merhaba arkadaşlar..forumu uzun zamandır takip ediyorum..çok düşündüm yazıp yazmamayı..çünkü bazı insanlar yardımcı olmak yerine sadece eleştirip işi farklı boyutlara sürüklüyor..
ben her eleştiriye açığım ama yardım da istiyorum..
kısaca en başından anlatayım..10 yıllık evliyim..mükemmel bir eşe sahibim bana ve kızımıza tapan bir eş..
sorun kayınvalimle benim istenme dönemimde tamamen onun hatası olan,sonra 2 günlük evliyken de birazda benim hatam olan çirkin şeyler yaşandı..kayınvalidem çok ama çokkk pişman olup hatasını telafi için çokkkk şey yaptı...eşim arada ki dengeyi çok güzel kurdu..ne onların bana laf söylemsine izin verdi ne benim söylememe izin verdi..sen ayrısın onlar ayrı dedi..beni hiçbirşeye zorlamadı..diyorum ya beni asla üzmedi..peki sorun ne diyeceksiniz??
sorun benim onları affedememem ve hep soğuk davranmalarım.hamile oldum günde 2 kez aramaya başladılar..artık aramayın yaaa dedim..terbiyesizlik ettim..onlarda artık beni çok ta umursamamaya başladılar..kızım ilk ve tek torun onların tarafta..resmen tapıyorlar...ölüyorlar..hepsi...en son 4 yıl önce büyük kayınım ile bu geçmiş olayları konuşurken bana hakaret etti..aslında çok ta kötü bir şey değildi..ama tabi eşim ve ben çok sert tepki koyduk..ben o günden beri konuşmuyorum..aslında o eşimden özzür diledi..ağzımdan kaçtı öyle demek istemedim dedi...fakat ben hani soğuk tutcam ya arayı bunu resmen kullandım..hata benim ,çok uzattım....şimdide kaynım nişanlandı..ben gitmedim..farklı bir şehirdeler..kayınbabam çok rica etti aradı..kızım ailemiz bölünmesin dedi ama ben inatlık ettim..ne ölüsüne ne dirisine dedim...eşim gitti..beni asla zorlamadı..
şimdi de nişan fotoğraflarında olmayınca ben ne yapıyorum diyorum..aslında asla kötü insan değiller..ama çok sevilmek te insanı böyle şımartıyor işte...çok ama çok önemsiyorlar aslında..böyle yapmamalıydım ...bir kaç ay sonra düğün olacak..kendimi artık iyice dışlanmış hissediyorum...beni çağırırlar mı bilmiyorum...normalde ayrıca çağrılmaz ama durumumuzu anlattım..
bir görümcem vardı...kardeşten öte....ama değerlerini bilemdim işte..
şimdi sizden istediğim bundan sonra nasıl bir yol izlemeliyim..onlar benden adım bekliyoırlar biliyorum..yani ben bir adım atsam eskisi gibi olmasa da onlar da düzelecek..o kadar iyi insanlar...offfff...sizden yol gösternizi bekliyorum..ama gururumu ayaklar altına almadan nasıl yapablirim..
merhaba arkadaşlar..forumu uzun zamandır takip ediyorum..çok düşündüm yazıp yazmamayı..çünkü bazı insanlar yardımcı olmak yerine sadece eleştirip işi farklı boyutlara sürüklüyor..
ben her eleştiriye açığım ama yardım da istiyorum..
kısaca en başından anlatayım..10 yıllık evliyim..mükemmel bir eşe sahibim bana ve kızımıza tapan bir eş..
sorun kayınvalimle benim istenme dönemimde tamamen onun hatası olan,sonra 2 günlük evliyken de birazda benim hatam olan çirkin şeyler yaşandı..kayınvalidem çok ama çokkk pişman olup hatasını telafi için çokkkk şey yaptı...eşim arada ki dengeyi çok güzel kurdu..ne onların bana laf söylemsine izin verdi ne benim söylememe izin verdi..sen ayrısın onlar ayrı dedi..beni hiçbirşeye zorlamadı..diyorum ya beni asla üzmedi..peki sorun ne diyeceksiniz??
