- 5 Ocak 2015
- 2.209
- 4.967
- 133
- Konu Sahibi kirmizi oje
-
- #1
Hayatımın dönüm noktasındayım, ama karar verip bir yöne doğru ilerleyemiyorum.
22 yaşındayım, üniversite mezunuyum. Öğretmenlik ya da akademik kariyere devam edebilirim, ama karar veremediğim için ikisine de hazırlık yapamıyorum. Hayatım başarılı geçti hep mezun olana dek. Ama şimdi kendimi gereksiz gibi hissediyorum, bir karar verip yön çizemediğim için anlamsız yaşıyorum. (En yakın arkadaşlarım ya evlendiler ya da akademik kariyer yapıyorlar ve bu beni çok etkiledi)
Sevgilim var, önceki konumdan bilenler olabilir, yabancı kendisi. Evlendiğimizde büyük ihtimal onun ülkesinde yaşayacağız, ilişkimizin başında buna cesaretliyken şu an inanılmaz korkuyorum. Nerede yaşayacağım belli olmadığı için iş meselesinde de çekimser davranıyorum ister istemez. Ama iş meselesinde daha çok tembelliğim söz konusu, yani hevesli bir şekilde amacımı çizemediğim için başlayamıyorum bir yerden. Normalde böyle değildim, amaçlarımı belirler, o yolda ilerlerdim. Şimdi tıkandım kaldım. Bir de evlenince mutlu olamam diye de korkuyorum, ne uğruna evleneceğim ki diye düşünmeye başladım. (Sevgilimle problemim yok, evliliğin kendisi beni korkutuyor mutsuz insanları gördükçe)
Bu konular bende inanılmaz sinir yaptı. Herkese kızıyorum, çabuk sinirleniyorum. Çok okuyan biriyken kitap okumayı dahi bıraktım, ne evlenen insan görmek istiyorum ne de mesleki açıdan birilerinin beni sıkıştırmasını, ne yapacaksın diye sormasını. Sevgilim çok uğraşıyor, amaçlar ve ideolojiler uğruna yaşanacağını düşündüğü için beni hangi kararı alırsam alayım destekleyeceğini, akademik kariyer ya da öğretmenlik ne olursa olsun istediğim şeyi yapmamı, çevremdekilerin etkisinde kalarak bir karar vermemem gerektiğini söylüyor. Ama o da bir yere kadar sabrediyor, dediğim gibi bir gün iyiysem ertesi gün çok ufak bir şeye parlıyorum onu da çileden çıkarıyorum.
İşin kötü yanı ailem de artık üzgün. Halime ses çıkarmıyorlar ama onları da evde mutsuz bir ortamda bıraktığımı düşünüyorum. Kimseyle görüşmek istemiyorum. Evlilikten de soğudum, yani genel olarak artık mutlu olamayacağımı, ne iş ne de evlilikte şanslı olamayacağımı düşünüyorum.
Ne yapıcam bilmiyorum...
22 yaşındayım, üniversite mezunuyum. Öğretmenlik ya da akademik kariyere devam edebilirim, ama karar veremediğim için ikisine de hazırlık yapamıyorum. Hayatım başarılı geçti hep mezun olana dek. Ama şimdi kendimi gereksiz gibi hissediyorum, bir karar verip yön çizemediğim için anlamsız yaşıyorum. (En yakın arkadaşlarım ya evlendiler ya da akademik kariyer yapıyorlar ve bu beni çok etkiledi)
Sevgilim var, önceki konumdan bilenler olabilir, yabancı kendisi. Evlendiğimizde büyük ihtimal onun ülkesinde yaşayacağız, ilişkimizin başında buna cesaretliyken şu an inanılmaz korkuyorum. Nerede yaşayacağım belli olmadığı için iş meselesinde de çekimser davranıyorum ister istemez. Ama iş meselesinde daha çok tembelliğim söz konusu, yani hevesli bir şekilde amacımı çizemediğim için başlayamıyorum bir yerden. Normalde böyle değildim, amaçlarımı belirler, o yolda ilerlerdim. Şimdi tıkandım kaldım. Bir de evlenince mutlu olamam diye de korkuyorum, ne uğruna evleneceğim ki diye düşünmeye başladım. (Sevgilimle problemim yok, evliliğin kendisi beni korkutuyor mutsuz insanları gördükçe)
Bu konular bende inanılmaz sinir yaptı. Herkese kızıyorum, çabuk sinirleniyorum. Çok okuyan biriyken kitap okumayı dahi bıraktım, ne evlenen insan görmek istiyorum ne de mesleki açıdan birilerinin beni sıkıştırmasını, ne yapacaksın diye sormasını. Sevgilim çok uğraşıyor, amaçlar ve ideolojiler uğruna yaşanacağını düşündüğü için beni hangi kararı alırsam alayım destekleyeceğini, akademik kariyer ya da öğretmenlik ne olursa olsun istediğim şeyi yapmamı, çevremdekilerin etkisinde kalarak bir karar vermemem gerektiğini söylüyor. Ama o da bir yere kadar sabrediyor, dediğim gibi bir gün iyiysem ertesi gün çok ufak bir şeye parlıyorum onu da çileden çıkarıyorum.
İşin kötü yanı ailem de artık üzgün. Halime ses çıkarmıyorlar ama onları da evde mutsuz bir ortamda bıraktığımı düşünüyorum. Kimseyle görüşmek istemiyorum. Evlilikten de soğudum, yani genel olarak artık mutlu olamayacağımı, ne iş ne de evlilikte şanslı olamayacağımı düşünüyorum.
Ne yapıcam bilmiyorum...