Nasıl basa cikiyorsunuz?

Kötü, üzücü olaylarla nasıl başa çıkıyorsunuz?
Önce belki düzelir diye bekliyorum. Sonra kabullenmeye çalışıyorum. Kabullendikten bi kaç gün sonra yıkımını yaşıyorum. Şimdiye kadar olanlarda sonradan hatırlayıp tekrar tekrar ağladığım olmamıştı ama 2 yıl sonra tedavi sonucu olan bebeğim daha minicikken varlığına yeni yeni alışacakken düşük yapmak ömrüm boyunca her hatırladığımda beni tekrar ağlatacak sanırım.
 
Alıştım artık kötü üzücü olaylara. Kafama taksam da mutlu görünmeye çalışıyorum. Kendimi mutsuz gösterip de başkalarını sevindiremem. Sırf bu yüzden güçlü durmaya çalışıyorum.
 
İşime, gücüme sarılıyorum.
Gezmelere devam ediyorum.
İştahım hiç kesilmez mesela.
Hep yemeye devam ediyorum.
Karnım tok olunca mutlu hissediyorum.

Ağlamak istersem ağlıyorum da..
Hüzünlü fon müzikleri eşliğinde bdv okuyorum.
Derdime dert katıyorum.

Ve sonra yüzümdeki kocaman gülümsemeyle yaşama devam ediyorum.
Çoğu zaman Allah'ım neden böyle oluyor diye üzülsem de
sağlıklıyım çok şükür. Sen işime gidecek kadar güç kuvvet ver gerisi hallolur Rabbim diye dua ediyorum.
Anlatmasam bilmezler neler yaşadığımı.

Daha küçük meselelerle yıkılan insanlar dolu çevremde.
Anlatınca hayret ediyorlar. Hiç belli etmiyorsun diye...

Anadan gelme bir güç var sanırım.
Bu kadar güçlü olmak da pek iyi değil sanırım ama..
Güçlü gördükçe yükleniyorlar..
 
Herkesin savunma mekanizması baş etme becerisi farklıdır o yüzden cok güzel bir soru olmuş.
Mesleği bir kenara bırakıp söylüyorum.
Benim yöntemim önce dibe çökmek. Sonra ayaklarımdan iterek yüzeye cıkmak. Her zaman da ennnnn sağlıklısıdır. Tam yaşanamayan yas sonra parça parça cıkar. Önce dağıl sonra toparlan
 
sorunun ne olduguna bagli eger ailemdeki biri,hastalik tarzi bisey degilse bi gun uzuluyorum sonra geciyor.eskiden olsa gunler aglar ah vah ederdim simdi gayet sogukkkanliyim.herkes cok umursamazsin diyor bilmiyorlar ki ben zamaninda depresyon hakkimi kullandim.simdi cok az sey beni uzuyor
 
Ben uyuduğumda sadece ertelemiş oluyorum. Uyandığımda tekrar başlıyor üzüntüm malesef


yaaa ben mesela esimle tartisip uzulsem uyurum uyaninca neye tartıştık kim kime ne dedi onu bile unuturum. ama üzüntüm geçene kadar ben yemek yemeyi falan da unuturum. sabahtan aksama kadar otururum bos bos
 
ilerde bi aglama krizi gecireceksiniz bence duygularinizi bastirmayin.olayin yasandigi zaman uzulup aglayin sonradan aciis kotu cikiyor

Haklısınız bi tarafım neşeli mutlu huzurlu bi tarafım tam tersi
Çok saçma ama bazen açan güneş bile beni rahatsız ediyor
Sanırım ben iyi değilim
 
ŞÜkredip sığınmam en son nokta. İlk beni üzen her kimse bütün nefretimi kusarım kendi kendime ,isyanederim,sinirim hafifleyince üzülmeye geçerim ağlarım uzun uzun, sonra bir aydınlanma yaşarım elimdekilere şükrederim, tövbe çekerim, duamı eder.sonra çözüm bulmaya çalışırım.
 
Dışarıdan gören mutluluktan ölüyorum sanır ama içimde kıyamet kopar.

Kafam patlayacak noktaya gelir. Alırım bir defter veya bilgisayarı açarım, içimde ne varsa hiç sansür uygulamadan yazarım. Küfürse küfür, sinirse sinir. Öyle acıklı, anlamlı şeyler yazarak betimleme, ruh tasviri falan yapmam. Aklımdan ne geçiyorsa...

Lâkin çoğunlukla üzülmeme sebep olan her neyse veya kimse onu çözmeye, konuşmaya ve sorunu gidermeye çalışırım.
 
Valla cok aşırı sinirlendiysem önce karşı tarafi ezer geçerim bi tanimam sonra basarim küfürü kendi içimde sonra da çayımı demler bi sigara yakarim üstüne aha da bu kadar bitti gitti uğraşıp duramam kendimi üzmem fazla
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…