Yurtdisinda okurken Tanistim, hep türkiyeyi özledim, Onun icin kaldim ,cok kavga ettik, ban vurdugu küfür ettigi oldu, devam ettim bende de hatalar var dedim, saygisizligi baba evinde görmüStüm, normallestirdim, ama Sevgim her Gecen gün azaldi, cocuk oldu mutsuzlugumdan ailemin yanina gittim,esimde. Dedi git git daha mutlu olursun, gelicegini söyledi gelmedi aylarca aramadi, Ben yinede evime döndüm ama mutlu Olamadim Bosanma davasi actim, sonuclanmadan kapandi, ailemin yanina döndüm ama abimle kavga ettim Babam Esimle kalmadigim icin söylendi, Eşim ; aylarca aramadi, cocugunu görmeye geldi beni Hic arayip sormadi,? Ben psikolojik olarak cok kötü duruma düstüm hastaneye kaldirdilar, yurtdisinda daha iyi hissederim diye yine esimin yanina geldim ama yasadiklarimi unutamadim, mutlu olamadim, burada da psikologlara gittim, hastaneye yönlendirdiler ilac verdiler , buradaki delileri görmek daha kötü yapti beni, cok güzel bir isim vardi, sefim psilokolojik durumum mu farkedince benimle calismak istemedi simdi is ariyorum, esim kirayi ödüyor alisveris yapiyor , kizim beenden cok babasina düskün, evde bir ses cünkü kendi basima cok zorlaniyorum ama kavga sirasinda söyledikleri kulaklarimdan gitmiyor, sende ailende hicsin kizimin gözünde de hicsin, sen Ömür boyu akil hastahanesinde kalmalisin, seni akil hastanesine tiktiracagim, kizimin senin gibi bir amnesi oldugu icin üzülüyorum, insallah kizina muhtac olursun, üstüne benzin döküp yakacagim, sokaklarda ac klacaksin umurumda degilsin, ölsen umurumda degil, o cocuk benim cocugum, annesizde büyür, daha güzel büyür, vs.. ne yapacagimi bilemez haldeyim , mantıklı bir şekilde hayatımı çizmek istiyorum ama ne aklım ne gücüm var , çocuk olmasa birdaha bu adamın suratını bile görmek istemiyorum ,
Son düzenleme:
