Herkese iyi akşamlar öncelikle...
Konunun yeri burası mı bilmiyorum...
Bazılarınızı dert bile gelmeye bilir kimlerin kimlerin ne derdi var senle mi uğraşacağız zamanımızı harcadın diye bilirsiniz onun için de şimdiden kusura bakmayın ama benim için büyük bir dert haline gelmeye başladı gerçekten....
Şimdi kızlar ben 28 yaşındayım ve konuşabileceğim bir tane Nile arkadaşım yok.
İşin kötü kısmı aile içinde de çok az konuşurum. Çocukluğumdan bu yana kimseye bi dert anlatmam... Artık o kadar durumu benimsemişim ki dert anlatma ma huyunu bazen gerçekten benim ni derdim yok kendi kendime iş çıkartıyorum diyorum...
Günlük yaşantımda hiç odamdan çıkmam ailemin yanına sadece yemek için giderim... Ama artık odadan sıkılmaya başladım... Ailemin yanına gidince orda kendimi çok gereksiz hissediyorum odama geri dönüyorum.
Yüksek lisans yapıyorum. Okula sadece ders saatleri giderim kimse ile konuşmadan dönerim yine odama kapatırım. İlla konuşmam gerektiği zamanlarda sesim çok heyecanlı çıkar titrer, yüzüm kızarır bi merhaba yı bile saçma sapan bir şekilde söylerim.
Ödev çalışmaları oluyor danışman hocanın yanına bu çalışmalar için gittiğim zaman stres mi heycan mı nedir bilemem tir tir titrerim derdimi doğru düzgün anlatamam.
Nişanlıyım aramızda problemler var iletişimsizlik gibi. Nişanlımla telefonda 10 dk fazla konuşunca sıkılıyorum zaten onun çoğu eee başka daha daha gibi cümleler le geçiyor. Daha önce konuşulmadı açmıştım kaç haftadır konuşmuyoruz diye. Sordum neden konuşmak istemiyorsun dedim.
Ee sen konuşmuyorsun benle konuşurken sıkıldığını hissediyorum o yüzden aramak istemiyorum. Ne bi derdi mi dinliyorsun ne bana birşey anlatıyorsun bende de bi istek bırakmıyorsun dedi. Tam anlayamamış olabilirim kusura bakmayın.
Ben artık bu durumum dan gerçekten sıkılmaya başladım. Kayda değer bi derdim olmamasına rağmen çok mutsuzum..
Karmakarışık, anlamsız, uzun, ve düzensiz olmuş olabilir. Şimdiden kusura bakmayın. Hepinize hayırlı geceler.
Konunun yeri burası mı bilmiyorum...
Bazılarınızı dert bile gelmeye bilir kimlerin kimlerin ne derdi var senle mi uğraşacağız zamanımızı harcadın diye bilirsiniz onun için de şimdiden kusura bakmayın ama benim için büyük bir dert haline gelmeye başladı gerçekten....
Şimdi kızlar ben 28 yaşındayım ve konuşabileceğim bir tane Nile arkadaşım yok.
İşin kötü kısmı aile içinde de çok az konuşurum. Çocukluğumdan bu yana kimseye bi dert anlatmam... Artık o kadar durumu benimsemişim ki dert anlatma ma huyunu bazen gerçekten benim ni derdim yok kendi kendime iş çıkartıyorum diyorum...
Günlük yaşantımda hiç odamdan çıkmam ailemin yanına sadece yemek için giderim... Ama artık odadan sıkılmaya başladım... Ailemin yanına gidince orda kendimi çok gereksiz hissediyorum odama geri dönüyorum.
Yüksek lisans yapıyorum. Okula sadece ders saatleri giderim kimse ile konuşmadan dönerim yine odama kapatırım. İlla konuşmam gerektiği zamanlarda sesim çok heyecanlı çıkar titrer, yüzüm kızarır bi merhaba yı bile saçma sapan bir şekilde söylerim.
Ödev çalışmaları oluyor danışman hocanın yanına bu çalışmalar için gittiğim zaman stres mi heycan mı nedir bilemem tir tir titrerim derdimi doğru düzgün anlatamam.
Nişanlıyım aramızda problemler var iletişimsizlik gibi. Nişanlımla telefonda 10 dk fazla konuşunca sıkılıyorum zaten onun çoğu eee başka daha daha gibi cümleler le geçiyor. Daha önce konuşulmadı açmıştım kaç haftadır konuşmuyoruz diye. Sordum neden konuşmak istemiyorsun dedim.
Ee sen konuşmuyorsun benle konuşurken sıkıldığını hissediyorum o yüzden aramak istemiyorum. Ne bi derdi mi dinliyorsun ne bana birşey anlatıyorsun bende de bi istek bırakmıyorsun dedi. Tam anlayamamış olabilirim kusura bakmayın.
Ben artık bu durumum dan gerçekten sıkılmaya başladım. Kayda değer bi derdim olmamasına rağmen çok mutsuzum..
Karmakarışık, anlamsız, uzun, ve düzensiz olmuş olabilir. Şimdiden kusura bakmayın. Hepinize hayırlı geceler.
