ailem göndermez diyebilirsin....erzurumu istiyorsan eğer orada bir akrabanın olduğunu söyler ve şehir dışı olarak orayı tercih etmeme daha sıcak bakıyorlar dersin....
bunları söyleyemiyorsan bi bahane bul ve yarın gitme arkadaşınla tercihlere....
erzrumla hiç bi alakam yok kimsem olmadığınıda biliyo
tabikide sana güvenmiyorum diyemezsin onun gitmek istediği bi yer illaki vardır onu öğren ben gitmek istemiyorum de yada gidecekmiş gibi yap ama tercih listene yazma
hımm ozaman sen yarın git arkadaşınla tercihe notlarını al..ailenle görüşüp tercih listene ekleyeceğini söylersin..umarım ailenin artık nereye istiyorsan gidebileceğini söylediklerini paylaşmadın arkadaşınla? neyse sonra onun istediği yerleride not listene al sonra kafana göre takılırsın,sonuçlar açıklanıpta ikinizin aynı yer olmadığı zamanda çok üzüldüğünü belirtirsin...
off off kız arkadaş bulmak zor bulunca da ne kadar yoruyorlar dimi yaaaa:)
Erzurum'u da boşver , arkadaşınla beraber gideceğiniz şehri de..
Sen KENDİN için hangi şehir iyi olacaksa oraya git.. Göbek bağınız birlikte kesilmedi ya canım. Hepimiz yapayalnız başladık üni hayatlarımıza. Orada yepyeni dostlar kazandık.
2 kişi arasında kaldım19 yıllık dostum erzurumda okuyo sende buraya gelebilsen keşke derdi hep filan ben imkansız diye düşünürdüm ailem dışında kimseye demedim bunu ailem uzak yere karşıydı şimdi sen ansıl istersen öle olsun diyolar. bide liseden arkadaşım var yakın arkadaş dosta yakın ama dost değil yada dost bilmiyorum neyse işte oda bnm gibi kinci kez hazırlandı aynı sınıftaydık dersanede aynı yere gideriz inşallah derdi bende hayırlısı inşallah derdim önceden aramızda sorunlar oldu sorunları halletik geçtik tamam ama bende ona karşı güvensizlik var... dersaneye tercih için gitcekmiş yarın benide çağırıyo aynı yerlere gidelim ailen gönderirse filan diyo ama içimden gelmiyobunu ona nasıl dicem sana güvenmiyorum aynı yer istmeiyorum diyememki bi akıl verin lütfen?
buraya son günlerde çokşey yazar oldum kusura bakmayınokuyanlara yazanlara şimdiden teşekkürler...
canım arkadaşa göre üniversıte mı secılırmış. kımseye güvenme. lisede aynı sınıfta oldugun kişiler sonradan sana trip atıyor ve tanımıyorlar bıle senı üniversitede. herkes değişiyor zamanla. sen puanına göre girmek istedıgın en iyi üniversıteyı tercıh et. bırak onu bunu.hiç kimseye de güvenme. öyle saglıklı bir tercıh olmaz. ailemle beraber yapacagız tercihi dersin. internet uzerınden degıl mı tercıh. kim ne karışır senın hayati kararına.
sakın benim yaptığım hatayı yapma... ben tuttum öğretmen atamalarında bir arkadaşa "diyarbakırı da yaz , çıkarsa tanımadığım insanla ev paylaşmaktansa birlikte kalırız" deme gafletinde bulundum.. sonra bana iyi kendisine kötü yer çıktı.. ben onun için en ilçelerinden birini bırakıp geri kalmış o yere gittim.. sonra ne mi oldu? yanımızda kalan 3. kişiyi bahane ederek beni öyle ortada bıraktı... ilk zamanlar ciddi depresyon yaşadım, kaloriferli bir evden içinde farelerin cirit attığı bir barakayla 10 ay mücadele ettim artı mızmız bir ev arkadaşıyla da...her gün okula ağlayarak gidiyordum, "kendim ettim kendim buldum" diye...tam 4 sene kaldım orada .. hoş bütün sıkıntılarına rağmen orada eşimle tanıştım
diyeceğim o ki, arkadaşlık , dostluk bir yere kadar.. hayatınla ilgili kararlarını bencillik olacak belki ama kendine göre al, arkadaşına göre değil....
Geleceğiniz ile ilgili konularda seçim yaparken aile faktörü dışında hiç birşeyi önemsememeniz gerektiği kanısındayım.
çok çekingenim konuşkan değilim kardeşim gibi gördüğüm bi insanın yanına gitme imkanı varkende yalnızlık cazip gelmiyo
bi kişiye karşı çekingenliğimi atmam için en az bi yıl geçmesi lazım. hemm arakdaşım var hemde atatürk ünisi en iyi sekizinci üniversite
canım benim de üniversiteden 4 yıllık arkadaşımdı aynı zamanda hemşerimdi.. evlerimiz taksiyle 3 dk.. aileler de ayaküstü de olsa görüşüyordu... 4 sene boyunca beraber yolculuk yaptık, ben yurtta o evde kalıyordu... ara sıra evine giderdim kahve içmeye .. ev arkadaşlarıyla yaşadığı sıkıntıları anlatır, dertleşirdi... bir de ben yurtta kalıyordum, ev hayatı nasıl olur bilmiyordum, şimdiki gibi değildim pasiftim, ezilmekten de korkuyordum, ev arkadaşlarından o kadar çekmişti ki empati kurar bana çektirmez diye düşünmüştüm... ama sonuç bambaşka çıktı...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?