- 2 Aralık 2014
- 4.215
- 9.599
- 108
Sanırım hayatim boyunca mutlulugum hep kisa kesitler halinde devam etti. Kısaca özet geçmek istiyorum ki sizler de biran once fikirlerinizi paylasin. Suan 22 yasimdayim. Annen ve babam ben daha doğmadan ayrilmislar. Ben annemle birlikte kaldim. Babam beni hic aramadi onemsemedi ne iyi gunumde ne kotu günümde. Diger kardeslerimle durum öyle degildi. Annemse para için herşeyi yapabilecek bir kadın. 2sininde hayatindan kac tane karsi cins geçtiğini sayamiyorum bile. İkiside aileleri tarafından dislanmis olduğu için benim cevremdede hic bir akraba yoktu. Evimize sadece annemi becermk icin geln erkekler olurdu. Taaa ki ben erkeklerin dikkatini cekmeye baslayana kadar. Tahmin ettiğiniz gibi oldu. Defalarca kez ölmek istedim. Sadece kendimi sucluyordum. En aci olan tarafi ise annem ve babam üzülür diye onlara soyleyemiyordum. Suan 2 yillik evliyim ve artık herseyin farkindayim. Esimi cok seviyorum. Onun için herseyimden vazgeçtim ve ona tum hayatimi anlattim. Mutluyuz. Ama yanlizim ve gecmisim sürekli beynimi kemiriyor. Pismanliklarim o kadar fazla ki. Nefes almakta bile zorlanıyorum.
