ben hiç rol yapmadım fenalaştım bayıldım hatta ama sinirsel rahatsızlığım var, çok kötü olduğum günler, benden çıkmayan insanlar nedense geçmiş olsun deyip gittiler,
zamanla bende daha az kendimi parçalamaya başladım, daha çok yorgun ve halsiz olmaya başladım, ama yapılcak bişey oldumu hasta oldumu misafir oldumu herşeyine koştum, hakkım çoktur ve herkese de iyi anlatır beni, şimdi altlı üstlüyüz hatta, iyiyiz şükür, birbirimize gelir biraz oturur gideriz, binde birde beraber yeriz hani mangal falan olursa terasta, yada elde açma bişeyler yaparsa o yada ben
yeni evliyken illaki butür problemler oluyor canım istesende istemesende
bunun için sadece büyük bir sabır tavsiye ediyorum
benim eşimde böyleydi her Allahın günü oradaydık kendi evime misafirliğe geliyor gibiydim çoğu zaman orada kalırdık neyse sanki kendi evim dururken
velhasıl imkansız oldu eşim yoruluyorum bu kadar sık gitmeyelim dedi bende sonunda dedim içimden
dediğim gibi herşey zamanla
bu dediğim benim 2 yılıma mal oldu ama eski insanlar gibi yani büyükler gibi 15 yılım gitmdi
özellikle hamileliğim sayesinde rahatladım kızım doğdu dahada rahatladım
şimdi tek dertleri kızım
hoş onlarda bizi hep sevdiklerinden yanlarında istiyorlardı ama bizimde yalnızlığa ihtiacımız vardı
gerçekten imkansız olmuş sizin için:) tebrik ederim ve mutluluklar diliyorum:)
dediğiniz gibi sevdiklerinden öyle istiyorlar ama biz de yalnızlık isteriz hele ki yeni evlenmişiz, birbirimizi tanıma aşamasındayken.. kendimi zaman zaman eşimin sadece bir akrabası gibi hissediyorum.ne gerek var buna:)
yok ya sadece ben sanıyordum ama benden hariç aynılarını yaşayanlar varmış ben yazsam bu konuda ki cevapları bu kadar olur eşimi seviyorum oda beni seviyo eminim bundan ama eşim ailesini de çok seviyo tabiki sevicek ailesi o ama evlendiğinği farkına varamıyorlar ne eşim ne ailesi kabullenemiyorlar gibi geliyo bana bende on ay aynı sokakta oturdum her akşam bize gelin burda yiyelim aynı işte bende çalışıyorum sen uğraşma iki tencere kaynamasın hafta yedi biz altı ordayız tahammül demiyordum artık yeni evliyimde eşimle bu yüzden tartışmak istemiyorum ailesine düşkünlüğünü biliyorum biraz sabırettim ama tartıştım sustum derken eşim başka ilçede işe girdi ve biz yaklaşık yarım saat uzaklıkta bir ilçeye taşındık ama çook dualar ettim çok sevindim taşındım artık kendi hayatımı yaşıcam kendi evimde yemek pişiricem evimin tadını çıkartıcam bide işten de ayrıldım çok rahat edicem mutluluktan uçtum resmen ...taki bekar olan görümcemin taşındığım ilçede işe girmesi ve bana hiç sorulmadan benim evimde kalma planları yapılmasına kadar evet şu an haftada bir görüşüyoruz kayınvalidemlerle ama görümcem hergün bizde evimde rahat rahat dolaşıyo yiyor içiyor geziyor bizi kullanıyo kendi çalışıyo kendi harcıyo bizim ondan beklentimiz yok ama insansın sen ya iki ekmek alıp eve gelmez mi bi insan. tam mal yani anlıcanız nefret ediyorum öyle bana yakın falanda değil armızda dört