Nasıl sabredebilirim?

noroots .!.:

Zaten taşınacakmışsınız biraz sabredin bence, kv değişmez bu yaştan sonra anca evliliğinizi yıpratırsınız, eşinizle kavga etmek yerine belki kv’ye kavga etmeden küçük küçük laf sokabilirsiniz, burası ayrı bir ev ayrı bir düzen diye
Psikolojik olarak dayanamıyorsanız o gelince çarşıya pazara yürüyüşe gidin, uzaklaşmak iyi gelir, başka şeylerle oyalayın zihninizi

Genişletmek için tıkla...

Wizardmom .!.:

Haftada 2 aynı apartmanda yaşadığı oğluna gelmesi için sık değil. İdeal.
Siz bence yasınızı atmadan karar vermeyin.

Genişletmek için tıkla...

banabiakil .!.:

Babamı çocukken kaybettim. Annemi geçen sene kanserden kaybettim. Annem kanser olduğunda yeni nişanlanmıştım. İşimi gücümü bıraktım sadece annemle ilgilendim bu süreçte. Annemin kanseri son evreydi ve kurtulma şansı yoktu. Annem ölmeden evlenmek istedim. Çalışmadığım için de mecburen aile apartmanında yaşamayı kabul ettim. Normalde asla etmem. Annem ölmeden önceki bi kaç ay bizimle yaşadı. Radtoterapisi vardı ben götürüyordum. Kayınvalidem özünde iyi birisi ama değişik. Bizim yaşadığımız evin anahtarı vardı onda. Biz evde yokken sürekli girerdi. Eşimle konuştum bu konuyu aşama aşama çözdü. Önce bir şekilde girmemesini sağladı. Sonra anahtarı degistirdik falan. Anahtar değistirdikten sonra bizden tekrar anahtar istedi. Vermedik tabi ama istedi :) Gerçekten iyi birisi ama biraz kontrolcü. Sık görüşmek istiyor haftada 2 gibi mesela. Bir de çat kapı ugruyor. İceri girmiyor ama ben haber vermeden kapıyı çalmasına bile gıcık oluyorum artık. Eskiden severdim kendisini artık sevmiyorum. Ben annemi kaybetmeyi hala atlatamadım. (Terapi psikiyatr hepsine gittim destek aldım) Düzenli bir işe girebilecek psikolojide değilim. Bu yüzden şuan eşimle ortak bir iş kurmaya çalışıyoruz. Evden çalısacağımız bir iş ve tutma ihtimali çok yüksek. Ben bir kaç ay sabırla bu evde yaşarsam, kısa sürede kendi evimizi alabiliriz. Eger iş tutmazsa da kiraya geçecegiz bu konuda anlastik esimle. Eşim sadece benden biraz zaman istiyor bu işi kurabilmek için. Eşim gercekten cok anlayışlı davranıyor. Benim için yeri geliyor ailesini kırıyor da ama 60 yaşında insanlar anlamıyorlar, değişmiyorlar. Bu evde yaşamaya biraz daha katlanmamı istiyor. Ama ben asla katlanamıyorum. Resmen nefret ediyorum evden. Sürekli kavga çıkarıyorum. Nasıl dayanabilirim bu duruma?

Genişletmek için tıkla...

banabiakil .!.:

Haftada 2 gelmiyor. Genelde biz gidiyoruz. Ama ideal olduğunu düşünmüyorum bence çok. Eşime tek gitmesini ailsiyle vakit geçirmesini söylüyorum ama istemiyor. Seni soruyorlar diyor. Oğlunu isterse her gün görsün yoksa ben annesiz kalmış biri olarak sevinirim. Ben kendi annemi bu kadar özlerken onları nazlamak zor geliyor.

Genişletmek için tıkla...

Asyaseyit .!.:

Biri vardi bebek arabasini kv alirsa o benim bebegim niye aldi diyesim geliyor, almazsa tüm yol hic almadi yardim etmedi diyesim geliyor demisti..sizde gelmese ayni binada annemi kaybettim destek aliyorum ugramadi derdiniz cok abartıyorsunuz alti ustu kapidan ugruyormus bazen komsu bile haftada 2 kere kapidan ugruyor kadinin oglunun evi..ama anahtar konusunda haklisiniz o da zaten çözülmüş

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Eşin tek gitsin bu konuda net ol ...

Genişletmek için tıkla...

merymeryg .!.:

Anahtar konusu saçmaymış onu çözdüğünüz iyi olmuş ama aynı apartmanda yaşarken haftada 2 görüşmek bana çok normal geldi ya

Genişletmek için tıkla...

banabiakil .!.:

Bu defa beni merak edip beni görmeye geliyorlar :) eşik diyor ki; sen çok iyi davrandin cok sicak davrandin surekki gorustun bu gune kadar. Simdi birden gorusmeyi azaltamazsin sorun olur. Yavas yavas azaltiriz diyor. Hakli da. Ama ben de hakliymiskm gibi geliyor

Genişletmek için tıkla...

banabiakil .!.:

Oyle mi diyorsunuz. Ben her cagirdiklarinda gittim hayir diyemedim hic. Zaten buyukleri pek kiramam. Alistirdin gitmeye simdi gitmezsen bi sey oldu sanirlar diyor esim. Ama ben suan normal ben degilim bi gun cinnet gecirip kavga etmekten korkuyorum

Genişletmek için tıkla...

banabiakil .!.:

Oğlunun evi degil oglunun ve benim evim. Gerçi hiç benimseyemedim ama bu evi. Haklisiniz normal insanlar icin kucuk seyler belki de. Ama ben cok derin bir kimsesizlik yasiyorum. O yuzden buraya sorup disaeidan bakan insanlardan mantikli insanlardan fikir almak istedim. Ben sadece duygusal dusunebiliyorum suan

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Öncelikle başınız sağolsun.

Problem kayınvalidede değil ki sizde. İlk başta sınırları aşmış ama olay çözülmüş. Haftada iki aile ile görüşmek normal. Size normal gelmiyorsa ailesi olmayan biriyle evlenmeliydiniz. Anne babanızı kaybetmişsiniz, eşinize ve ailesine sıkı sıkı sarılıp (ki kötü insanlara benzemiyorlar) aile sıcaklığı arayacağınıza siz problem üstüne problem çıkarıyorsunuz. Daha yeni evlisiniz, acınız var diye muhtemelen alttan alınıyorsunuz ama insanların sabrı da bir yerde tükenir.

Genişletmek için tıkla...

Tahin Helva .!.:

Başınız sağolsun.
Anahtar meselesini çözmüşsünüz, onun haricinde her gün kavga edecek bir neden göremedim açıkçası. Biraz kendi kendinizi strese sokuyor gibisiniz. Cinnet geçirmekten korkuyorum demişsiniz mesela ne yaşatıyor bu insanlar size? Aynı binada abartılı bir durum yaşamıyorsunuz. İş kurarsanız dikkatinizi başka şeylere verip kafanızdaki kurmaya fırsat bulamazsınız belki.

Genişletmek için tıkla...

banabiakil .!.:

Bunu kabul ediyorum. Saglikli dusunemedigim bi donemde sinirlarimi koruyamadim. Aklim yeni basima geliyor. Alttan alindigimi sanmiyorum cunku kayinailemin bu dusuncelerimden haberi yok. Sadece esimle konusuyorum. Onu uzdugumu yordugumu farkediyorum. Esime diyorsaniz altran aliyor diye evet haklisiniz. Anahtar olayi 1 sene sonra tamamen cozuldu bu arada. Ben o bir senede cok yiprandim. Onlara sigindigim icin sinirlarimi koruyamadim zaten ve bekledigim sicakligi bulamadim. Belki de o sevgiyi ve sucakligi bulamadigim icin bir anda degistim sorun cikarmaya basladim.

Genişletmek için tıkla...