Herkes bir mi? Rahatsızlanabilir, başına bir iş gelebilir ya da başka bir yardım gerektirecek durum olabilir. Önceden de şehir dışına tek başına gitmediyse yalnız gitmekten çekiniyor olabilir.18 yaşında tek başına bir sırt çantasıyla İstanbul’dan Vana’a gitmiştim. Kimseyi de aramamıştım yanıma. Aslanlar gibi de her işimi halletmiştim. İnsan bazen hakketen kendi alnından öpmek istiyor ya!
Evrak işleri için öğretmenevinde kalabilirsiniz. Gitmeden ilçeden köye ulaşımı araştırır öğrenirsiniz. İlla ki minibüs falan kalkıyordur.atandiginiz okulu arayıp lojman hakkında bilgi alırsınız.Evet lojman var ve eşyalı.Mesele köye kadar tek başıma nasıl gideceğim ve ilçede belgeleri teslim edip bankada hesap açmak gerekiyor.1 günde olsa ilçede kalmam gerekebilir,onun için nasıl bir yol izlemem gerekiyor.Onu soruyorum.
İlçede mutlaka öğretmenevi vardır. Önceden yer ayırtın. Ayrıca çoktan kurulmuştur gruplar ama telegramda bir sürü grup açılıyor ilçeler için de. Sonradan whatsappa da geçiliyor hatta. En önemlisi kiralık ev ve eşya bulmaktı sanırım ki lojman olduğu için işiniz de kolay. Şu an ilçe mem grup açmış olabilir yeni atanan öğretmenlere. Mutlaka arayıp bilgi alın öncelikle.Evet lojman var ve eşyalı.Mesele köye kadar tek başıma nasıl gideceğim ve ilçede belgeleri teslim edip bankada hesap açmak gerekiyor.1 günde olsa ilçede kalmam gerekebilir,onun için nasıl bir yol izlemem gerekiyor.Onu soruyorum.
Artık konu açmaya korkar olduk,insan anlaşılmak istiyor.Böyle yazdıklarında da insan iyice kendini yalnız hissediyor.Anlamak yerine iyice yaralamak neden bilmiyorum.Sanırım öfkemizi bu şekilde eleştiri yaparak başkalarından çıkartmak istiyoruz.Bi yardım istemiş,ailesi yanında olsun istemiş ona bile eleştiri.Yazik artık ya,ayıp ya.Siz buranın dışındaki hayatınızda nasıl insanlarsiniz Allah aşkına.İs arkadaşım bile olun istemem.O kadar yani.
Üniversiteyi de ailemin yanında okudum,daha önce il dışına hiç çıkmadım.O yüzden tecrübesizim.Herkes bir mi? Rahatsızlanabilir, başına bir iş gelebilir ya da başka bir yardım gerektirecek durum olabilir. Önceden de şehir dışına tek başına gitmediyse yalnız gitmekten çekiniyor olabilir.
Siz alnınızdan kendinizi öpmeye devam edin
Ailemin desteğini beklemem suç mu?Neyi yapıp yapamayacağımı belirleyecek olan siz değilsiniz.Keşke biraz anlayışla yaklaşması öğrenebilseniz.Yani okumus ögretmen olup atanmissin, bu kadar birilerinin destegine ihtiyacin olmasin ya. Millet neler yapiyor, ülke degistiriyor tek basina
Bu sekilde sen ögretmenlikde yapamazsin, yer seni köy yerinde aileler.
Sizin şartlarınız ile benim şartlarım aynı değil.Aynı şartlara sahip değilken aynı mücadelenin içinden gelmeden kıyaslama içine girmeniz saçma.Evet,siz muazzam özgüvenlisiniz 18 yaşında oralara gidebildiğiniz için.Ben görev yerime gidebilecek otobüs biletini düşündüğüm için,annemi azda olsa oraya alışana kadar yanımda istediğim için özgüvensiz biriyim.Beni lütfen yanlış anlama ama diğer konundan da yola çıkarak beklenti içinde olduğunu düşünüyorum.
Aile desteği tabiki çok güzel ama bazılarımız bu kadar şanslı değil.
Öğretmen değilim ama 18 yaşında öğrenciyken Tekirdağdan bavulu alıp Ankara'ya geldim.Ailem geçirmedi dahi gerek duymadım.Sonra Erzurum,Iğdır,Kars okullara gidip kitap dağıtımı yaptım gezdim tozdum.
Bahsettiğin yer Erzurum doğuda olduğu için mi seni ürkütüyor bilemiyorum ama belli bir yaşta hayatımızı kendimiz tekk başımıza yönetmemiz gerekiyor,anneniz yanınızda olsa kadının ne gibi bir faydası olacak evrak ya da banka işinizde?
Biraz beklenti ve özgüven olarak problem yaşıyorsunuz gibi duruyor bunu aşıp herşeyi tek başıma yapabilirim duygusunu ele alman gerekli.
Çok çok teşekkür ederim,ehliyetim yok ama öğretmenlere ulaşıp mesaj atma fikri çok iyi.Ehliyetiniz varsa erzurum'dan araç kiralayıp halledebilirsiniz işlemlerinizi hızlı hızlı. telegram grupları oluyor oradan sizin gibi o civarlara yeni atanan öğretmenlerle iletişime geçebilirsiniz. ilçede öğretmenevi varsa orda kalabilirsiniz. ilk haftalar sancılı geçecek yanınızda birilerinin olmasını istemeniz o kadar normal ki... ben ilk atandığımda il merkezi olmasına rağmen ve eşimle beraber gelmemize rağmen çok afallamıştım. sizi çok iyi anlıyorum ama strese girmeyin, illaki hallolur. bizim okula yeni atanan bi öğretmen okulun web sitesine girip instagramdan bizi bulup mesaj attı mesela, hiç yadırgamadık, böyle yapabilirsiniz. müdürünüzü arayın. çok yardımcı oluyorlar dışardan gelenlere.
Sizin beni anlamanızı beklemiyorum,görüyorum ki empati yapamıyorsunuz.Yargılamaya devam edin yargılanma sırası size gelene kadar.18 yaşında tek başına bir sırt çantasıyla İstanbul’dan Vana’a gitmiştim. Kimseyi de aramamıştım yanıma. Aslanlar gibi de her işimi halletmiştim. İnsan bazen hakketen kendi alnından öpmek istiyor ya!
Keşke biraz empati yapabilseniz.Ailemden ilk kez ayrılıyorum,ilk kez il dışına çıkıyorum.Yanımda anneme ihtiyaç duymam normal.Neden bu kadar öfke dolu,empatiden uzak birisiniz anlamak zorokulunuzu bitirip öğretmen olduğunuza göre artık anneniz elinizden tutup götürmesin sizi okula değil mi?
Hanımefendi yazılanlarda ne gibi bir çelişki var anlayamadım.Nasil bu kadar vicdansız olabiliyorsunuz ya?Gerçekten ne aklım ne vicdanım almıyor.Diğer konumda zaten görev yerime gidebilmek için bile otobüs parasına ihtiyacim olduğunu yazmışım,siz kalkmış pansiyonda kalır otelde kalırsınız diyorsunuz.Ben de biliyorum buralarda kalmayı.Diğer konumu bilenler belki ücretsiz kalabilecegim bir yer biliyordur diye yazıyorum.Size cabbarlık o kadar çok verilmiş ki bana kalmamış.Siz doya doya kullanın cabbarlığınızı.Yazılanlarda çelişki var. Fazla bişey yazasım gelmesi bu sebeple. Ama şunu diyeceğim. 1 gün ilçede kalınacaksa pansiyon-otel tarzı bir yer bakacaksınız işlerinizi halledip konaklayacaksınız ertesi gün de kalan işleri toparlayıp döneceksiniz. Herşeyi de devletten beklemeyin rica ediyorum. Biraz cabbar olun ya!
