Herkese merhaba. Çok sıkıcı bir durumla karşı karşıyayım. Etrafımda, ne eşime, ne anneme, hiç kimseye bahsetmem mümkün değil. Sizlerin görüşlerini anlatmak istedim.
Erkek kardeşim yaklaşık 4 ay önce evlendi. Çok hızlı bir evlilik kararıydı, açıkçası birbirlerini çok iyi tanıdıklarını düşünmüyorum ama kendi hayatları, kendi kararları neticede diye birşey söylemedim. Eşi ve kardeşim arasında sosyo-kültürel anlamda çok ciddi farklılıklar var. Kardeşim bu durumun farkında idi, ancak ben huzur istiyorum, O da çok uyumlu, çok huzurlu, mutlu bir evliliğimiz olacağını düşünüyorum demişti bana evlenme kararını söylerken. Neyse sonrasında çok güzel bir düğünleri oldu, evlendiler. Hepimiz her konuda ve istedikleri ölçüde destek olduk. Bazen olur olmaz konuşmalarına şahit olsam da, açıkçası üstünde durmadım. Onlar evlerinde mutluysa geri kalanından bana ne diye düşündüm.
Sonrasında, dün akşam beni bir arkadaşım aradı. Bu arada biz kardeşimle farklı şehirlerde yaşıyoruz. Çok samimi olduğum biri de değil, aslında kardeşimin çok yakın bir arkadaşının eşi. Zaman zaman bir araya geliriz. Önce şaşırdım, dedi ki, kardeşinle eşi arasında birtakım sıkıntılar var biliyorsundur. Yoo dedim (aslında biraz tahmin ediyordum ama kondurmak istemedim). Neyse bunlar bir sebepten tartışmışlar ve bir haftadır falan konuşmuyorlarmış. Kardeşim işten geç gelip direkt yatıyormuş, sabah da erkenden işe gidiyormuş falan. (Kız nereden biliyor diye sorarsanız, kardeşimin eşiyle yolda karşılaşmışlar, birlikte kahve içmişler orada anlatmış, kız da şaşırdım diyor çünkü ilk defa oturup sohbet ettiği bir kişi, daha önce düğünde ve düğünden sonra kalabalık bir yemekte birlikte olmuşlar sadece). Ben de kıza, evlerinin özelidir, bugün küserler, yarın barışırlar; kaldı ki kardeşim bana birşey anlatmadığına göre çok çok büyük bir problem değil, sen de boşver unut dedim.
Sonra, oturdukları süre içerisinde birkaç defa telefonunun çaldığını, garip garip konuştuğunu, eski sevgilisinden bahsettiğini, belden aşağı muhabbet ettğini ve çok rahatsız olduğunu, kardeşimin onun için değerli olduğundan ona bazı şeyler söylemek istediğini vs. söyledi. Ben aman dur dedim, böyle pat diye olmaz. Önce bir düşünelim, ne doğru ne yanlış. Böyle konularda ani kararlar verilmez. Sakın birşey söyleme dedim. Neyse kapattık.
Takdir edersiniz ki, böyle bir konuyu ne eşimle, ne annemle ne de kimseyle paylaşamam. Dün gece hiç uyumadım.
Siz olsanız ne düşünürdünüz?
Erkek kardeşim yaklaşık 4 ay önce evlendi. Çok hızlı bir evlilik kararıydı, açıkçası birbirlerini çok iyi tanıdıklarını düşünmüyorum ama kendi hayatları, kendi kararları neticede diye birşey söylemedim. Eşi ve kardeşim arasında sosyo-kültürel anlamda çok ciddi farklılıklar var. Kardeşim bu durumun farkında idi, ancak ben huzur istiyorum, O da çok uyumlu, çok huzurlu, mutlu bir evliliğimiz olacağını düşünüyorum demişti bana evlenme kararını söylerken. Neyse sonrasında çok güzel bir düğünleri oldu, evlendiler. Hepimiz her konuda ve istedikleri ölçüde destek olduk. Bazen olur olmaz konuşmalarına şahit olsam da, açıkçası üstünde durmadım. Onlar evlerinde mutluysa geri kalanından bana ne diye düşündüm.
Sonrasında, dün akşam beni bir arkadaşım aradı. Bu arada biz kardeşimle farklı şehirlerde yaşıyoruz. Çok samimi olduğum biri de değil, aslında kardeşimin çok yakın bir arkadaşının eşi. Zaman zaman bir araya geliriz. Önce şaşırdım, dedi ki, kardeşinle eşi arasında birtakım sıkıntılar var biliyorsundur. Yoo dedim (aslında biraz tahmin ediyordum ama kondurmak istemedim). Neyse bunlar bir sebepten tartışmışlar ve bir haftadır falan konuşmuyorlarmış. Kardeşim işten geç gelip direkt yatıyormuş, sabah da erkenden işe gidiyormuş falan. (Kız nereden biliyor diye sorarsanız, kardeşimin eşiyle yolda karşılaşmışlar, birlikte kahve içmişler orada anlatmış, kız da şaşırdım diyor çünkü ilk defa oturup sohbet ettiği bir kişi, daha önce düğünde ve düğünden sonra kalabalık bir yemekte birlikte olmuşlar sadece). Ben de kıza, evlerinin özelidir, bugün küserler, yarın barışırlar; kaldı ki kardeşim bana birşey anlatmadığına göre çok çok büyük bir problem değil, sen de boşver unut dedim.
Sonra, oturdukları süre içerisinde birkaç defa telefonunun çaldığını, garip garip konuştuğunu, eski sevgilisinden bahsettiğini, belden aşağı muhabbet ettğini ve çok rahatsız olduğunu, kardeşimin onun için değerli olduğundan ona bazı şeyler söylemek istediğini vs. söyledi. Ben aman dur dedim, böyle pat diye olmaz. Önce bir düşünelim, ne doğru ne yanlış. Böyle konularda ani kararlar verilmez. Sakın birşey söyleme dedim. Neyse kapattık.
Takdir edersiniz ki, böyle bir konuyu ne eşimle, ne annemle ne de kimseyle paylaşamam. Dün gece hiç uyumadım.
Siz olsanız ne düşünürdünüz?
