Ne yaparsam mutlu olurum

Y

Yeni bir benn

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
5 Eylül 2020
384
746
53
Aşırı mutsuzum. Nisan ayından beri 2 ileri 1 geri yuvarlanıp gidiyorum. Neden mutlu olamıyorum neden böyle hissediyorum. 35 yaşındayım. 2 yaşında 1 kızım var. Oysaki kızım doğduğunda ve ilerleyen aylarda ne kadar da mutluydum. İşe ara vermiştim sadece bebeğimle ilgileniyodum her anım şükürle geçiyodu. O günleri özlüyorum. Şimdi artık beni uzun süreli mutlu eden bişey kalmadı sanki. Kızımın 2 yaşında olması ve benim artık ona yetemiyo olmam çözüm olarak ile başlamayı düşünüyo olmam. Tüm bunlara inanamıyorum. Oysaki ne çok istemiştim onu. Hayatıma gireceği günü iple çekmiştim. Şimdi çok zorlanıyorum ve ondan uzun süreli ayrı da kalamıyorum. Yani artık ben ben değilim sanki. 3 aydır denediğim türlü yollar sonrasında değişmeyen ruh halime antidepresanımı arttırmakta eklendi şimdi. Bu da mı gol olmucak yoksa. Bi daha mutlu bi kadın olamıcakmıyım ben bu sorumlulukların altında ezilip duracakmıyım hep. Hayatımda neşe ve eğlence eksik ama öyle bir eksik ki bir türlü yerini dolduramıyorum. Neşe de eğlence de beni unuttu gitti
 
Kız Allah aşkına çocuk bakmak sadece başlarda heyecanlı bence
2 yaşından sonra zaten insana bi fenalık basıyor
Oyun oyun oyun derken IQ seviyem düşmüştü sadece çocukla ilgilenmekten
İşe tekrar başlamak nimet gibi gelmişti, kendi akranlarımla başka gündemlerden konuşmak falan
sürekli çocuk bakmaktan aşırı hoşlanan var mı ya
Şu an kaçtım tuvaletten yazıyorum, kapıyı çalıyor o da gelebilir miyim diye.
İşine dönmek iyi gelir üzülme
 
Yukarıdaki mesaja yüzde bin beş yüz katılıyorum. Benim de iki buçuk yaşında kızım var ve o kadar yoruluyorum bunalıyorum ki anlatamam. Dünyanın en mükemmel şeyi evlat sahibi olmak ama bir o kadar da zor. İki yaşına kadar kendim baktım ve işe başlayınca anladım ne kadar yorulduğumu ve tükendiğimi. Asla yalnız değilsiniz. Bence imkan varsa siz de işe başlayın sosyal ortamlara girmeye çalışın. Biraz ayrı kalın alışırsınız çocuğunuz da alışır. Siz de ayrı bir bireysiniz yalnız kalmaya nefes almaya kendi alanınıza ihtiyacınız var.
 
İlaç gibi geldi bu yorum tam olarak anladın beni arkadaşım benim gibi birileri daha var bu dünyada. Canım bebem nasıl böyle bi çaki ye dönüştü ilk planım işe başlayıp maaşımla psikoloğa gitmek
 
Çok sağolun yorumunuz aşırı iyi geldi. İşten de korkuyorum ama şuan en iyi çözüm bu sanki
 
"Anneler çocuklarının ne istediğini içgüdüsel olarak bilir?"
"Kadınlar doğumla birlikte emzirmek dahil her şeyi doğallıkla yerine getirirler"
"Anneler sonsuz sabır sahibidir, çocuk bakmak ona yük gelmez."
"Çocuklarının mutluluğu anneler için tek ve yeterli mutluluk kaynağıdır. Başka yerde mutluluk aramak istemezler"
"Annelik kutsaldır, kadın içgüdüsel olarak çocuk bakmayı bilir ve hayatının amacı bu kutsal vazifedir"

Bu ve buna benzer cümleler duydunuz mu? Hah, işte bu cümlelerin hepsini bir kenara atın.
Bunların hepsi kadınların anne rolü dışında bir rol aramamaları için üretilmiş, kadınlara kendilerini yetersiz ve suçlu hissettiren kalıp cümleler. Siz öncelikle insansınız. Yorulmanız, sıkılmanız,belki kararınızı sorgulamanız en normal ve olması gereken şeyler. Evet, annelik kutsaldır ancak çok, çok zor olduğu için kutsaldır.
Çocuk bakmak çok zor ve bu süreçte yetemediğinizi de, sıkıldığınızı da hissedeceksiniz.
Bunları hissettiğinizde kendinizi suçlu hissetmek yerine kendinize bir insan olarak bunları hissetmenizin çok doğal olduğunu söyleyin. Mümkünse, fazla olmasa da kendinize ait bir zaman yaratın. O zaman içinde sadece size (eş veya anneden bağımsız olarak size) iyi gelecek bir şeyler yapın.
Zamanla herşey daha da kolay olacak, bunu hatırlamaya çalışın. :)
 
gebito .!.:
Çalışıyor musunuz yoksa tam zamanlı anne misiniz?
Genişletmek için tıkla...
2 Yıldır ücretsiz izindeyim. Ağustosta işe başlamam gerekiyor. Aslında 1 yıl daha uzatmak istiyodum ama çok bunaldım sanırım iş hayatına dönmek en iyi karar olacak. Ki ben ne kadar sevinerek ayrılmıştım izne. İş beni çok zorluyodu çünkü. Şimdi de böyle hevesle geri dönmeyi düşünmek çok enteresan gerçekten
 
Ay en baştaki IQ seviyem düştü yorumunun altına imzamı atarım..2 oğlum var 2 ve 7 yaş kavga gürültü oyun,yemek yedirtmeye çalışma falan derken akıl kalmadı ya..Ne izlediğim film isimlerini hatırlıyorum ne de okuduğum bir şeyi,bomboş okuyup izliyor gibiyim asla aklımda kalmıyor ki o film ya da konu hakkında konuşabileyim...Bu arada önerim erken yatırın küçüğünü 8 de büyüğünü en geç onda yatırmış oluyorum küçüğü yatınca büyüğü de sakinleşiyor en azından birkaç saat çay içme film izleme için süre kalıyor kafa dinlemelik,bu arada çalışıyorum,kesinlikle işe dönün
 
:) yoruluyor insan bir süre sonra aynı döngü içerisinde olmaktan. Yalnız değilsiniz. 1,5 yaşındam sonra da zorlaşıyor bıdıklar. Herşeye bi itirqzlar, yemek seçmeler, ortalığa işemeler derken bizlere çok bir alan bırakmıyorlar. Bence en zoru hiç yalnız kalamıyor olmak.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

4
Ne yapacağım bilemiyorum..
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
749
Derinsu4747
D
A
Benle olan problemleri yüzünden çocuklarını cezalandıran baba..
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
3K
AroSee
A
Y
  • Kilitli
Eşim ve Ailesinin Sürekli Beni Aptal Yerine Koyması boşanmaya düşünüyorum
9 10 11
Yorumlar
205
Görüntüleme
6K
Alyasena
A
Y
  • Kilitli
Eşim ve Ailesi Beni ve Ailemi Aptal Yerine mi Koyuyor- Boşanmalı mıyım?
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
1K
Lilalilyum
K
  • Kilitli
Evlilik, Doğum, Yaşadıklarım
4 5 6
Yorumlar
114
Görüntüleme
5K
bafelis
B
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…