Yerme değil bu, kötü insanlar değiller ama bana uymuyor
İşimi sevmeme, bırakmaya kıyamama sebep burdayım ama hayattan artık baydım.
Güney ülkelerinden birine doğru yol alıyorum bu yaz zaten taşıncam baydım :)
Bizim işyerinden biri hava sıcak diye Avustralyaya taşındı gayet mutlu. Başka 2 arkadaşım Amerika'ya taşındı gayet mutlu. Bu son 2si gayet eğlenceli tiplerdi burda baydılar.
Sosyal hayattan, eğlenceden beklentisi olmayan insanlar gayet mutlu ama bana uymuyor işte
Sıkıldıkça tatile gidiyorum zaten kazancımın yarısını uçak parasına vereceğime toptan taşınmaya karar verdim
Yabanci cocuklarla bizim cocuklar arasindaki farkliliklari tamamen genlere bagliyorum ben. Yetistirmeyle alakasi yok,cunku mizac denilen bir gercek var ve o gercek dogdugu an belli zaten,yetistirmeyle degistiremiyorsun.
Bu arada ben de hic bebek gormuslugum olmamasina ragmen idare ettim annelik konusunda diyebilirim. Onemli olan sizin mutlulugunuz. Siz mutlu olun bebeginiz mutlu olsun diyorum.
Sakin ol ve akışına bırak canım çok sakınma panik olma soğuk kanlı ol su belgesel kanalı var ya t.. oradaki bebekli ailelerin programlarını bı izle farkı görürsün ne kadar relax sakin panik olmadan büyütüyorlar çocuklarıHerkese selamlar mutlu pazarlar
28 haftalık gebeyim (tüp bebek tedavisi sonrası 2.5 seneden sonra gelen bir mucize ) öncelikle tüm hamileler (bende dahil ) kolaylıkla alalım bebeklerimizi kucağımıza , bebek sahibi olmaya çalışan herkesin de dilerim en kısa sürede duaları kabul olur
Konuya giriyorum ;
çok şükür güzel bir evliliğim var , bir gün eşimle anlaşmazlığa düşüp ayrılsak bile (allah korusun) yine babası , eşim olduğu için mutluluk duyacağım bir adamla evliyimbu yüzden de bir bebeğimiz olsun çok istedik doğru .. Ama bir problem var ki ; ne yapmam, çocukla nasıl ilgilenmem gerektiği konusunda hiç bir fikrim yok..
Misal kuzenimin çocuğunu seviyorum ama 10 dakikadan sonra sıkılıyorum , oyalayacak birşey bulamıyorum . Sürekli kucak isteyen bütün ilginin kendisinde toplanması gereken bu küçük şeylere karşı donanımlı değilim evet bunu hep biliyordum ama şimdi daha çok farkediyorum . Bazıları bebek görüyor çıldırıyor , seviyor öpüyor , oynuyor. Bende niye böyle değil ? Ben en fazla ‘ a çok tatlı’ diyip yanağını seviyorum . Devamı gelmiyor içimden. Çalışıyorum , çalıştığım yere çocuklar geliyor bağrış çağrış abartmıyorum dengem bozuluyor resmen ... ne yapacağımı bilmiyorum , ya doğduktan sonra kendi çocuğumdan sıkılırsam ? Ya iyi bir anne olamazsam ? Her gece bu düşüncelerle savaşıyorum , sonra onun bir tekmesini hissediyorum ‘Allahım ben napıyorum , ne düşünüyorum nolur beni onunla sınama’ diyorum . Onu şimdiden çok seviyorumBunu başaracağıma inanıyorum ama ertesi gün yine aynı düşünceler, bağıran çağıran ağlayan bir çocuk görüyorum bütün dünyam adeta ters dönüyor ...
ben çocuğumu sallamayacağım diyorum ‘ya ya olsun da bir gör’ diyorlar .. onu yapmayacağım diyorum ‘ah ah bizde öyle diyorduk diyorlar’ resmen bütün enerjim çekiliyor , mutluluktan çok korku sarıyor içimi ..
