yapmaya calissan bile cocuklar hep diger turlusu daha iyi olurmus gibi dusunuyorlar.. halbuki senin elinden gelen buydu..

Genişletmek için tıkla...

Tabi tabi. Boşandığıma asla pişman değilim. Belki de yiyecek ekmeğe muhtaç olacaktık onun yüzünden Allah korusun. Ama küçük olduğu için kabullenemiyor. Ben bile bazen böyle olmamalıydı diyorum. Bir insan neden bu kadar kötü olur diye düşünüyorum. Bazı durumlarda kesinlikle boşanılmalı ama bazı durumlarda mücadele edilebilir.

sonundaoldu .!.:

Tabi tabi. Boşandığıma asla pişman değilim. Belki de yiyecek ekmeğe muhtaç olacaktık onun yüzünden Allah korusun. Ama küçük olduğu için kabullenemiyor. Ben bile bazen böyle olmamalıydı diyorum. Bir insan neden bu kadar kötü olur diye düşünüyorum. Bazı durumlarda kesinlikle boşanılmalı ama bazı durumlarda mücadele edilebilir.

Genişletmek için tıkla...

Her secis bir vazgecistir.. yani babasi yaninda olsaydi sen onun yuzunden bunalima girseydin dedigin gibi bir yudum ekmege muhtac olsaydiniz vs. Daha mi iyi olacakti yani? Cocuk bu defada neden yiyecek ekmegim yok diyecekti..cok ozledigi babasi kac gun bakacakti cocuguna? eminim artisini eksisi dusunup bosandin yoksa (istisnalar haric) kolay kolay bir kadin yuvasindan vazgecmez… cunku bu tarz sorunlar olacagini bilirsin zaten.

Zaten konu sahibine.. biraz daha elle tutulur gozle gorulur birsey var mi? Diye sordum.. yani gecici bir monotonluk gibi geldi onunkisi bana.. birde ortak birseyler yapilmayinca iliskiler maalesef bitiyor..

sonundaoldu .!.:

Tabi tabi. Boşandığıma asla pişman değilim. Belki de yiyecek ekmeğe muhtaç olacaktık onun yüzünden Allah korusun. Ama küçük olduğu için kabullenemiyor. Ben bile bazen böyle olmamalıydı diyorum. Bir insan neden bu kadar kötü olur diye düşünüyorum. Bazı durumlarda kesinlikle boşanılmalı ama bazı durumlarda mücadele edilebilir.

Genişletmek için tıkla...

Sen sonuna kadar haklıydın boşanmakta.
Çocugun suan küçük algılalayamıyor olması çok doğal.
Büyüdükçe taşlar yerine oturdukça kolaylaşacak inşallah.
Başarılar dilerim yeni hayatında.

Mangetsu .!.:

Bir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.​

Genişletmek için tıkla...

Hangi konularda ayrı kutuplardasınız, genelde erken yaş evliliklerde bu durum yaşanıyor, henüz karakter ve kişilik, düşünceler tam oturmadan evlenip 17 yaşında normalde bakmayacağın bir adama evet denildiği için, belli yaşa gelince de ben buna nasıl evet dedim diye kara kara düşünmeye başlıyor kızlarımız, benim kuzenim de 17 yasinda evlendi şimdi 35 yasinda 2 çocukla boşanıyor, nedeni ise çocuk yaşta evet dediğine şuanda evet diyememesi...

17 yaşında 30 yaşında bir adamla evlenmişsin.
Mutlukuğu bulamamışsın.
Çocuk yaşta neden peki?
İbret olsun işte bu konu
Evlilik diye ölüyor genç kızlar.
Koskoca adamlara köle olmak sonuç.

Mangetsu .!.:

Bir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.​

Genişletmek için tıkla...

Çok, olağan duygular yaşıyorsunuz. Evet mutsuzsa insan ayrılmak dopeu karar ancak. Kendi eviniz kendi düzeniniz bunları bozmak çok ama çok, zor olabilir. Ben ayrılık yaşamış biri olarak kendi yaşadıklarımdan fikir verebilirim.. Çocuğum yoktu baba evine döndüm. Evliliğim yoğun psikolojik şiddet içeriyordu kesinlikle bitmeliydi ama baba ebine dçndükten sonra bir ara ben ne yaptım geri mi dönsem dediğim bile oldu. Çünkü baba evi artık benim evim değildi.i hiç bir kararda söz hakkım olamadı. Babamın hayatını yaşamak zorunda kaldım. Çok ama çok zordu. O açıdn hiç tavsiye etmem açıkçası. Kendi hayatınız içinde kendinize ait aktiviteler vs ile o ev içind ekendinize bir hayat kursanız daha iyi oşabilir mi acaba. Tabi ki en iyisini siz bilirsiniz. Sizin için ne iyiyse o olsun inşaallah. Ayrılacakdanızda kendi eviniz kendi hayatınoz olacabilecekse düşünün ayrılığı ama tavsiyem her ne olacaksa da size aiy olsun hayat. Başrolünde isizn olduğunuz bir hayat kurun. Mutlu, huzurlu bir hayat diliyoerm size

yenGEnC .!.:

Ben 31 yaşındayım, ölsem yani bir saniye bakamam 17 yaşında birine. Sohbet etsen bile keyif vermez yani,o yaştaki cocuk.
sizle yaşıtız, siz bakabilir misiniz bu yaşta küçük çocuğa sevgili gözüyle???
Koca adamın bu kadar küçük çocuğa hallenmesi ahlaksızlıkyan başka bir şey değil bence.
o yaşlarda bir kızı tavlamakta ne var ki? Hayatı dizilerde izledigi kadar biliyor. Bir iki aşk sözü, 'askimiz imkansiz' tripleri, iki gün aşkına öl-bir gün ayrılmalıyız de kızı manyak et, evlilik vaadinde bulun,pembe bir dünya kur, manipüle et...kız zaten sana bağlanır.
bence kocan iyi bir adam değil.
ayrıca gencecik kadınsın. Su an ayrılsan birkaç seneye her şey hallolur,yeni hayatına adapte olursun.
ama şimdi devam edersen bunca sene nasıl ettiysen sallan yuvarlan aynı hayat...yirmi sene sonra da kendine ayni soruları sorarsin

Genişletmek için tıkla...

Adam ahlaksız.
Çocuk yaşta kızla evleniyor işte.
Hadi o öyle de.
O yaşta kız neden evlenir.
Ailesinin zoruyla evlense anlarım da.
Benimde çevremde var bu tipler 20 yaşında evde kaldım diyor
Koca koca diye ölüyorlar.
30 küsür yaşında evlenmemiş kadınları görünce acıyorlar falan
Gerçekten var böyleleri.

Led_BiR_Vele_DisTiri .!.:

Hiç boşan diye gaz vermeyecegim.
Mutsuz oldugun evliliği bitir diyenler de şunu atlıyor olabilir.
Boşandıktan sonra annesinin evine dönecek.
Çalışma hayatı yok.
Çalışma hayatın oldugu zamanda içinde çalışmadan yaşadıgın konforun kollarını açmış seni beklemiyor.
Özel şirkette çalışıyorum sabahın seheri işe gidiyorum, akşamın karanlıgında evime dönüyorum.
İşten koştur koştur yemek yapmaya başlıyorum.
Bunlar evliyken yaşadıklarım.
Ailemin evinde de bunu yaşayacagım tek fark eve geldiğimde yemek pişirmemek olacak çünkü annem hallediyor.
Boşanmalardan sonra aile evi her kadın için diyemem ama geneli için büyük travma oluyor. Çok büyük sorunlu evlilikleri olanlar için aile evi ana kucagı gibidir ama kendine ait belirli konforları olanlar için aksini düşünüyorum.
Evliyken mutsuz dahi olsa yaşadıgın o evin sana ait oldugu hissi aile evinde maalesef bekarken sahiplendigin kadar sahiplenemiyorsun.
Çocugunuz henüz ufak ve bir çok yükümlülüğü sizde.
Evliliğinizde okudugum kadarı ile şiddet, aldatma ve daha bir çok kötü durum söz konusu degil.
Fikir ayrılığı her eş arasında var.
Dünya görüşünüz belki ufkunuz açılmış olabilir ama unutmayın bir zamanlar eşinizi sevdiniz ve evlendiniz.
Kimse 17 yasındaki gibi degil.
Eşiniz de o yaşlardaki eşiniz degil.
Konu sahibesi önerim şudur ki ; Eğer mutsuzluğunun kaynağı gerçekten çok şiddetli verilerden ibaret değilse düzeltmeye odaklan.
Mesela hafta sonu için plan yap al eşini çıkın dışarı.
Bir mırıldanır, iki mırıldanır sonra alışır diye düşünüyorum.
Çift terapisi önerisine ikna edin, zorlayın ve gidin.
Mutsuzluk hissinizin biraz da sizin evdeki yaşadıgınız monotonluktan oldugunu da düşünmeye başlayın derim.
Kurslara yazılın, kendinize vakit ayırın mesela.
Çıkın bir kahve için sabah.
Öğlen bir sinemaya gidin.
Yemek ısmarlayın kendinize.
Çıkıp tarihi yerleri gezin.
Deniz varsa yaşadıgınız yerde oturun bir kayaya denizin kokusunu içinize çekin.
Keman çalmayı öğrenin ne bileyim olmadı gitar.
Bunlar en azından bireysel olarak sizi daha mutlu edecek.
Siz mutlu oldukça cıvıl cıvıl oldukça belki eşiniz de buna eşlik edecek kim bilir.

