Eşimin ailesiyle aramızda bir soğukluk var ve ben bunu pek anlayamıyorum. Başlarda kv çok müdahale ederdi, beni sürekli yönetmeye çalışırdı, saçma sapan konuşur beni sinirlendirirdi. Hala daha öyle de... görümcelerimle aram iyiydi fakat şu son zamanlar fark etmeye başladım ki bana karşı mesafeliler. Onlara gittiğimizde tabi şuan virüs nedeniyle çok gidip gelemiyoruz... benimle konuşmuyorlar. Eşim de öyle put gibi kenarda köşede oturup telefonla ilgileniyor. Ben laf açmadan asla ama asla kimse benle konuşmuyor. Bir tek hoşgeldin, güle güle. Hep ben çabalıyorum konuşmak için... acaba diyorum ben mi çok soğuk durdum onlara karşı o yüzden mi böyle yapıyorlar ama öyle olduğunuda düşünmüyorum. Ben hep konuşan fakat yerine göre de mesafeli duran sınır çizen biriyim. Arkamdan ettikleri laflara (benim tavrımı beğenmemeleri, bulaşığa vs hep yardım etmem gerektiğini, çok ama çok ufak şeylere takılıp kendi kafalarında kurup yorumladıkları şeyleri...) rağmen yine ben çabalıyorum sanki. Bide saygı görmediğimi hissetmeye başladım. Geçen kv ye gittik, eşim laf arasında markette bir şeyin çok ucuzladığını, şaşırdığını kutu kutu aldığını söyledi. Küçük görümcem hemen ordan bana niye almadın dedi. Kv de eskiden alırdı dedi. Görümcem eee onun evi artık ayrı almaz dedi. Bu lafına uyuz oldum. Başta çok takmadım ama sonra evde aklıma gelip duruyor, sinirlerim bozuluyor. Ben sanki adam yerine konulmuyorum bir tuaf hissediyorum kendimi... diğer görümcemlede aramız iyiydi o da benle mesafeli olmaya başladı. Sanırım bana dış kapının dış mandalısın demeye getiriyorlar... sizce bu durum ne ? Ne yapayım bende onlar gibi mi davranayım hep ? Eşime bu durumdan rahatsız olduğumu, en azından ortamda onun benle konuşmasını söyleyeyim mi sizce ?