Ne olacak benim bu ince düşünceli halim ?

whitesneaker · Çarşamba 21:36

Herkese selamlar iyi akşamlar dilerim.
Ben çok ince düşünen ve fazla empatik bir insanım. Bu mu derdin diyebilirsiniz. Ama bu hayatımda bazı zorluklara neden oluyor. E yapma o zaman diyebilirsiniz haklı olarak. Fakat 30 yaşına kadar bu şekilde yaşayınca değişim biraz zorlu oluyor.
Ben 2 aydır işsizim tabi evde durmanın düşünmenin de bazı aydınlanmalara sebep olduğunu söyleyebilirim. Daha içime kapandığım, sakinleştiğim bir süreç oldu bu. Kendime dönmeyi öğrendim kendimle kalınca.
Bu fazla düşünceli olma durumu beni çok yıpratan bir durum çünkü aynı anlayışı göremediğimde çok üzülüyorum.
Örnek vermem gerekirse.. Mesela iş arkadaşı olup sosyal hayatta da görüştüğüm bir arkadaş grubum var. Aşırı samimi değiliz ama ayda 1 iki ayda 1 buluşuruz. İçlerinde iş arayışında olanlar vardı ve ben mülakatlarını hep sordum veya cvletini değerlendirilmek üzere paylaştım. Fakat içlerinde biri işsiz olduğumu bilmesine rağmen hiç sormadı bu 2 ay boyunca. Ve diğer iki arkadaşta aynı şirkette çalışıyor mutlaka konuşulmuştur. Sırtım sıvazlansın istemiyorum ama bir nasılsın denebilirdi. Şimdi buluşmak istiyorlar grupça. Fakat katılmak istemiyorum. Yaptığım şeyi beklediğimin farkındayım. Belki onların yaptıkları doğrudur. Bu şekilde sosyal ilişkilerimi de kaybetmek eğer normal ise uzaklaşmak istemiyorum.
Eşim ise çok eleştiriyor. Çok güzel kalplisin fakat fazla fedakarlık yapıyorsun benim için dahi yapma diyor. Mesela diyelim ki önümüzde bir kaza oldu. Biz de çıktık ve baktık. Eşim sigara yaktı. Ben diyorum ki eşime kaza yapan çok stresli sigara mı ikram etsen ? Bir konuşsan mı ? Veya elim boş bi yere gidemiyorum. Biri zor durumda mı ordan da destek bulayım kendim de ekleyeyim ihtiyaç sahibine vereyim diyorum.
Biraz bölük pörçük anlatıyorum ama fazla fazla fazla yaşıyorum duygularımı. Ve bütün bunların onaylanma ihtiyacımdan dolayı olduğunu biliyorum.
Peki 30 yaşından sonra bir parmak şıklatma ile düzelecek şeyler mi bunlar ?
Psikolojik destek alabilecek maddi durumda değilim şuan bunu belirteyim. Ama varsa fikirleriniz duymayı çok isterim

my mister · Çarşamba 21:42

başıma ne geldiyse bu yüzden geldi

Zamanla törpüleniyorsunuz ama merak etmeyin
Fazla fedakarlık kendi hakkına girmektir unutmayın derim bu arada eşiniz çok doğru söylemiş…

Thallosofili · Çarşamba 21:51

Ben uzun zamandır insanlar bana nasıl davranıyorsa o şekilde geri dönüyorum (özel bir durum yoksa) Size de tavsiye ederim.Size sormuyorlar mı işin nooldu vs ? Siz de onlara sormayın .Herkesi de kendi duyarlılığınızda bilmeyin.Gereksiz yorulursunuz.

