Annem narsist bir kişilikti çok çektirdi. Okudum mezun oldum sonra sevdiğim kişiyle evlenmek istedim ama annem izin vermedi. Duygularımın onun için hiçbir önemi olmadı, elalemin ne dediği onun için daha önemliydi. Zaten tüm hayatını elalemin dediğine göre yaşadı biz çocukları olarak da böyle olmamız için bizi zorladı. Ben böyle yaşamak istemediğimi söyledim. Tabi bana kızdı hakaret etti. Bana engel olmak için elinden gelen her şeyi yapacağını söyledi. Ben artık annemin bana yaptıklarına dayanamadım. Babam olanlara sesini çıkarmıyordu ona da kırgındım. Sevdiğim adam beni istemeye gelmek istediğini söyledi ama daha tanımadan olmaz dediler çünkü insanlar duysun istemediler. Adamcağız da bir geleyim tanıyın sonra yine reddedin ama tanımadan reddetmeyin diyordu. Ben bir şey yapacak gücü kendimde bulamıyordum. Artık ne olacaksa olsun dedim. Sevgilim tanışmak için geldi babamlar da görüşmeyi kabul etmek zorunda kaldı. Kimse bana bir şey demeden sevgilimi başka bir mahallede oturan amcamın evine götürdüler gizlice. Orda görüştüler onu çok beğendiler ve çok sevdiler ama yine de bu evlilik bizim geleneklerimize göre olmaz, aşirettekiler laf söz ederler dediler. Madem ki insanların ne dediği benim ne hissettiğimden daha önemli o zaman beni ben düşünmesem ailem bile bir şey yapmaz deyip kaçtım. Ve inanır mısınız gider gitmez kendimi o kadar hafif hissettim ki aanlatamam. Birkaç ay oldu geleli ve şuan çok mutluyum. Asıl konu ise annem beni çok özlüyormuş. Son günlerde bir tanıdığımız genç yaşta ailesinden uzakta vefat ettiği için annem bu durumdan çok etkilenmiş. Beni görmek istiyor beni eve davet ediyor ama bana yaşattıkları yüzünden onu görmek istemiyorum. Telefonla radığında bile cevap vermek istemiyorum beni kendisinden çok soğuttu. Düşününce bile ondan uzaklaşmak istiyorum. Oraya geri dönmek istemiyorum. Ben yaşadıklarımı daha yeni atlatıyorum. Şimdi gidip onun bana sözlerine bakışlarına maruz kalmak istemiyorum. Aynı zamanda onun için üzülüyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum.