Herkese günaydın öncelikle belirteyim ki yogunluktan mesajlara dönemesemde tek tek okuyup hepsini kafamda degerlendirip verilen fikirleri uygulamaya çalışıyorum.o yüzden benim konumada zaman ayırıp fikrinizi paylaşırsanız çok mutlu olurum.
Bu konu daha önce benim vede başkalarınin açtığı yalnızlık ve evde kaldım konularından biraz daha farklı.
Eski konularımdan bilen bilir 35 yaşa yaklaşmış çok istesemde bu yaşa kadar hayatında kimse olmamış bekar biriyim hayatım ailevi egitim maddi olarak çok zor süreçlerden geçip adam akıllı bir iş sahibi olduktan sonra toplum içinde işe yarar biri olarak görülmeye başladım (çünkü öncesinde gercekten değersiz insanlar tarafından önemsenmeyen biriydim)
Beni anlamanız adına örnekler verip oyle değerlendirmenizi isterdim ama konu uzayacagi için sizleri yormak istemiyorum.
Sanırım hayatımda artık kesin kez kimse olmayacağını anladım hayatımın böyle devam edeceğinin farkındayım ama hala kalbime kabullendiremiyorum işin daha kötü tarafı git gide özgüvenim sarsıldi kimse tarafından begenilmedigime göre ya çok çirkinim yada karakter olarak çekilmez biriyim herhalde diye düşünmeye başladım çevremdeki insanları özellikle çok begenilen ilgi gören insanları çokça gözlemlediğimi farkettim hatta itiraf etmek gerekirse bu durumun bende yavaş yavaş kıskançlıga hatta daha üstü hasetliğe doğru yol aldığını fark ediyorum begenilen insanları gozlemleyip onda olupta bende olmayan ne var kiyası icerisine giriyorum.Hatta kendimi daha önemsiz görüyorum
Buranın altını özellikle çizmek istiyorum lutfen yanlış anlaşılmasın ama benim çevremde yada benim gördüğüm kadarıyla cevreye dünyaya(genel çervecede geniş degeelendirebiliriz) duyarsız insanlar hayaf felsefesi sadece gezmek giyinmek gösteriş içinde olmak lüx mekanlarda takılmak marka kıyafetler giyinmek olan insanlar hep daha çok begeniliyor önemseniyor hele statusü iyi bir işleei varda bu dedigim eklenince gittikleri ortamlarda daha çok saygı görüyorlar...
Eskiden böyle şeyler hiç umrumda olmazken daha doğallıktan yana sırf populer diye insanların çok rağbet ettigi seyleri önemsemeyen biriyken git gide dusuncelerim degisiyor sanki o insanları kıskanıp onlar gibi olmaya çalistigimi farkettim bi suredir bu tarz insanlarla cok sık aynı ortamda karşılaşıyorum dün bütçemin çok üstünde bir mont almak üzereyken ben ne yapıyorum dedim kiyafet secerken eskiden marka olup olmamasını önemsemezken marka kiyafetlere bakınıyorum kendime bakıyorum ben bu değilim olamam yani istesemde ben o insanlar gibi olamam benim yapimda doğallik var onlar gibi giyinmek zaten bende egreti duyar ama sanki bi görülüp begenilme önemsenme toplum içinde deger görme kaygisı yaşıyorum.
Bunu en cokta duygusal yalnızliktan hayatimda bir erkek olmayışindan erkeklerin genelde bu tarz kadınları begenip önemsediğini gördüğüm icin hissediyorum.
Ben neredeyse kimseye imrenmez kıskanmazken nasıl böyle oldum hayret ediyorum
Birde özellikle konuyla ne kadar baglantili olur bilmiyorum ama lutfen hayatıni duygusal olarak yalnız gecirenler bu sureci nasıl atlattigınızı nasıl kabul ettiginizi paylaşirsanız çok sevinirim.
Not:Ben psikolog destegi alıyorum ama bu durum bende cok yeni çok daha büyük sorunlarım varken haftada kısıtli olan bir saatimi bu durumlarla harcamakta sıkıntı...
Bu arada yogunluktan sabah 8 de yazmaya basladigim konuyu anca bitirebildim yorumlara cabuk donemeyisimu burdan anlayabilirsiniz
Zamanindan ayiran herkese cokça tesekkurler
Yazdıklarınızı birbirine bağlamakta zorlandım açıkçası. Şimdi diğer insanlar ne istiyo ve ne yapıyo kısmını bi kenara bırakalım, siz ne istiyosunuz ve bunun için ne yapıyosunuz ona bakalım.
Neye ihtiyacınız var? Belli ki ilgiye ve sevgiye.
Bu ihtiyacı nasıl gidermeyi planlıyorsunuz? Anlaşılan o ki arzunuz romantik bi ilişki kurarak sevgiye ve ilgiye ulaşmak yönünde.
Peki bu romantik ilişkiyi kiminle kuracaksınız?
.... İşte bu sorunun cevabı yok. Konunun tıkandığı nokta burası size göre.
Önce çevrenizdeki romantik partner adaylarının ilgisi çekecek şeylere sahip olmadığınızı düşünüyorsunuz. Bu sizi üzüyor ve değersiz hissettiriyor. Sonra öfkeleniyorsunuz. En sonunda da öfkenizi onların ilgisini çeken kadınlara yöneltiyorsunuz. Onlar yüzeysel ve yapay kadınlar, siz doğal ve derinsiniz. Ama o kadınlar mutlu siz mutsuzsunuz. Dünya adaletsiz ve sevgisiz bi yer falan filan.
Sonrası deseniz hop döndük mü başa. Daha çok olumsuz duygu, bu duygularla baş etmek için daha çok ilgi ve sevgi arayışı, bu ilgiyi ve sevgiyi dışarıda arama, bulamadıkça gelen çok olumsuz duygu...
Bunları yazıyorum çünkü önce içinde bulunduğunuz döngüyü görmeniz lazım ki sonra oradan çıkasınız.
Siz kendinizi gerçekten seviyo musunuz konu sahibesi? Ne aradıgınızı ne istediginizi biliyo gerçekten musunuz? Boşverin başkalarının tercihlerini, sizin tercihiniz, arayışınız ne?
Çünkü dünyada her çeşit arayışın bi karşılığı var. Partner seçerken fiziksel özellikleri ön planda tutan erkekler var, IQ yu ön planda tutanlar var, EQ'yu ön planda tutanlar var, hepsinden biraz arayanlar var. Sanatçılar, maceracılar, hippiler, memurlar, beyaz yakalar, mavi yakalar, gezginler, çok zenginler, dar gelirliler.... insanın her halini yaşayan ve arayan bi sürü adam var.
Madem sizin çevrenizdeki erkekler sadece 30 yaş altı ördek dudaklı kadınların akşamları popüler ve pahalı mekanlarda attıkları selfielerin peşinde; degistirin çevrenizi. Zira siz öyle bi kadın olmadığınızı ve olmak istemediğinizi söylüyorsunuz; o zaman ne yapacaksınız ki onların peşindeki bi adamın aşkıyla?
Sana tavsiyem bakma. Kendini mutlu eden şeylere yönel. Umut niye kestin anlamadım, sana uyan zevkleri olan erkeklerin gittiği aktivitelere git sana benzer insanlarla tanışırsın bu kadar basit. hayatını yaşamak varken neden ekran başında resimlere bakıyorsu?
Somurtkan, negatif, hayattan zevk almayan habire kend,n, eleştiren biriyle sen olmak ister miydin? Az biraz gülümsesen, mutlu olsan belki kılığa kıyafete bilmem neye kalmadan istediğin gibi bir erkekle olucaksın.