Genişletmek için tıkla...

Çok güzel yazmışsınıziz ben de bunları demek istedim. mutsuzum diye evlenip parasız, pulsuz aile evine dönmek daha çok mutsuzluk getirir. Eşiyle yapamadıklarını anneyle mi yapacak? Parası olsa, kendi evini kursa, oğluyla istediğini yapar ama malesef.

tontriko .!.:

Her secis bir vazgecistir.. yani babasi yaninda olsaydi sen onun yuzunden bunalima girseydin dedigin gibi bir yudum ekmege muhtac olsaydiniz vs. Daha mi iyi olacakti yani? Cocuk bu defada neden yiyecek ekmegim yok diyecekti..cok ozledigi babasi kac gun bakacakti cocuguna? eminim artisini eksisi dusunup bosandin yoksa (istisnalar haric) kolay kolay bir kadin yuvasindan vazgecmez… cunku bu tarz sorunlar olacagini bilirsin zaten.

Zaten konu sahibine.. biraz daha elle tutulur gozle gorulur birsey var mi? Diye sordum.. yani gecici bir monotonluk gibi geldi onunkisi bana.. birde ortak birseyler yapilmayinca iliskiler maalesef bitiyor..

Genişletmek için tıkla...

Öyle aynen bir de bebeğim 11 aylıktı evi ayırdığımda boşandığım da 14 aylık. Konularınimdan bilirsin belki neler neler denedim sabrettim ama olması mümkün değildi ki boşandıktan sonra daha iğrençliklerini duydum.
Ben iyi ki boşanmışım diyorum daha büyük sorunlarla mücadele edeceğime çocuklarım için ederim. Onlarda ileride beni anlarlar inş. Ama genel olarak iyi bir eş olsa iyi bir baba olsa sadece fikirlerimiz değişmişti desem çocuklarım hak vermezdi bana.
İnş konu sahibi de en doğru kararı verir Allah pişman etmesin.

sonundaoldu .!.:

Öyle aynen bir de bebeğim 11 aylıktı evi ayırdığımda boşandığım da 14 aylık. Konularınimdan bilirsin belki neler neler denedim sabrettim ama olması mümkün değildi ki boşandıktan sonra daha iğrençliklerini duydum.
Ben iyi ki boşanmışım diyorum daha büyük sorunlarla mücadele edeceğime çocuklarım için ederim. Onlarda ileride beni anlarlar inş. Ama genel olarak iyi bir eş olsa iyi bir baba olsa sadece fikirlerimiz değişmişti desem çocuklarım hak vermezdi bana.
İnş konu sahibi de en doğru kararı verir Allah pişman etmesin.

Genişletmek için tıkla...

Konularini bilmiyorum ama digerleri seni hep hakli buluyor yazilarinda goruyorum.

Icini ferah tut, suan pisman degilsen dogru yolda oldugun icindir belki.. ilerde mecbur anlayacaklar cocuklarin..hayat hep istedigimiz gibi gitmiyir sonucta

Çalışmadığını da şimdi mesajlarda okudum. Alacağım nafaka içocuğunun bir avm de yemeği ve 1 takım eşofman parası belki.
Bence iş bul kafan dağılır belki ikinize de iyi gelir. Boşanacaksanda ayaklarının üzerinde durmuş olursun

Isabella_7 .!.:

17 yaşında 30 yaşında bir adamla evlenmişsin.
Mutlukuğu bulamamışsın.
Çocuk yaşta neden peki?
İbret olsun işte bu konu
Evlilik diye ölüyor genç kızlar.
Koskoca adamlara köle olmak sonuç.

Genişletmek için tıkla...

Isabella_7 .!.:

Adam ahlaksız.
Çocuk yaşta kızla evleniyor işte.
Hadi o öyle de.
O yaşta kız neden evlenir.
Ailesinin zoruyla evlense anlarım da.
Benimde çevremde var bu tipler 20 yaşında evde kaldım diyor
Koca koca diye ölüyorlar.
30 küsür yaşında evlenmemiş kadınları görünce acıyorlar falan
Gerçekten var böyleleri.

Genişletmek için tıkla...

Yanlız ben 17 yaşında evlenmedim yazdıklarımı daha dikkatli okursanız görüebilirsiniz. 17 yaşında tanıştım yazdım nezaman evlendiğimi yazmadım yaklaşık 5 yıl sonra evlendim.