- Konu Sahibi ucuncukisi
- #1
kızlar merhaba, siteye bugün katıldım. burada herkesin derdini paylaştığını görünce biraz rahatladım ve sizlerle en yakınlarıma dahi anlatamadığım paylaşamadığım birşey paylaşmak istiyorum..
aylar önce biri girdi hayatıma, daha doğrusu ilk görüşte aşık oldum ona. çok farklı çevrelerdendik fakat hayatımız öyle garip şekilde kesişiyor ve bizi heryerde karşılaştırıyordu ki kendimi ondan uzak tutamadım ve gitgide daha çok aşık oldum.
bu sırada hayat bizi türlü türlü karşılaştırırken, onun benim farkıma varmadığını düşünerek hareket ettim hep.
birgün cesaretimi toplayıp onu bir sosyal siteden ekledim ve mesaj attım. arkadaşlık davetimi daha ben ekledikten birkaç saniye sonra kabul etti ve mesajıma çok candan cevap verdi.
tanışmamızın üstünden epey zaman geçmişti fakat biz hala yüzyüze hiç konuşmamıştık, hatta yüzyüzeyi bırakın HİÇ konuşmamıştık. artık birşeyler yapmam gerek dedim ve kendisini ilk gördüğümde selam verdim. o kadar güvensizdim ki hala benim o kız olduğumu bildiğine inanamıyordum. o gün konuşurken ben nasıl onu izlediysem, benim kadar olmasa da onun da benim farkımda olduğunu ve benimle ilgili bazı şeyleri merak ettiğini gördüm. o başkalarına karşı kaba saba olan adam gitmiş, utangaç çocuksu biri gelmişti biz konuşurken. birkaç gün boyunca küçük selamlaşmalar yaşadık, en son görüştüğümüz o gün bana kendiliğinden gelip selam vermişti. iletişimi onun başlatması benim için bir mucize gibiydi.
o günden sonra malesef şu ya da bu sebeple aynı ortama hiç girmedik, yalnızca uzaktan görmekle yetindik birbirimizi. yüzyüze görüşme imkanımız olmadı. yaz başlarken internet sitesi üstünden tekrar bir konuşma yaşadık, o konuşmamız sırasında benimle konuşmak istemediği belliydi ve ben de bir daha üstelemedim. üstünden biraz daha zaman geçti, aynı sitede konuşmamızı gerektiren başka bir durum oluştu, çok daha normal bir cevap verdi bu defa ama ilk zamanlardaki benim kim olduğumu nasıl biri olduğumu merak eden adam değildi..
bir gece iç sıkıntısıyla kalktım ve bilgisayarı açtım, ilişkisi var yazıyordu.. başımdan aşağı kaynar sular boşaldı desem yeridir.. bir defa elini bile tutamadığım, bütün o mucize gibi karşılaşmaları yaşadığım adam bir başkasının sevgilisi olmuştu. korkunç bir depresyona girdim ve herşeyi bıraktım.. kendimi tamamen salmıştım, evden çıkmıyor, yemek yemiyor, hatta kaşlarımı bile almıyordum :)
durumun ne olduğunu bilmeyen ailem halime en az benim kadar üzülüyorlardı..
şimdi bu kişiyle karşılaşmamak için elimden geleni yapıyorum ve aylardır hiç konuşmadık ve yüzümü bile görmedi. ama ben onu unutamıyorum ve hala herşeyden çok seviyorum.. sizler belki bana da bir akıl verirsiniz, ama lütfen unut demeyin, bunu zaten deniyorum.
onu sevdiğimi bilmesini istiyorum fakat ne yapmam gerekli bilmiyorum...
kızlar ne olur çocuksu bulmayın beni, bir akıl verin, gençliğimin baharında hayattan yaşamaktan bıktım mafoldumben
aylar önce biri girdi hayatıma, daha doğrusu ilk görüşte aşık oldum ona. çok farklı çevrelerdendik fakat hayatımız öyle garip şekilde kesişiyor ve bizi heryerde karşılaştırıyordu ki kendimi ondan uzak tutamadım ve gitgide daha çok aşık oldum.
bu sırada hayat bizi türlü türlü karşılaştırırken, onun benim farkıma varmadığını düşünerek hareket ettim hep.
birgün cesaretimi toplayıp onu bir sosyal siteden ekledim ve mesaj attım. arkadaşlık davetimi daha ben ekledikten birkaç saniye sonra kabul etti ve mesajıma çok candan cevap verdi.
tanışmamızın üstünden epey zaman geçmişti fakat biz hala yüzyüze hiç konuşmamıştık, hatta yüzyüzeyi bırakın HİÇ konuşmamıştık. artık birşeyler yapmam gerek dedim ve kendisini ilk gördüğümde selam verdim. o kadar güvensizdim ki hala benim o kız olduğumu bildiğine inanamıyordum. o gün konuşurken ben nasıl onu izlediysem, benim kadar olmasa da onun da benim farkımda olduğunu ve benimle ilgili bazı şeyleri merak ettiğini gördüm. o başkalarına karşı kaba saba olan adam gitmiş, utangaç çocuksu biri gelmişti biz konuşurken. birkaç gün boyunca küçük selamlaşmalar yaşadık, en son görüştüğümüz o gün bana kendiliğinden gelip selam vermişti. iletişimi onun başlatması benim için bir mucize gibiydi.
o günden sonra malesef şu ya da bu sebeple aynı ortama hiç girmedik, yalnızca uzaktan görmekle yetindik birbirimizi. yüzyüze görüşme imkanımız olmadı. yaz başlarken internet sitesi üstünden tekrar bir konuşma yaşadık, o konuşmamız sırasında benimle konuşmak istemediği belliydi ve ben de bir daha üstelemedim. üstünden biraz daha zaman geçti, aynı sitede konuşmamızı gerektiren başka bir durum oluştu, çok daha normal bir cevap verdi bu defa ama ilk zamanlardaki benim kim olduğumu nasıl biri olduğumu merak eden adam değildi..
bir gece iç sıkıntısıyla kalktım ve bilgisayarı açtım, ilişkisi var yazıyordu.. başımdan aşağı kaynar sular boşaldı desem yeridir.. bir defa elini bile tutamadığım, bütün o mucize gibi karşılaşmaları yaşadığım adam bir başkasının sevgilisi olmuştu. korkunç bir depresyona girdim ve herşeyi bıraktım.. kendimi tamamen salmıştım, evden çıkmıyor, yemek yemiyor, hatta kaşlarımı bile almıyordum :)
durumun ne olduğunu bilmeyen ailem halime en az benim kadar üzülüyorlardı..
şimdi bu kişiyle karşılaşmamak için elimden geleni yapıyorum ve aylardır hiç konuşmadık ve yüzümü bile görmedi. ama ben onu unutamıyorum ve hala herşeyden çok seviyorum.. sizler belki bana da bir akıl verirsiniz, ama lütfen unut demeyin, bunu zaten deniyorum.
onu sevdiğimi bilmesini istiyorum fakat ne yapmam gerekli bilmiyorum...
kızlar ne olur çocuksu bulmayın beni, bir akıl verin, gençliğimin baharında hayattan yaşamaktan bıktım mafoldumben