Çocuk ağlayınca napılır? Çocuk nasıl uyutulur ? Altı nasıl değişir ? Nasıl tutulur ? Çocuk ne zaman başlar yürümeye ? Bu çocuklar niye sürekli hasta olur ?
Vs vs ... bu liste uzar da gider ...
Bide yurtdışında yaşıyorum , Türk çocukları ile yabancı çocuklar arasında gerçekten o kadar fark var ki bunu hemen görüyorum . Türk anneler , oturup bir kahve içemiyor çocuklar bağrış çağrış çığlık kıyamet , yabancı çocuklar aynı yaşta oturuyor koca adam gibi çok çok nadir öyle çığlık çığlığa karşılaştığım . Nedir bu aradaki fark ? Neden onların çocukları duruyor bizimkiler durmuyor ?
Lütfen söyleyin a dostlar, sizin hata yaptığınız ama bunu sonradan farkettiğiniz şeyler neler ? Neler için ‘yapma’ dersiniz bana ??
Çok uzattım nolur kusura bakmayın fakat hormonlardan dolayı mı nedir sükunetimi kaybetmiş durumdayım . Ağlayan biri değilimdir ama dokunsalar ağlayacak durumdayım .
Tovbe bismillah hic iyi gelmemis gercektenSadece size cevap yazmak için giriş yaptım.:)) Bence havası ülkemizin farklı. Yabancı bir komşum var. Davet ettim yalnız kalmasın diye. Geldi sağolsun. Aynı yaşta bebemiz var. Neyse benimkini gördü. Aaa Türk çocuklar şöyle böyle bayağı eleştirdi. Ama nasıl. Gerçekten çocuk annesinin yanından kımıldamıyor. Benim oğlan tabi duvarda.
Aradan biraz zaman geçti. Bize geldi. Benim oğlan yanında pürü pek kaldı. Kadın çıldırıyor ama. Hatta iki tane de patlattı. Yüzü kıpkırmızı oldu.
Kısaca Türkiye 'nin havası çarptı
Herkese selamlar mutlu pazarlar
28 haftalık gebeyim (tüp bebek tedavisi sonrası 2.5 seneden sonra gelen bir mucize ) öncelikle tüm hamileler (bende dahil ) kolaylıkla alalım bebeklerimizi kucağımıza , bebek sahibi olmaya çalışan herkesin de dilerim en kısa sürede duaları kabul olur
Konuya giriyorum ;
çok şükür güzel bir evliliğim var , bir gün eşimle anlaşmazlığa düşüp ayrılsak bile (allah korusun) yine babası , eşim olduğu için mutluluk duyacağım bir adamla evliyimbu yüzden de bir bebeğimiz olsun çok istedik doğru .. Ama bir problem var ki ; ne yapmam, çocukla nasıl ilgilenmem gerektiği konusunda hiç bir fikrim yok..
Misal kuzenimin çocuğunu seviyorum ama 10 dakikadan sonra sıkılıyorum , oyalayacak birşey bulamıyorum . Sürekli kucak isteyen bütün ilginin kendisinde toplanması gereken bu küçük şeylere karşı donanımlı değilim evet bunu hep biliyordum ama şimdi daha çok farkediyorum . Bazıları bebek görüyor çıldırıyor , seviyor öpüyor , oynuyor. Bende niye böyle değil ? Ben en fazla ‘ a çok tatlı’ diyip yanağını seviyorum . Devamı gelmiyor içimden. Çalışıyorum , çalıştığım yere çocuklar geliyor bağrış çağrış abartmıyorum dengem bozuluyor resmen ... ne yapacağımı bilmiyorum , ya doğduktan sonra kendi çocuğumdan sıkılırsam ? Ya iyi bir anne olamazsam ? Her gece bu düşüncelerle savaşıyorum , sonra onun bir tekmesini hissediyorum ‘Allahım ben napıyorum , ne düşünüyorum nolur beni onunla sınama’ diyorum . Onu şimdiden çok seviyorumBunu başaracağıma inanıyorum ama ertesi gün yine aynı düşünceler, bağıran çağıran ağlayan bir çocuk görüyorum bütün dünyam adeta ters dönüyor ...
ben çocuğumu sallamayacağım diyorum ‘ya ya olsun da bir gör’ diyorlar .. onu yapmayacağım diyorum ‘ah ah bizde öyle diyorduk diyorlar’ resmen bütün enerjim çekiliyor , mutluluktan çok korku sarıyor içimi ..
