Insallah, simdi biraz onunla da konustum artik boyle yapmayacak soz verdi :) durumlar duzelince yazacagim
Annem canlandı gözümde
Oda böyleydi, yalvar yakar dışarı çıkaramazdım
Kahve saati yapmıştım ben, her akşam aynı saatte kahve içiyorduk, konuşuyorduk, takılırdı bana rahmetli, okuduğun psikoloji kitapları bir işe yarayacak diye. Aslında bu tüm sorumluluğu taşıyan anneler çok güçlü kadınlar, sadece yoruluyorlar bazen, umutlarını yitiriyorlar. Ona kitap alabilirsin, birlikte yemek yapın vaktiniz varsa çok iyi bir terapidir mutfak, küçük hediyeler alın. Bazen sosyalleşmek işe yaramıyor insanlarda, olduğu yerde güven arıyor, zamanla çıkacaktır dışarıya da. Doktora gitmek tabi ki önemli ama bir destek, bir umut bambaşka bir şey, arkadaşı olabilirsin bu ona çok iyi gelecektir.