yaş var arkadaş gibi olcağımız yere onun soğukluğu ve düşüncesizliği yüzünden sanki benim evim aş evide o bende kalan birisi gibi şimdi çalışıyorum tekrar işe girdim bide onun hizmetini yapıyorum ya arkadaşlar herkese sesleniyorum ben mi bencilim daha on aylık evliyken neden hayatımı yaşayamıyorum eşimle evimin tadını yanlızlığımızı mutluluğumuzu yaşayamıyoruz ne olur söyleyin ben mi haksızım ben mi suçluyum eşim bide onun yanında gayet resmiyiz sanki biz ona misafir gitmişiz gibi ve şimdi diyorum ki keşke eski ilçede olsak ve haftada üç beş neyse kayıvaledemlere gitsekte görümcem bizde kalmaydı diyorum beterin de beteri varmış diyorum çünkü en azından evimize gidince yanlızdık(
sert ve hırçın olmamalısın ama herşeyede tamam dememelisin kendini ezdirmeden onlarında tepkisini çekmeden yapacaksın bu işi siyasi olacaksınki başın ağrımayacak
deki sen yaptın mı
HAYIR
ama keşke yapsaydımda eşimle aram açılmadan bugüne gelseydik
benim ağzım yandı seninki yanmasın bacım
hırçınlaşmadan çözemiyorum ki. haftada 3 defa bu konu yüzünden kavga ettiğimizi bilirim. ona göre hırçınlaşmamam kabul etmek anlamına geliyor. tepkimi koyunca da kavga hep kavga. birbirimizi gereksiz yere çok yıprattık farkındayım, eskisi gibi bakmıyoruz birbirimize, ama tüm bu olanlardan hala beni suçlu çıkarması yetiyor daha da kinlenmeme. ben yapamıyormuşumm, tek dediği bu. normal değilmişim. saygı duymuyormuşum ona, artık saygımı da fazlasıyla kaybetmişim, sevdiği kadın bu değilmiş beni tanıyamıyormuş.. vs, vs... ayrıca onu sevmem demek BÜTÜN AİLESİYLE İYİ ANLAŞIP SEVMEK zorunluluğu getiriyormuş....
kv yüzünden edilen kavgalar boşuna gerçekten bakın sadece iş daha fazla çirkinleşiyor daha yolun başında boşanmaya gidiliyor
değer mi sizce arkadaşlar irbirini seven iki insan gidip gelem yüzünden boşanır mı
kendimde dahil hepimiz tahammülsüzüz
ya zaten koca senin kocan evliliğinin tadını çıkarsana oda bıkacak
kuyruğu dik tutma çabası bunlar yeni evli sendromu erkeklik gösterisi adını siz koyun bunun
akılları sıra herifleniyorlar bak bana 4 yıl olacak eşim gerçekten değişti
eskiden hadi hazırlan diyen adam gidelimmi ne dersin halin var mı der
ama ben çok kavga ettim yoruldum sende kavga edip sinirlerini yıpratma
gerçekten çok haklısın.. sabır her şeyin ilacı diye boşuna demiyorlar ama gel de dayan. boşanma saçma evet ama o da beni, ben de onu tehdit etme yolu gibi görüyoruz( hayatımızın en büyük hatasını yapıyoruz) evet sürekli düzeleceğini hayal ederek katlanabilirim belki. söylediklerini uygulayacağım, kavga yok, bakalım ne zamana kadar dayanabileceğiz:) çok teşekkür ederim tecrübelerini paylaştığın için:)
