Nişanlımda ağustosun başında düğünümüz var. Zam gelmeden eşyaları almaya çalışıyoruz . Henüz ev tutmadık. haliyle en pahalı olan mobilya, halı, perde gibi şeyleri alamıyoruz. Ekonomik duruma gelince İkimiz de aynı ofisteyiz ama ayrı ofislerimiz var bağkur vergi vs de ayrışıyoruz. Ben atanmayı bekliyorum. Çünkü malesef çok kazanamıyorum. Şimdi gelelim asıl olaya. Geçen ay kiralık evlere bakıyorduk ama nişanlım biraz daha bekleyelim dedi neden 2 ay daha fazla ödeyelim dedi. Ben de zam gelir tutsak mı acaba falan desem de iyi tamam bekleyelim dedim. Dün baktık %50 zam gelmiş hepsine. Yani 2 ay fazla ödemeyelim derken 6 aylık kira bedeli kadar fazla ödememiz gerekiyor. Bir de eşyalar zamlandı. Ölçü bilmeden de mobilya almak istemiyorum çünkü oda ölçüleri çok değişken. Mobilyaların gelmesi de 3-4 ayı buluyor seçmesi alması gelmesi. Benim ailemin de bir teklifi vardı biz ev alalım 2-3 sene siz oturun diye. Ben de nişanlıma söyledim bunu. Kıyameti kopardı. Kendimi yetersiz hissediyorum, sen neden hep bunu yapıyosun, erkeklere bu konuda böyle denmez falan demeye başladı. Ben de diyorum ki ekonomik konular, bütçemiz ayıp konular değil. Kaldı ki senin sorumluluğun değil sadece. Ama o kadar kırdı ki beni. Bir sürü laf etti. Onu yetersiz hissettiriyormuşum vs vs. Yani bu kadar erkek benim, ben öderim tavırlarına bakmayın. Daha geçen aya kadar dışarı çıktığımızda herkes kendi yediğini ödüyordu. 4 senedir sevgiliyiz. Bir anda nasıl böyle paranın varlığından haberim yokmuş gibi davranmamı istiyor anlamıyorum. Çok giderimiz var. Ofis giderleri bağkurlarımız başlı başına 18 bin civarı tutuyor. Ben de öneri sundum. Bana da açıkça demiyor şu kadar bütçemiz var ben şöyle karşılarım şuna güveniyorum diye. E aynı ofisteyiz yaptığı işleri kazandıklarını az çok görüyorum. Hani öyle bu miktarları ödeyemeyiz gibi görünüyor. Ben Atanana kadar en azından onun ödemesi gerekecek. Bana da kira pahalı geldiği için daha uygun yerlere bakmaya başlıyorum. 1+1 bakalım diyorum. Konuştuk ettik. Gece kızgındı bana öyle uyumasını istemedim mesaj attım uyuma konuşalım kızgın uyumayalım dedim. Sonra daha da agresifleşti. Ben de iyi tamam uyu dedim. Hayır ben istediğimde uyumama izin vermedin. Şimdi de ben uyutmayacam diyip peşpeşe aramaya başladı. Kısasa kısas dedi. Sanki ben düşmanıyım. ne yapacağımı bilmiyorum. Ayrılmak istemiyorum. Çözüm bu olmamalı. Ayrılmayı düşünmüyorum. Ama bu sorunlara çözüm bulmak istiyorum. Her ekonomik konuda alınganlık yapıp beni hırpalamasını istemiyorum. Ben atanırsam ondan daha çok kazanacağım. O zaman da kazandığım para ona batar mı kendini yine yetersiz hissedip de beni hırpalar mı acaba