Menekse bahcesi · Çarşamba 21:56

whitesneaker .!.:
Herkese selamlar iyi akşamlar dilerim.
Ben çok ince düşünen ve fazla empatik bir insanım. Bu mu derdin diyebilirsiniz. Ama bu hayatımda bazı zorluklara neden oluyor. E yapma o zaman diyebilirsiniz haklı olarak. Fakat 30 yaşına kadar bu şekilde yaşayınca değişim biraz zorlu oluyor.
Ben 2 aydır işsizim tabi evde durmanın düşünmenin de bazı aydınlanmalara sebep olduğunu söyleyebilirim. Daha içime kapandığım, sakinleştiğim bir süreç oldu bu. Kendime dönmeyi öğrendim kendimle kalınca.
Bu fazla düşünceli olma durumu beni çok yıpratan bir durum çünkü aynı anlayışı göremediğimde çok üzülüyorum.
Örnek vermem gerekirse.. Mesela iş arkadaşı olup sosyal hayatta da görüştüğüm bir arkadaş grubum var. Aşırı samimi değiliz ama ayda 1 iki ayda 1 buluşuruz. İçlerinde iş arayışında olanlar vardı ve ben mülakatlarını hep sordum veya cvletini değerlendirilmek üzere paylaştım. Fakat içlerinde biri işsiz olduğumu bilmesine rağmen hiç sormadı bu 2 ay boyunca. Ve diğer iki arkadaşta aynı şirkette çalışıyor mutlaka konuşulmuştur. Sırtım sıvazlansın istemiyorum ama bir nasılsın denebilirdi. Şimdi buluşmak istiyorlar grupça. Fakat katılmak istemiyorum. Yaptığım şeyi beklediğimin farkındayım. Belki onların yaptıkları doğrudur. Bu şekilde sosyal ilişkilerimi de kaybetmek eğer normal ise uzaklaşmak istemiyorum.
Eşim ise çok eleştiriyor. Çok güzel kalplisin fakat fazla fedakarlık yapıyorsun benim için dahi yapma diyor. Mesela diyelim ki önümüzde bir kaza oldu. Biz de çıktık ve baktık. Eşim sigara yaktı. Ben diyorum ki eşime kaza yapan çok stresli sigara mı ikram etsen ? Bir konuşsan mı ? Veya elim boş bi yere gidemiyorum. Biri zor durumda mı ordan da destek bulayım kendim de ekleyeyim ihtiyaç sahibine vereyim diyorum.
Biraz bölük pörçük anlatıyorum ama fazla fazla fazla yaşıyorum duygularımı. Ve bütün bunların onaylanma ihtiyacımdan dolayı olduğunu biliyorum.
Peki 30 yaşından sonra bir parmak şıklatma ile düzelecek şeyler mi bunlar ?
Psikolojik destek alabilecek maddi durumda değilim şuan bunu belirteyim. Ama varsa fikirleriniz duymayı çok isterim

Bu hayat bana şunu öğretti,fazla fedakârlık çokça enayilik demek.Zor durumda olana şartlar ve imkanlar dahilinde yardım etmek başka ,kendini zor durumda bırakacak kadar kendini yollara atmak başka.İnsanların aklına bile gelmezken,onların yerine düşünmek,bir şeyler yapmak en çok size zarar verir yapmayın gerekirse tedavi olun Bu devirde maalesef kimse ince düşünmüyor,beklentiye girmeyin ...

HepmigencizHepmiguzel · Çarşamba 22:01

39 yaşına kadar aynı sizin gibiydim.
Son 3 yıldır kim ne verdiyse ya da veriyorsa aynısı veriyorum.
İnce düşünceli olmak mı? Sadece kendime ince düşünceliyim artık.
Önceden parmağımı isteyene "aaa ne parmağı kolumu alın" diyordum.
Şimdi ise kolumu isteyenlere tırnağımın ucunu bile çok görüyor ve vermiyorum.
Hakettiklerini değil sadece ama sadece canım isterse ve canımın istedigini veriyorum ya da vermiyorum.
Bencillikse evet bencilim artık.
Önceden disariya fedakarmisim ki insanlar benden maddi manevi kar ederken ben hep feda eden taraf olup kendime bencil olmusum , simdi ise sadece kendime fedakar dışarıya bencilim.
İnanılmaz mutluyum , resmen hayat kalitem arttı.

ruhureha · Çarşamba 22:06

Bir çok insan fazla fedakar olan insanları enayi yerine koyuyor bu hayatta. Herkes sizin gibi iyi niyetli değil. Herkesi düşünemezsiniz. Empat olmak güzel ama fazlası yorucu. Çünkü siz de insansınız. Kaynaklarınız sınırlı. Verdiğiniz sürece var olacaksınız zannediyorsunuz belki de. Öyle değil. Bu kadar fedakar olmak sizi yok eder, tüketir karşılık göremedikçe.
Eşiniz çok güzel söylemiş. Önce kendiniz. Sonra çocuk sonra eş. Bu hayata ne kadar feda edersen et şunu duyarsın: "Yapmasaydın, ben mi yap dedim."
Kim size nasıl davranıyorsa siz de aynı şekilde davranın. Fazlasını akıtmayın. Kendi hakkınıza girmiş olursunuz.

gulendam_34 · Dün 11:18

sosyal hayatınızdan kopmayın herkes sizin gibi değil birçok insan değil emin olun
32 33 yaşlarıma kadar hatta 35 e kadar bende böyleydim bayağı törpülendim yine var tabi de :)

birde o arkadaşınız daha soğuk mizaçlı olabilir karakter olarak merak etmez aramaz sormaz bir tip olabilir

gidin buluşmaya ve hiçbişey olmamış gibi durun ama bu yapılanı da unutmayın

hln09 · Dün 11:21

Bence iç sesi dinlemekte fayda var bizi çok güzel yonlendiriyor . Eğer içim birşey istemiyorsa yapmıyorum ben bu şekilde biraz daha kendime daha az zulmetmenin yöntemini buldum diyebilirim . Canınız istemiyorsa selamlaşmayin, gitmek istemiyorsaniz gitmeyin.

darkmore · Dün 12:24

Ben de bu tarz konularda duyarlı davranırım,elimden gelen desteği veririm. İş söz konusu olduğunda benzer şeyleri yaşadığım için kırmızı çizgimdir yani.
4 sene işsiz kaldım kimse nasılsın bile demedi,bırak cvmi iletmeyi.
Buna rağmen ben hala aynı davranıyorum. Çünkü doğru birdir ve tektir. Karşımdakiler yapmadı diye ben de yapmayı bırakırsam benim ne farkım kalır ki onlardan? İyi olmayı devam ettirmek insani görevimiz neticede.

sendemibrutus · Dün 14:34

Bende çok ince fikirli ve empatik bir insanım.Seni çok iyi anlıyorum ama ben artık kim bana nasıl davranıyorsa öyle davranmaya başladım.Böyle daha mutluyum en azından iyiniyetim suistimal edilmiyor. Tavsiyemdir.

WomanPatriot · Dün 14:39

Bende aynı durumdayım çok ince düşüceli , duygusal , kendinden çok karşısındakine veren .. Nişanlımda bu durumun beni üzmesinden korkuyor ama bu yaştan sonra içimdeki bu duygularla değişmem pekte mümkün değil gibi ..

PEAKK · Dün 14:44

whitesneaker .!.:
Herkese selamlar iyi akşamlar dilerim.
Ben çok ince düşünen ve fazla empatik bir insanım. Bu mu derdin diyebilirsiniz. Ama bu hayatımda bazı zorluklara neden oluyor. E yapma o zaman diyebilirsiniz haklı olarak. Fakat 30 yaşına kadar bu şekilde yaşayınca değişim biraz zorlu oluyor.
Ben 2 aydır işsizim tabi evde durmanın düşünmenin de bazı aydınlanmalara sebep olduğunu söyleyebilirim. Daha içime kapandığım, sakinleştiğim bir süreç oldu bu. Kendime dönmeyi öğrendim kendimle kalınca.
Bu fazla düşünceli olma durumu beni çok yıpratan bir durum çünkü aynı anlayışı göremediğimde çok üzülüyorum.
Örnek vermem gerekirse.. Mesela iş arkadaşı olup sosyal hayatta da görüştüğüm bir arkadaş grubum var. Aşırı samimi değiliz ama ayda 1 iki ayda 1 buluşuruz. İçlerinde iş arayışında olanlar vardı ve ben mülakatlarını hep sordum veya cvletini değerlendirilmek üzere paylaştım. Fakat içlerinde biri işsiz olduğumu bilmesine rağmen hiç sormadı bu 2 ay boyunca. Ve diğer iki arkadaşta aynı şirkette çalışıyor mutlaka konuşulmuştur. Sırtım sıvazlansın istemiyorum ama bir nasılsın denebilirdi. Şimdi buluşmak istiyorlar grupça. Fakat katılmak istemiyorum. Yaptığım şeyi beklediğimin farkındayım. Belki onların yaptıkları doğrudur. Bu şekilde sosyal ilişkilerimi de kaybetmek eğer normal ise uzaklaşmak istemiyorum.
Eşim ise çok eleştiriyor. Çok güzel kalplisin fakat fazla fedakarlık yapıyorsun benim için dahi yapma diyor. Mesela diyelim ki önümüzde bir kaza oldu. Biz de çıktık ve baktık. Eşim sigara yaktı. Ben diyorum ki eşime kaza yapan çok stresli sigara mı ikram etsen ? Bir konuşsan mı ? Veya elim boş bi yere gidemiyorum. Biri zor durumda mı ordan da destek bulayım kendim de ekleyeyim ihtiyaç sahibine vereyim diyorum.
Biraz bölük pörçük anlatıyorum ama fazla fazla fazla yaşıyorum duygularımı. Ve bütün bunların onaylanma ihtiyacımdan dolayı olduğunu biliyorum.
Peki 30 yaşından sonra bir parmak şıklatma ile düzelecek şeyler mi bunlar ?
Psikolojik destek alabilecek maddi durumda değilim şuan bunu belirteyim. Ama varsa fikirleriniz duymayı çok isterim

Bu zaten çoğu insanda var ha bizim ülkemizde malesef çok az ama genel olarak insanlar bu şekilde zaten normal olanıda bu,kaza yapan insan teselli edilir,yardıma muhtaç insana yardım edilir,işsiz kalan eşe dosta tavsiye verilir yardım edilir,bir yere gezmeye gidilirken nacizane birşey götürülür,bunların hepsi normal bunu yapanlar değil yapmayanlar tuhaf neden törpülemek istiyorsunuzki gayet insani davranışlarınızı,lütfen yanlış anlamayın ama yukarıdada belirttiğim gibi bizim ülkemizde iyilik empati vs o kadar yokki normal standartlarda insan olabilmiş bir insan bile kendini törpülemekten hassas olmaktan bahsediyor,bunlar çok normal fazlası yok olması gerekenler bunlar zaten.

Selvann · Dün 14:51

whitesneaker .!.:
Herkese selamlar iyi akşamlar dilerim.
Ben çok ince düşünen ve fazla empatik bir insanım. Bu mu derdin diyebilirsiniz. Ama bu hayatımda bazı zorluklara neden oluyor. E yapma o zaman diyebilirsiniz haklı olarak. Fakat 30 yaşına kadar bu şekilde yaşayınca değişim biraz zorlu oluyor.
Ben 2 aydır işsizim tabi evde durmanın düşünmenin de bazı aydınlanmalara sebep olduğunu söyleyebilirim. Daha içime kapandığım, sakinleştiğim bir süreç oldu bu. Kendime dönmeyi öğrendim kendimle kalınca.
Bu fazla düşünceli olma durumu beni çok yıpratan bir durum çünkü aynı anlayışı göremediğimde çok üzülüyorum.
Örnek vermem gerekirse.. Mesela iş arkadaşı olup sosyal hayatta da görüştüğüm bir arkadaş grubum var. Aşırı samimi değiliz ama ayda 1 iki ayda 1 buluşuruz. İçlerinde iş arayışında olanlar vardı ve ben mülakatlarını hep sordum veya cvletini değerlendirilmek üzere paylaştım. Fakat içlerinde biri işsiz olduğumu bilmesine rağmen hiç sormadı bu 2 ay boyunca. Ve diğer iki arkadaşta aynı şirkette çalışıyor mutlaka konuşulmuştur. Sırtım sıvazlansın istemiyorum ama bir nasılsın denebilirdi. Şimdi buluşmak istiyorlar grupça. Fakat katılmak istemiyorum. Yaptığım şeyi beklediğimin farkındayım. Belki onların yaptıkları doğrudur. Bu şekilde sosyal ilişkilerimi de kaybetmek eğer normal ise uzaklaşmak istemiyorum.
Eşim ise çok eleştiriyor. Çok güzel kalplisin fakat fazla fedakarlık yapıyorsun benim için dahi yapma diyor. Mesela diyelim ki önümüzde bir kaza oldu. Biz de çıktık ve baktık. Eşim sigara yaktı. Ben diyorum ki eşime kaza yapan çok stresli sigara mı ikram etsen ? Bir konuşsan mı ? Veya elim boş bi yere gidemiyorum. Biri zor durumda mı ordan da destek bulayım kendim de ekleyeyim ihtiyaç sahibine vereyim diyorum.
Biraz bölük pörçük anlatıyorum ama fazla fazla fazla yaşıyorum duygularımı. Ve bütün bunların onaylanma ihtiyacımdan dolayı olduğunu biliyorum.
Peki 30 yaşından sonra bir parmak şıklatma ile düzelecek şeyler mi bunlar ?
Psikolojik destek alabilecek maddi durumda değilim şuan bunu belirteyim. Ama varsa fikirleriniz duymayı çok isterim

Okurken kendimi gördüm. Sırf bu yüzden bi çok ortama girmek istemiyorum artık. Çünkü mesela birinin kilosuyla fazla ilgilenildiği zaman o insanın yüzündeki kırgınlığı görüyorum çok üzülüyorum. Birine bi iyi akşamlar ya da günaydın dediğim zaman cevap alamayınca kendimi kötü hissediyorum. Ya da yanımızda bebek sahibi olamamış bi kadına sürekli neden yapmıyorsun yaşın geçiyo gibi sorular sorulduğu zaman o kadın kendini kötü hissetmesin diye konuyu nasıl dağıtacağımı şaşırıyorum her konuda kendimi ortalıklara atıyorum. Ve bu gibi konuların insanları rahatsız edebileceğini söylediğimde anormal olan ben oluyorum. Elim asla boş gidemiyorum. Nerege gitsem ya evden bişey yapıyorum ya da alıyorum ama asla karşılık göremiyorum. Alaycı şakalardan da asla hoşlanmıyorum, ya iyi konuş ya hiç konuşma kafasındayım. Fazla nezaketin psikolojik bi karşılığı var mı bilmiyorum ama doğru olanın bu olduğuna eminim. İnsanlar çok kaba. Biraz bencil olmaya çalışsam da birinde yapıyorum sonra yine unutuyorum hop eski ben. Çok kafaya takma seni mutlu ediyorsa yaptığın şeyler yapmaya devam et kendin için.

sureyyas · Dün 19:01

Cok yorucu gerçekten .
Bir ortamda bir annenin çocuğuna davranışları ,çocuğunun yuzunde ki o üzgün ,hayal kırıklığına uğramış hal..
İnsanların birbirine başkalarından bahsetmesi ,dedikodu,küçümseme,kibirli diyologlar ..
Sürekli şikayet halleri ,sorumluluk almak istememeleri..
Kaba davranışlar ,sözler ,konuşmalar ...
Çöp atan insanlar ,arabadan yola firlatanlar..
Bir iyi haber verdiğinde yüzler deki kiskanclik halleri..
Hop gelmeler,hop gitmeler ama senin rahatsız olur dusuncesinden dolayı gidip gelrmemen..
Zamanla kendi halinde mutlu olmayı öğrenmen ,ama baskaarinin o nasılsa gelmez,gitmez diyerek sana artık haber bile vermemeleri...
Bir sürü detay olması zihninde ,herhalinin hareketinin kontrol ediliyor olması zihinde çok yıpratıcı.
Gerçekten artık insan bile görmek istemiyorum öyle bir hale geldim

Berenco · Bugün 01:49

Öncelikle şunu söyleyeyim zaten calismiyorsunuz.Belediyenin psikologlari var hiç gitmedim ama hiç yoktan iyidir bence.hic arkadaşınız yoksa bu grupla kahve içmeye felan çıkın ama fazla samimiyet gostermeyin Bir yandan insan sosyal. bir varlık hiç arkadassizda olmuyor Bu grubun sizin yüzeysel arkadaşlarınız olduğunu bilin ve ona göre karar verin.Son olarak eli acikliginiz sizin karakter ozelliginiz yapıyorsaniz mutlu oluyorsanız kimseden karşılık beklemeden yapin.Ama ben götürdüm o getirmedi ben gittim o gelmedi gibi arkasından uzuluyorsaniz hiç yapmayin

Ne olacak benim bu ince düşünceli halim ?

Ayrıntılı Düzenleme

whitesneaker

Popüler Üye

my mister

Kafam insan kaldırmıyor…

Thallosofili

Popüler Üye

Menekse bahcesi

Çekilin ben tiroidim:)

HepmigencizHepmiguzel

Popüler Üye

ruhureha

Üye

gulendam_34

inanmak yolun yarısıdır :)

hln09

Gardım sağlam güllerden tuğla

darkmore

Her dedigi cikan Nostradamus-more

sendemibrutus

Guru

WomanPatriot

Yeni Üye

PEAKK

Üye

Selvann

Yeni Üye

sureyyas

Üye

Berenco

Nirvana

Benzer Konular