• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

NASIL BİR ACI BU...

Siz hamileyken dayağa başvuran babadır belki de bebeğin böyle doğmasına sebep, bir de bunu düşünün! Kocanızı melek yaptınız ya pes
 
2 gündür yaşadıklarım, ne yiyebiliyorum ne uyuyabiliyorum...2,5 yıl önce bir evlilik yaptım ben, netten tanıştık, o memur ben memur evleniriz bir de çocuğumuz olur dedim, çocuk olayına takmıştım, ille de çocuk olacaktı.1,5 ay içinde alelacele evlendim, kimsenin haberi yoktu.Yukarda Allah var yalan söylemek istemem,kariyer ve maaş durumu beni cezbetti...Sevgiyoktu tam anlamıyla mantık vardı, arkamdagüçlü biri olsun istedim ve biz evlendik, onun ailesi şiddetle karşı çıktı, başım açıkmış vs.Bir nne baba olarak onlarda o kadar büyütüp iyi bir kariyeri olan oğulları için eniyisini istiyorlardı.ben anne olunca anladım...evlenmeden önce bazı şeyleri söylemedim, meselaevlendikten sonra çalışmak istemediğimi söylemedim.eşim parayı sevdiğinden ailemin varlıklı olduğunu cs anlattım ki öyle ama şu an utanıyorum bunları anlattığım için.biz evlendik ve ona maalesef kadınlık vazifemi bile yapamadım.son 2 yıldır neredeyse bir cinsel yaşantımız yok, aynı yatağa girmek vs istemedim bir süre sonra.ağır geldi bana.neyse önceleri iyiydi, sonra aşırı cimriliği beniçıldırttı, misal markete gidiyoruz benimödememi bekliyor,hamile kaldım sonra bu adamdan çokşiddetli dayak yedim, 8 haftalık hamile idim,12 haftada tekrar bir dayak vs, sonra benimle evlendiğine pişmna olduğunu annesini dinlemesini gerektiğini söyledi, hamileyken sürekli bir kavga halinde olduğumuz sonradan barıştığımız acayip dönemler yaşadık.Ben evi çekip çeviremiyordum, günlerce bulaşıklar durabiliyor mesela,ya daçamaşır yıkayamam, ya da süpürme vs yapamam, yemek de yapamadım ona amahiçsorun etmedi.

Onun hayatını mahvettiğimi anladım, kadınlık desen yok, temizlik yok yemek yok, sonra çocuğumuz oldu ve maalesef o çok istediğim çocuk doğumsal kalp anomalisiyle dünyaya geldi.33 yaşındayım ve annem çok destek oldu çocuk bakımında, ona bile yalnız bakamadım.şimdioğlum için anjiyo kararı verildi, ve ben 2 gündür ne bişiyiyebiliyorum ve içebiliyorum.nanneeee derken o kadar büyük bir sorumluluk var ki sürekli düşünüyorum, ne yapmalı diye...şimdi herşeyi unuttum oğlum iyileşsin diyorum,hamile olduğumu bilmeden ilaç kullanmıştım(x kategorisinde) ondan mıoldu, karnımın üzerine bilgisayarla nete girerdim ondanmı cep telefouyla çokkonuşurdum saatlerce ondan mı, yoksa kader mi genetik mi bilmiyorum


bir o kadar da eşime üzülüyorum...Nasıl diyim eşim biraz saftır, herşeye inanır vs.keşke evlenmeseydik, keşke onun da hayatını mahvetmeseydim....Esasında seviyorum eşimi,şu an mesela o yok ve ev bomboş, ona sağlıklı bir çocuk veremedim, doğru drüst bir mesleğimyok, evi çekip çeviremiyroum.Oğluma üzül, eşime üzül, ben de hal kalmadı artık.eşim beni sevmiyor ama birlikteyiz, çocuğumuz için istanbula gidip geliyoruz, acayip muayene paraları vs ödeniyor...Belki başkasıyla evlenseydi dahaiyibir hayatı olacaktı.kötü kaderime onu da dahil ettim ve çok pişmanım hem de çok

Şu an haziran ayındayız acayip üşüyorum, astımkirizim de tuttu, dünyada sanki bir başımayım gibi, oğlumun tm sorumluluğu üzerimde ve ne yapacağımı bilmiyorum, tedavisi nasıl olacak bilmiyorum

Bence iki konuyu birbirine bagliyorsunuz, aklınızda belliki cezalandırıldım mı düşüncesi var.
Evliligi yapış şekliniz ve evlilikten beklentileriniz rahatsız edici. Karşınızdakini aptal yerine koyup hareket etmişsiniz, yazık etmişsiniz ikinize de.

Bebeğinizin hastalığına siz sebep oldunuz diyemem olmadınız da diyemem. Sadece sebebinin önemi yok. Anjiyo dediginiz şey o kadar buyutulecek bir olay değil, doktorlar başka neler söylüyor o önemli. Siz de astım hastasiymissiniz, yaşam kalitesi sizinki kadar etkilenecekte olabilir. İnşallah hafif bir seydir. Yada ameliyatla duzeltilebilecek. Siz onun annesisiniz, Bebeğiniz kusurlu gibi, istediğim çocuk böyle oldu vs gibi düşünceleri kendinizden uzaklaştırın. Ve bence yardım alın.

Bir de kusura bakmayın ama tüm sorunlarınızın başında tembellik ve sorumsuzluk var. Yaptığınız evlilik, maddi olarak rahatlayıp çalışmamak için, evinizi düzene koyamamaniz tembelliginizden, ve bebeginize bu kadar umutsuz bakmaniz sorumluluktan korkmanizdan. Tek başıma bakacağım falan demissiniz. E heralde yani. Ya kim bakacakti bebege annesi varken?
Hiç birimizin etrafında pir dönen 2 hizmetiçisi falan yok. Ama iş, çocuk, ev herkes bir şekilde hayatını idame ettiriyor. Siz de zahmet olmazsa bi silkelenin kendinize gelin. Oğlunuzun durumu sizi kamcilayacagina, şu yaşıma kadar eksik yaptım işten kaçtım, sorumluluktan kaçta, bundan sonra oğlum için her şeye 4 elle sarilacagim diyeceğinize, ne yapayım diyorsunuz.
Siz ne yapmayı düşünüyorsunuz?
 
Görmezden gelmiş gibi olmuş ama esinizin şiddet uygulamış olmasi hakkında tek kelime yazmadım, yazmaya gerek dahi duymadım. Hamileyken size yaptığı şey kabul edilemez,etmemeliydiniz. İlk yaptığında gitmiş olsanız ikincisi olmayacaktı. Kendi kendinize acı cektirmissiniz. Yazık olmuş. ..
 
Saf adam mı görmedik, saf insan merhametlidir, kötü düşünmez, hele eşi için, hele ki hamile eşi için ASLA!

Saf insan, duygularında da safdır, temizdir, bırak cimriliği, ailesi için herşeyi yapar.

Eşin saf filan değil, hamileyken seni dövüyor, yapmadıgını bırakmıyor, sen ise ona iyi kadınlık yapmadıgın için 'ahh, vaah' diyorsun.

Önce bir silkelen, kendine gel. Yoksa bu gidişat iyi değil. Önce çocugun için kendin iyi olmalısın, sonra kocana bir hal, çare bulunur.
 
Ne desem bilemedim.
Tek taraf icinde uzulemiyorumki.
Su hikayenizin baslangici cok cirkin.
Ama galiba cezasinida cekiyosun.
Allahim affetsin yardim etsin insallah.
Smdilik oglunuz icin cabalayin tum enerjinizi.
Allahim sifa versin o minige.
 
Bugün çalıştığım yer 100/50işçi çıkardı ağlaya ağlaya ayrıldık hepimiz.işsiz kaldım,arkadaşlarıMdan ayrıldım büyük ihtimalle büyük sıkıntılar yaşayacağız diye sabahtan beri Ağlıyorum.
bu site bana herkesin bir sıkıntısı olduğunu herseyin geçici olduğunu öğretiyor...

Siz de imtihan yaşıyorsunuz nedenleri bırakıp neler yapabilirize bakın.keşkelerle yaşamayın...
yinede halinize şükredin paranız varki oğlunuzu hastahanelere götürebiliyorsunuz,
hala nefes alıyor
hala Umudunuz var zor olsada bir evladınız olMuş evlat kokusu almışsiniz veee geriye kalan bütün dertlerinizi boş verin hepsi bir şekilde hallolur. Siz annesiniz LÜTFEN güçlü durun
 
Memurluğu niye bıraktınız,işim yok diyorsunuz ama siz seçmişsiniz bunu
 
baslıkta o memur ben memur yazıyo ,sonunda ne meslegım var ne bıseyım dıyosunuz anlamadım bısey ?

cocugunuza cok uzuldum acıl sifalar dılerım
 
Çok şiddetli dayak yediğinizi söylediğiniz bir adamın hayatını mahfettim üzülüyorum saftır diyorsunuz ben anlayamadım. Umarım bebeğiniz en kısa zamanda sağlığına kavuşur.
 
Çocuğunuzun iyiliği için bence önce siz profesyonel bir yardım alın. Esiniz den dayak yediğiniz gün keşke ayrilsaydiniz çok yazık
 
yok artık siz bütün kk daki konuları araştırıp böyle bağlantı mı kuruyorsunuz. ne kapasite var mış sizde şaşırdım :KK57:
O üyenin yazdıkları yaşadıkları beni çok etkilemişti o dönemde.
Kk da unutamadığım konulardan biriydi.
Çalışan bir insan bu kadar eziyete neden katlanır, hayatını kendi elleri ile nasıl mahveder diye o dönem üzülmüştüm ve takibe aldığım bir konuydu.
Yoksa tüm kk'yı stalklayacak kadar işsiz değilim merak etmeyin.
 
Son düzenleme:
Belki başka da vardır...
 
2 gündür yaşadıklarım, ne yiyebiliyorum ne uyuyabiliyorum...2,5 yıl önce bir evlilik yaptım ben, netten tanıştık, o memur ben memur evleniriz bir de çocuğumuz olur dedim, çocuk olayına takmıştım, ille de çocuk olacaktı.1,5 ay içinde alelacele evlendim, kimsenin haberi yoktu.Yukarda Allah var yalan söylemek istemem,kariyer ve maaş durumu beni cezbetti...Sevgiyoktu tam anlamıyla mantık vardı, arkamdagüçlü biri olsun istedim ve biz evlendik, onun ailesi şiddetle karşı çıktı, başım açıkmış vs.Bir nne baba olarak onlarda o kadar büyütüp iyi bir kariyeri olan oğulları için eniyisini istiyorlardı.ben anne olunca anladım...evlenmeden önce bazı şeyleri söylemedim, meselaevlendikten sonra çalışmak istemediğimi söylemedim.eşim parayı sevdiğinden ailemin varlıklı olduğunu cs anlattım ki öyle ama şu an utanıyorum bunları anlattığım için.biz evlendik ve ona maalesef kadınlık vazifemi bile yapamadım.son 2 yıldır neredeyse bir cinsel yaşantımız yok, aynı yatağa girmek vs istemedim bir süre sonra.ağır geldi bana.neyse önceleri iyiydi, sonra aşırı cimriliği beniçıldırttı, misal markete gidiyoruz benimödememi bekliyor,hamile kaldım sonra bu adamdan çokşiddetli dayak yedim, 8 haftalık hamile idim,12 haftada tekrar bir dayak vs, sonra benimle evlendiğine pişmna olduğunu annesini dinlemesini gerektiğini söyledi, hamileyken sürekli bir kavga halinde olduğumuz sonradan barıştığımız acayip dönemler yaşadık.Ben evi çekip çeviremiyordum, günlerce bulaşıklar durabiliyor mesela,ya daçamaşır yıkayamam, ya da süpürme vs yapamam, yemek de yapamadım ona amahiçsorun etmedi.

Onun hayatını mahvettiğimi anladım, kadınlık desen yok, temizlik yok yemek yok, sonra çocuğumuz oldu ve maalesef o çok istediğim çocuk doğumsal kalp anomalisiyle dünyaya geldi.33 yaşındayım ve annem çok destek oldu çocuk bakımında, ona bile yalnız bakamadım.şimdioğlum için anjiyo kararı verildi, ve ben 2 gündür ne bişiyiyebiliyorum ve içebiliyorum.nanneeee derken o kadar büyük bir sorumluluk var ki sürekli düşünüyorum, ne yapmalı diye...şimdi herşeyi unuttum oğlum iyileşsin diyorum,hamile olduğumu bilmeden ilaç kullanmıştım(x kategorisinde) ondan mıoldu, karnımın üzerine bilgisayarla nete girerdim ondanmı cep telefouyla çokkonuşurdum saatlerce ondan mı, yoksa kader mi genetik mi bilmiyorum


bir o kadar da eşime üzülüyorum...Nasıl diyim eşim biraz saftır, herşeye inanır vs.keşke evlenmeseydik, keşke onun da hayatını mahvetmeseydim....Esasında seviyorum eşimi,şu an mesela o yok ve ev bomboş, ona sağlıklı bir çocuk veremedim, doğru drüst bir mesleğimyok, evi çekip çeviremiyroum.Oğluma üzül, eşime üzül, ben de hal kalmadı artık.eşim beni sevmiyor ama birlikteyiz, çocuğumuz için istanbula gidip geliyoruz, acayip muayene paraları vs ödeniyor...Belki başkasıyla evlenseydi dahaiyibir hayatı olacaktı.kötü kaderime onu da dahil ettim ve çok pişmanım hem de çok

Şu an haziran ayındayız acayip üşüyorum, astımkirizim de tuttu, dünyada sanki bir başımayım gibi, oğlumun tm sorumluluğu üzerimde ve ne yapacağımı bilmiyorum, tedavisi nasıl olacak bilmiyorum
Çok hatalar yapmışsın ama hiç biri eşinin yaptığını haklı çıkarmaz. O çocuk hamilelikte olan şeyler yüzünden bu problemlerle doğduysa eğer koçan olacak adamdan daha anasının karnında dayak yediği içindir ya da bunun sende yaşattığı travmadandır. Oğlun için dua etmekten başka elimden birşey gelmez. Umarım bir an önce sağlığına kavuşur. Bundan sonra sen de daha akillica adimlar atarsin.
 
Bişeyi körükörüne dilemek yerine hayırlısını dileseydin keşke. ALLAH şifa versin bu imtihan ve önemli olan sabırla karşılamak. Bir kadın dimdik ayakta durabilmeli kendikendine yetebilmeli belki bundan sonrası için bişeye illa olsun demek yerine hayırlısıyla olsun dersiniz
 
Back
X