Merhaba herkese... Benim derdimin cozumu yok. Ya da bana oyle gibi geliyor bilmiyorum. Kac gundur ne yemek yiyebiliyorum ne kafami kaldirip ders calisabiliyorum. Problem annemle ilgili. Annem bu zamana kadar cok sikinti cekmis bir kadin. Babamin dayak veya aldatma gibi kabul edilemez seyleri hic olmadi. Ama bugune dek anneme hic destek olmadi. Kendi dunyasinda yasayan bir insan. Bizim uzerimizde de hic emegi yoktur, annem buyuttu bizi. Turlu fedakarlik yapti bugüne dek. O benim canim, onu cok seviyorum ve ayri bir bagliligim var. Evin icinde bir seyler paylasabildigi tek kisi benim. Bana icini dokerek desarj oluyor. Kardesimle ilgili turlu sikintilari var, anlatmak istemiyorum o kismi. Annem zaten saglikli bir kadin degil, stresli oldukca icim korkuyla doluyor hastalanip olecek diye. En buyuk korkum bu. Hep destek olmaya calisiyorum, ona yalvariyorum kendisi icin bir seyler yapsin diye. Ama yapmiyor. Hayattan bezmis. Onu spora yazdırmak istiyorum kabul etmiyor, hicbir yardim teklifine yanasmiyor, surekli olmek icin dua ediyor. Bugun yine dertlesiyorduk ve "tek istedigim oleyim de kurtulayim " diyince bende artik ipler koptu. Azarladim onu aglama krizine girdim, psikolojimi ne hale getirdin dedim. Simdi vicdanim oyle rahatsiz ki ona bagirdim diye. Yapilabilecek bir sey var mi bilmiyorum, bi fikriniz varsa annem icin yapabilecegim, ona yasamayi sevdirebilecegim ne olur paylasin...