Hanımlar merhabalar... Beni nişanlımla ilgili açtığım önceki konularımdan az çok hatırlayanınız vardır belki...
Lafı çok dolandırmadan kısa bi şekilde konuya girmek istiyorum... Konu yine nişanlım... Önceki konularımı hatırlayanlar bilirler, nişanlım hastalık derecesinde kıskanç biri.. Beni sürekli kısıtlıyor, gittiğim yerlere karışıyor... Onun haberi olmadan şurdan şuraya adım atamıyorum...
Ben nişanlımı tanımadan önce kıskançlığın "k"sini bilmezdim... Fakat nişanlım oraya gitme buraya gitme şunu yapma bunu yapma diye beni kısıtlamaya başlayınca bu defa ben de ister istemez kısasa kısas yapmaya başladım.. Ben gitmiyorsam sende gitmeyeceksin, ben yapmayacaksam sende yapmayacaksın diye misilleme yapmaya başladım ve zamanla onun bu kıskançlık hastalığının bana da bulaştığını farkettim... Hiçbişeyi takmayan ben herşeye takıntı yapar oldum...
Nişanlım işi dolayısıyla çok sık olmasa da arada şehir dışına çıkmak zorunda kalıyor... Ve ben o gittiği zamanlarda çıldırıyorum... Bugün sabah yine gitti şehir dışına ve ben onu her yarım saatte bir aradım... En sonunda "arzu yeter çok üstüme geliyosun çok bunaltıyosun beni" dedi... Ama elimde değil ben şurdan şuraya markete giderken bile o beni 50 defa arıyor.. Attığım her adımı burnumdan getiriyor... O zaman onun da burnundan gelmeli diye düşünüyorum... Onun yerinde şuan ben şehir dışında olsaydım yine sinirden ağlatacaktı beni... Çok bilirim onun bu kıskançlıkları yüzünden sinirden hüngür hüngür ağladığım günleri...
Kızlar ne yapacağım ben... O beni kısıtlıyor diye ben de onu kısıtlıyorum... Benim burnumdan geliyorsa onun da gelsin istiyorum... Bana yaşattıklarının intikamını çıkarıyorum güya ama olan bana oluyor yine ben yıpranıyorum
Nişanlımı çok seviyorum çok uzun zamandan beri beraberliğimiz var ben gözümü onunla açtım... Onu böyle sürekli arayınca bunaldığını hissedince çok üzülüyorum kıyamıyorum ama diyorum ya işte elimde değil
Sizlerle konuşmaya çok ihtiyacım var yorumlarınız benim için çok önemli, lütfen bana bi yol gösterin...
Lafı çok dolandırmadan kısa bi şekilde konuya girmek istiyorum... Konu yine nişanlım... Önceki konularımı hatırlayanlar bilirler, nişanlım hastalık derecesinde kıskanç biri.. Beni sürekli kısıtlıyor, gittiğim yerlere karışıyor... Onun haberi olmadan şurdan şuraya adım atamıyorum...
Ben nişanlımı tanımadan önce kıskançlığın "k"sini bilmezdim... Fakat nişanlım oraya gitme buraya gitme şunu yapma bunu yapma diye beni kısıtlamaya başlayınca bu defa ben de ister istemez kısasa kısas yapmaya başladım.. Ben gitmiyorsam sende gitmeyeceksin, ben yapmayacaksam sende yapmayacaksın diye misilleme yapmaya başladım ve zamanla onun bu kıskançlık hastalığının bana da bulaştığını farkettim... Hiçbişeyi takmayan ben herşeye takıntı yapar oldum...
Nişanlım işi dolayısıyla çok sık olmasa da arada şehir dışına çıkmak zorunda kalıyor... Ve ben o gittiği zamanlarda çıldırıyorum... Bugün sabah yine gitti şehir dışına ve ben onu her yarım saatte bir aradım... En sonunda "arzu yeter çok üstüme geliyosun çok bunaltıyosun beni" dedi... Ama elimde değil ben şurdan şuraya markete giderken bile o beni 50 defa arıyor.. Attığım her adımı burnumdan getiriyor... O zaman onun da burnundan gelmeli diye düşünüyorum... Onun yerinde şuan ben şehir dışında olsaydım yine sinirden ağlatacaktı beni... Çok bilirim onun bu kıskançlıkları yüzünden sinirden hüngür hüngür ağladığım günleri...
Kızlar ne yapacağım ben... O beni kısıtlıyor diye ben de onu kısıtlıyorum... Benim burnumdan geliyorsa onun da gelsin istiyorum... Bana yaşattıklarının intikamını çıkarıyorum güya ama olan bana oluyor yine ben yıpranıyorum
Nişanlımı çok seviyorum çok uzun zamandan beri beraberliğimiz var ben gözümü onunla açtım... Onu böyle sürekli arayınca bunaldığını hissedince çok üzülüyorum kıyamıyorum ama diyorum ya işte elimde değil
Sizlerle konuşmaya çok ihtiyacım var yorumlarınız benim için çok önemli, lütfen bana bi yol gösterin...