Ya öncelikle önceki yorumumda elimden geldiğince destek olmaya çalıştım ama yanlış anlaşıldıysam ya da seni kırdıysam özür dilerim kendi adıma. Önceden hiç şehir dışına gitmediğin için çekinmen çok normal tabiki. Ki ben şehir dışında okudum hep ama ben de çekiniyorum şu an.Üniversiteyi de ailemin yanında okudum,daha önce il dışına hiç çıkmadım.O yüzden tecrübesizim.
Bu sizin elinizde ?Sizin şartlarınız ile benim şartlarım aynı değil.Aynı şartlara sahip değilken aynı mücadelenin içinden gelmeden kıyaslama içine girmeniz saçma.Evet,siz muazzam özgüvenlisiniz 18 yaşında oralara gidebildiğiniz için.Ben görev yerime gidebilecek otobüs biletini düşündüğüm için,annemi azda olsa oraya alışana kadar yanımda istediğim için özgüvensiz biriyim.
Bu devirde ücretsiz nerede kalabilşrsiniz acaba ? Burada kimse buna yardımcı olamaz madem paranız yok birinden borç alın yani yapcak birşey yok zaten çalışıp 1ay sonra geri verirsiniz. Kaç yaşınıza gelmişsiniz artık internetten herşey halledilebiliyor bunuda yapabilirsiniz diye düşünüyorum.Hanımefendi yazılanlarda ne gibi bir çelişki var anlayamadım.Nasil bu kadar vicdansız olabiliyorsunuz ya?Gerçekten ne aklım ne vicdanım almıyor.Diğer konumda zaten görev yerime gidebilmek için bile otobüs parasına ihtiyacim olduğunu yazmışım,siz kalkmış pansiyonda kalır otelde kalırsınız diyorsunuz.Ben de biliyorum buralarda kalmayı.Diğer konumu bilenler belki ücretsiz kalabilecegim bir yer biliyordur diye yazıyorum.Size cabbarlık o kadar çok verilmiş ki bana kalmamış.Siz doya doya kullanın cabbarlığınızı.
Kimse dört dörtlük değil farkındayım,sadece manevi olarak ailemi yanımda görmek istiyorum.Annem gelmesin atandığım yere ama ben senin arkandayım diyebilsin.Babam para vermesin ama senin arkandayım diyebilsin.Başım sıkıştığında,bir şeye üzüldüğümde ailemin olduğunu bilmek istiyorum.Telefon rehberine boş boş bakıp hickimsem yok demek, düşünmek istemiyorum.Aileniz varken onların varlığını hissedememenin insanın içini nasıl acittigini bilmiyorsunuz.Bu sizin elinizde ?
Şartlarımı merak ediyorsanız babasız büyümüş varken de borç içinde yüzmüş fakirlik ve ezilmişlik içinde büyüyen bir çocuğum.Adını söyleyemeyecek kadar da içine kapanıktım.Ama bunu dert etmek bir çözüm değil.
Okumak içinde çalıştım bu sorunu yenmek içinde çalıştım ? 3 gün gram yemek yemediğimi de biliyorum. Korkarakta olsa gittim.
Üniversite döneminde de farklı çevrelerimiz oluyor diyaloglarımız oluyor birçok insanla.
Teknoloji çağındayız telefonla herşeyi öğrenebiliyoruz.
Kusura bakmayın bu beklenti ve özgüven sorununu kendinizi severek ve telkin ederek gerektiğinde zorlayıp gücünüz olunca da terapiyle yenersiniz.
Kimse dört dörtlük yaşamıyor ya da yetişmiyor bunu aşmak elinizde,bu devirde dik durup korkmadığını hissettirmek zorundayız da, anne babasının acımadığına hiç kimse acımıyor.
Geçmişe ya da sadece olumsuza odaklanmak bir çözüm değil.
Kendini sevip,gideceğin yerin ulaşımı konaklamasına dair bilgi almak daha mantıklı olur.
Bu bir eleştiri değil tavsiye size,önümüze bakıp ayaklarımızı yere basıp bireysel yaşamımıza bakmalıyız.
Kötü niyetle söylemedim ama bunu aşmanın tam vakti olduğunu anlatmaya çalışıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?