Çocuk ağlayınca napılır? Çocuk nasıl uyutulur ? Altı nasıl değişir ? Nasıl tutulur ? Çocuk ne zaman başlar yürümeye ? Bu çocuklar niye sürekli hasta olur ?
Vs vs ... bu liste uzar da gider ...
Bide yurtdışında yaşıyorum , Türk çocukları ile yabancı çocuklar arasında gerçekten o kadar fark var ki bunu hemen görüyorum . Türk anneler , oturup bir kahve içemiyor çocuklar bağrış çağrış çığlık kıyamet , yabancı çocuklar aynı yaşta oturuyor koca adam gibi çok çok nadir öyle çığlık çığlığa karşılaştığım . Nedir bu aradaki fark ? Neden onların çocukları duruyor bizimkiler durmuyor ?
Lütfen söyleyin a dostlar, sizin hata yaptığınız ama bunu sonradan farkettiğiniz şeyler neler ? Neler için ‘yapma’ dersiniz bana ??
Çok uzattım nolur kusura bakmayın fakat hormonlardan dolayı mı nedir sükunetimi kaybetmiş durumdayım . Ağlayan biri değilimdir ama dokunsalar ağlayacak durumdayım .
Bende öleydim hatta ben çocuk sevmezdim.
Uykuya manyak düşkün , deli gibi susasam su içmeye üşenirdim tembel bişeydim.
Gürültüden nefret ederdim.
Hiç bir çocuğu böyle deli gibi sevmezdim.
Hamile kalmayıda eşim çocukları çok seviyor die istedim.
Ama şimdiii.....
2.yi ben istiyorum.
Kızıma aşığım , bir an olsun ayrılmıyorum.
Kereviz,siyah turp,karabuğday unu, avokado....bunlarla ilk defa tanıştım ,okadar hayattan bi haberdim.
Şimdi sürekli araştırıyorum ne faydalı ne değil.
Ceviziydi pekmeziydi derken derken bi baktım ben bildiğin anne olmuşum şükür.
Kimse anne karnında öğrenmiyor.
Hani o doğduğu anda omzunuza yatırıyorlar ya , işte o anda siz bambaşka biri oluyorsunuz.
Bu mucizeyi ben mi doğurdum diye kendinize sordugunuz anda siz zaten artık olmuşsunuz demektir ,gerisi kendiliğinden geliyor , hatta annenizin anneliğini beğenmiyorsunuz ve annenize şunu şöyle yap bunu böyle yap aman şunu yapma sakın gibi direktifler veriyorsunuz.
Sadece akışına bırakın.
Çocugunuz size herşeyi öğretecek.
Ağlama tonundan ne istediğini anlayacaksınız çünkü O SİZİN BEBEĞİNİZ...
kahkaha attım yorumunuzaSadece size cevap yazmak için giriş yaptım.:)) Bence havası ülkemizin farklı. Yabancı bir komşum var. Davet ettim yalnız kalmasın diye. Geldi sağolsun. Aynı yaşta bebemiz var. Neyse benimkini gördü. Aaa Türk çocuklar şöyle böyle bayağı eleştirdi. Ama nasıl. Gerçekten çocuk annesinin yanından kımıldamıyor. Benim oğlan tabi duvarda.
Aradan biraz zaman geçti. Bize geldi. Benim oğlan yanında pürü pek kaldı. Kadın çıldırıyor ama. Hatta iki tane de patlattı. Yüzü kıpkırmızı oldu.
Kısaca Türkiye 'nin havası çarptı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?