sorun benim onları affedememem ve hep soğuk davranmalarım.hamile oldum günde 2 kez aramaya başladılar..artık aramayın yaaa dedim..terbiyesizlik ettim..onlarda artık beni çok ta umursamamaya başladılar..kızım ilk ve tek torun onların tarafta..resmen tapıyorlar...ölüyorlar..hepsi...en son 4 yıl önce büyük kayınım ile bu geçmiş olayları konuşurken bana hakaret etti..aslında çok ta kötü bir şey değildi..ama tabi eşim ve ben çok sert tepki koyduk..ben o günden beri konuşmuyorum..aslında o eşimden özzür diledi..ağzımdan kaçtı öyle demek istemedim dedi...fakat ben hani soğuk tutcam ya arayı bunu resmen kullandım..hata benim ,çok uzattım....şimdide kaynım nişanlandı..ben gitmedim..farklı bir şehirdeler..kayınbabam çok rica etti aradı..kızım ailemiz bölünmesin dedi ama ben inatlık ettim..ne ölüsüne ne dirisine dedim...eşim gitti..beni asla zorlamadı..
şimdi de nişan fotoğraflarında olmayınca ben ne yapıyorum diyorum..aslında asla kötü insan değiller..ama çok sevilmek te insanı böyle şımartıyor işte...çok ama çok önemsiyorlar aslında..böyle yapmamalıydım ...bir kaç ay sonra düğün olacak..kendimi artık iyice dışlanmış hissediyorum...beni çağırırlar mı bilmiyorum...normalde ayrıca çağrılmaz ama durumumuzu anlattım..
bir görümcem vardı...kardeşten öte....ama değerlerini bilemdim işte..
şimdi sizden istediğim bundan sonra nasıl bir yol izlemeliyim..onlar benden adım bekliyoırlar biliyorum..yani ben bir adım atsam eskisi gibi olmasa da onlar da düzelecek..o kadar iyi insanlar...offfff...sizden yol gösternizi bekliyorum..ama gururumu ayaklar altına almadan nasıl yapablirim..
Cevabın sorunda zaten
Niye boş yere hem kendini hem o insanları üzüyosun. Aile gibisi var mı?
Evlendikten sonra eşinin ailesi senin ailen oluyor bir bakıma. Sevdiğin adamın canları ya düşün
Benim eşime babam neler etti evlenene kadar. E şimdi o da unutmasın hem onlara çektirsin hem bana
Sen zaten kendini dışlamışsın herkesten. Kusura bakma da millet de dolaşmaz bu kadar arkanda.
Onlar da bir zaman sonra 'yeter.' deyip çekilcekler kenara. O zaman tek başına kalırsın artık
Silkelen ve kendine gel. Bundan sonra sana kalmış herşey.
Hayalimsi düşünmek yapmanın yarısıdır demişler,sende yolu yarılamış sayılırsın:) Sana haklısın haksızsın diyemem,karşındaki insanlar sana hatalar yapmış olabilir,sende görüşmeme kararı almış olabilirsin ve şu an bu durumdan hoşnut olmadığın için görüşmek istiyorum ama özür dilemek onları havaya sokmak istemiyorum demeni anlayabilirim.Çünkü bazı insanlar önce vurup sonra öpte geçsine o kadar alışmışki,sen araya 5 sene koyup sonra hadi neyse geçmişi bırakıp görüşelim dediğin an hopp aynı şeyi yapmaya devam edebiliyor.Hee sizinkiler yaparmı onu en iyi sen bilirsin ama bunu sana düşündürdükleri bariz.
Ben senin yerinde olsam ne yapardım? Madem özür dilerim lafını söylemek istemiyorum,söylemiş gibi yapardım.Mesela yeni gelinin face davetini kabul eder önce bir tanışır konuşurdum.Sonra laf arasına düğün üzeri bir ihtiyacınız varmı,yapabileceğimiz bir şey varmı diye sorup eklerdim.Bir isteğiniz varsa bayramda babamlarda buluşunca getireyim yada (diyelimki onlar başka gün gidecekmiş) ben paketi babamlara bırakırım siz gidince alırsınız gibi.Gelin bunu kaynına söyler emin ol.Sende akşam bunu eşinede aynen böyle anlat -bugün bizim gelinle konuştum falanca ihtiyacı varmış bana unutturma babamlara giderken götürelim gibi..Hem eşin bayramda babasına gitmek istediğini haliyle annesiyle görüşeceğini, hem kardeşinin ihtiyacıyla ilgilenmenden onu affedip düğüne gideceğini anlar.Özüre falan gerek yok bak:))
aslında böyle düşünmen normal..sonuçta yazdıklarımdan bu da anlaşılabilir ama benden sonra başka gelinleri daha oldu..maddi olarak elimizden geleni yaptık..asla kıskanmadım..ki onla daha yakınlar..canım senin sorunun bence tamamen yeni evlenecek kızı kıskanmam onunla iyi olmaları fikri seni bu noktaya getirmiş yoksa kayınvaliden kaynın falan hiç umrunda değil bir bahane bulmuşsun görüşmemişsin eşinde bişey dememiş ama iş başka bir geline gelince olay değişmiş seninki tamamen bencillik çekememezlik hep seni böyle sevecekler sanmışsın ama yeni gelini senin sayende daha fazla sevecekler ve sen buna dayanamayacaksın maalesef yazdıklarından benim çıkardığım bu kusura bakma..
Hatalı olduğunu sen de çok iyi biliyorsun, gelecek eleştirileri önlemek adına da zaten giriş cümleni patlatmışsın.Tabiki anlattıklarını okuyan herkesde sana karşı bi tepki oluşuyor.Gururumu icitmeden ne yapabilirim diye soruyorsun ve işte burda da aynı hatayı yapıyorsun.Çok garip bi bakış açın var.Bence bu durumu bi şekilde düzeltsen de önemli olan kendini değiştirmen yine aynı şeyleri yapmaman, ki yapman güçlü bir ihtimal.Bence; kaynın ve nişanlısını yemeğe davet et.Katılamadım nişana deyip özür dile.Ama bence önemli olan atacağın adımın büyüklüğü değil, adımlarının istikrarlı olması...Kimseyle can ciğer ol demiyorum ama bu kadar uç noktalarda gezme, gezip de üzme kimseyi.Sana bol şans, ben eminim düzeltmek istersen düzeltirsin.Karşında sana gerçekten ( senin istediğin şekilde değil belki ama) çok değer veren insanlar var.
anladım canım o zaman eşin için at bundan sonraki adımlarını çünkü eşinin durumu gerçekten kötü olmuş bir daha onu böyle bir duruma sokmamaya çalış yani o düğüne mutlaka git çağırsalarda çağırmasalarda sonuçta eşin gidecek onu yalnız bırakma mutluluklar diliyorum size..aslında böyle düşünmen normal..sonuçta yazdıklarımdan bu da anlaşılabilir ama benden sonra başka gelinleri daha oldu..maddi olarak elimizden geleni yaptık..asla kıskanmadım..ki onla daha yakınlar..
beni bu kadar pişmanlık noktasına getiren şey,o fotoğrafta eşim yanlızdı,haketmediği halde..kayınvalidem kayınbabamın beni soran insanlara karşı yaşadığı mahcubiyetti..yine de beni ele vermeyip,rahatsızlığı var yola çıkmadı diye beni savunmuş olmaları beni mahcup etti..yani dediğin gibi kıskançlık değil..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?