- 17 Aralık 2010
- 1.134
- 1
- 156
Öncelikle herkese merhaba çok uzatmadan bi başlangıç yapıp durumumu özetlemek istiyorum elimden geldiğince
Üniversiteye başlayana kadar ideal kilosunda bir kızdım.Üniversite yıllarında evden uzakta düzensiz yemekler çoğu zaman sağlıksız besinler 4 sene içerisnde 98 kiloya kadar çıkmama sebep oldu.98 olana kadar kilo aldığımın hiç mi farkında değildim tabikide farkındaydım ama önemsemiyordum bana kalırsa birkaç kilo fazlalığım var veririm diyerek hep geçiştiriyordum.Taki işler ciddiye binip yaza düğün mevzuları açılana kadar.Doksan kilonun üzerine çıktıktan sonra artık geri dönüşü yokmuşcasına bir karamsarlığa girmeye başladım bu bende ters etki yaptı yedikçe yedim.Kiloma hırslanıp dahada yedim.İnsan içine çıkamıycak haldeyim deyip depresyonlara girip kendimi evlere kapatım yine yedim.Kıyafetlerim olmadı yine yedim.Millet kilo almışsın dedi yine yedim.Kilolu olduğumun farkındaydım ama ters tepki yapıyordu bukadar kiloyu asla veremem diyordum.Ve tabiki yine yedikçe yiyiyordum.Ne zamanki düğün meseleleri ciddileşti artık başka çarem olmadığını anladım bu süreçte 98 kilo olmuştum.Hayatm boyunca hep kilolu gelin olmaktan çok korktum.O gün kilolu olduğum için hayat boyu pişmanlık çekmek istemiyordum.Hiçbirşey için geç değil ve hiçbir şey imkansız değil buna inanarak bir karar verdim.Koşu bandı aldım ve diyetime başladım.Bu arada bir dietisyene gittim ve beni benden daha iyi kimsenini tanıyıp programlayamayacağını farkedip kendimce bir diyete başladım.En büyük dostum koşu bandım oldu.Daha diyetimin başındayım.Önümde 4 ayım var.İlk ay 98 kilodan 90 kiloya indim.Geri kalan dört aydada hedefim olan 60 kiloya en çok nekadar yaklaşabilirsem okadar kilo vermek istiyorum.yaptığım diyete gelince ben sevmediğim şeyleri sırf diyet olsun diye yiyemiyorum.Zulüm işkence geliyor bana.Sürekli ara öğünler vs yemek bunu programlamak sürekli yemek yemeyi düşünmeme sebep oluyor.Bende bu doğrultuda sevebileceğim şekilde bir diyet yapmaya çalışıyorum.Mesela sabahları bir küçük kase tahıllı müsli yada tost yiyorum öğlen düşünüyorum o gün canım ne tarz birşey yemek istiyor bazen ızgara et ve yoğurt yiyorum bazen tavuk göğsünün içine bir ince dilim kaşar ve ince bir dilim pastırma koyup fırına atıyorum onu yiyiyorum bazen bir küçük kase kısır yiyiyorum bazen çorba içiyorum bazen fasulye vb sevdiğim bir sebze yemeği yiyorum.Yani kısacası çok sınırı aşmadan canım ne isterse onu yiyorum.arada akşama kadar canım isterse sevdiğim bir meyveden yarım porsiyon yiyiyorum istemezse yemiyorum.Akşamları olabildiğince hafif geçiriyorum öğlen kısır vb kalorisi yüksek şeyler yediysem salata vs yiyiyorum canım istemezse onuda yemiyorum
ama öğlen bazen dışarda oluyorum ve birşey yiyemiyorum ozaman akşam istediğim birşeyi yiyorum mesela bir tabak yağsız sarımsaklı yoğurtlu üzerine yağsız kavrulmuş kıymalı makarna gibi
tabi porsiyonlarda önemli benim porsiyonlarım genelde kase.Bu şekilde kendimce kural koymadan ama kendi içinde belli kuralları olan bir diyet yapıyorm akşam 5ten sonra hiçbirşey yemiyorm.Sabah çok erken kahvaltı etmeye çalışıyorum.Ama birşeyler aksadığında hiç moralimi bozmuyorm.Mesela iki haftadır diyetimi tamamen astım bi gün yapıorum ertesi gün bozuyorum.Tekrar toparlanma zamanı geldi farkındayım.Allahın izniyle diyetime kaldığı yerden devam ediyorum.Hım unutmadan her gün istisnasız 45 dkk yürüyüşümü yapıyorum.cumatesi pazar hariç.Bakalım kısmetse yaza kadar 38 beden olmak istiyorum
Kararlıyım şişko bir gelin olmıycam


Üniversiteye başlayana kadar ideal kilosunda bir kızdım.Üniversite yıllarında evden uzakta düzensiz yemekler çoğu zaman sağlıksız besinler 4 sene içerisnde 98 kiloya kadar çıkmama sebep oldu.98 olana kadar kilo aldığımın hiç mi farkında değildim tabikide farkındaydım ama önemsemiyordum bana kalırsa birkaç kilo fazlalığım var veririm diyerek hep geçiştiriyordum.Taki işler ciddiye binip yaza düğün mevzuları açılana kadar.Doksan kilonun üzerine çıktıktan sonra artık geri dönüşü yokmuşcasına bir karamsarlığa girmeye başladım bu bende ters etki yaptı yedikçe yedim.Kiloma hırslanıp dahada yedim.İnsan içine çıkamıycak haldeyim deyip depresyonlara girip kendimi evlere kapatım yine yedim.Kıyafetlerim olmadı yine yedim.Millet kilo almışsın dedi yine yedim.Kilolu olduğumun farkındaydım ama ters tepki yapıyordu bukadar kiloyu asla veremem diyordum.Ve tabiki yine yedikçe yiyiyordum.Ne zamanki düğün meseleleri ciddileşti artık başka çarem olmadığını anladım bu süreçte 98 kilo olmuştum.Hayatm boyunca hep kilolu gelin olmaktan çok korktum.O gün kilolu olduğum için hayat boyu pişmanlık çekmek istemiyordum.Hiçbirşey için geç değil ve hiçbir şey imkansız değil buna inanarak bir karar verdim.Koşu bandı aldım ve diyetime başladım.Bu arada bir dietisyene gittim ve beni benden daha iyi kimsenini tanıyıp programlayamayacağını farkedip kendimce bir diyete başladım.En büyük dostum koşu bandım oldu.Daha diyetimin başındayım.Önümde 4 ayım var.İlk ay 98 kilodan 90 kiloya indim.Geri kalan dört aydada hedefim olan 60 kiloya en çok nekadar yaklaşabilirsem okadar kilo vermek istiyorum.yaptığım diyete gelince ben sevmediğim şeyleri sırf diyet olsun diye yiyemiyorum.Zulüm işkence geliyor bana.Sürekli ara öğünler vs yemek bunu programlamak sürekli yemek yemeyi düşünmeme sebep oluyor.Bende bu doğrultuda sevebileceğim şekilde bir diyet yapmaya çalışıyorum.Mesela sabahları bir küçük kase tahıllı müsli yada tost yiyorum öğlen düşünüyorum o gün canım ne tarz birşey yemek istiyor bazen ızgara et ve yoğurt yiyorum bazen tavuk göğsünün içine bir ince dilim kaşar ve ince bir dilim pastırma koyup fırına atıyorum onu yiyiyorum bazen bir küçük kase kısır yiyiyorum bazen çorba içiyorum bazen fasulye vb sevdiğim bir sebze yemeği yiyorum.Yani kısacası çok sınırı aşmadan canım ne isterse onu yiyorum.arada akşama kadar canım isterse sevdiğim bir meyveden yarım porsiyon yiyiyorum istemezse yemiyorum.Akşamları olabildiğince hafif geçiriyorum öğlen kısır vb kalorisi yüksek şeyler yediysem salata vs yiyiyorum canım istemezse onuda yemiyorum