Arkadaşlar öncelikle merhaba. Forumda ilk konum. Kimseye anlatamıyorum üzülmesinler, beni mutsuz bilmesinler diye ama artık kendi kendime de yetemiyorum. Benden tecrübeli olan çok ablalarım vardır, yardımlarınıza ihtiyacım var. Öncelikle 25 yaşındayım, eşim benden 10 yaş büyük. Ve ailenin tek erkek çocuğu. 3 görümcem var. İkimiz de ailelerimizin en küçükleriyiz. Haliyle çok el bebek büyüdük. Büyük bir şehirde yaşıyoruz ve ailelerimizle aramızda 30-40 dk falan mesafe var. Evleneli daha 1 yıl bile olmadı. İkimiz de çalışan insanlarız. Hem de 6 gün çalışıyorum. Eşimle birbirimizi çok seviyoruz, daha yeniyiz hem problemlerimiz illa ki olacak alışma aşamasındayız. Ama bizim hep problemlerimiz, kavgalarımız ailesinden yana oluyor. Görümcelerim hepsi evli zaten büyükler, bana sürekli bir şey bilmiyorum gibi öğretme çabasındalar. Geniş bir aileleri var ve sürekli beraber olmayı seviyorlar. Sorunum şu ki Kv ve görümceler sürekli yanında istiyor bizi bu konudan çok rahatsızım. Eşime kaç defa dile getirdim, beni anlamıyor alışmak zorundasın diyor. Sürekli kavga ve sonunda küslük. Kabullenemiyorum bunu, düşünün işteyim arıyorlar yemeğin yoktur oraya gel buraya gel. Eşimi de arıyor ona söylüyorlar. Birkaç defa gitmedim, hemen eşime sen böyle değildin falan yapıyorlar. Kv haftanın 3-4 günü görüyor bizi, buna rağmen ağlıyor yaşlıyım özlüyorum sizi istiyorum falan diye. Mesela yemeğe gidiyoruz, geç oluyor çay falan derken, burada kalın diyor. Görümceler de öyle. Sürekli gidip gelmeye alışmışlar, ama ben buna dayanamıyorum. İşten çıkınca eve gidip gerekirse aç kalmak ama kendi evimde olmak istiyorum. Çok mu bencilim? Onlarla bir problemim de yok ama hep birilerinin planlarımı yapmasını hazmedemiyorum. Uymadığım zaman eşimle huzurumuz bozuluyor, uyduğum zaman sinirim bozulduğu için ben huzursuzluk çıkarıyorum ne yapacağımı bilmiyorum. Onlar böyle alışmışlar, benim de alışmamı bekliyorlar ama artık yok. Yapamıyorum. Eşim beni anlamıyor bu konuda. anlatmaya çalışınca da bende değil sende sorun var normal değilsin diyor. Eşimle tek sorunumuz bu inanabiliyor musunuz? Birbirimizi seviyoruz ama bu yüzden ayrılmayı bile konuştuk. Biterse biter onlardan vazgeçmemi bekleme dedi bana bana mesafe koy diyorlar ama haftada 3-4 gün görüşürsek nasıl yapabilirim bunu yaşayanlarınız vardır bu durumu, nasıl çözebilirim? çok sıkıntılıyım lütfen bir akıl..((((((
Haklısın tabikide canımm bencillik olurmu..Bi benzeride benim basımda var..Sürekli çağırıyorlardı benide haftanın 3 günü arıyorlardı..Ama gitmiyorum,esimle konustum pesin pesin ömür boyu bunların kahrını çekeceğime bosanırım gerekırse dedim..Kaybetme korkusunu verdim..Al esini karsına konuus canım yoksa cok fazlasıyla ezerler seni esin arkanda olmalı..biz istiyoruzki istediğimiz zaman gidelim,onlarda hep gelsin hizmet etsin gelinimiz istiyorlar..Haftada bir gidip huzurunuzu bozmayın derimm ben..nolursa olsun moralini bozarlar gitttiğin zaman,oyleler cok iyi biliyorum..olma cok samimi eşini kendi tarafına çekmeye calııs..Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarırmış..tartısmayla kavgayla değilde güzellikle konus,gerekirse kadınlıgını kullan ama gitme huzurlu ol evinde..ne kdar az grüşme okadar fazla huzur cünküü.... ALLAH kolaylık versin canımm beni cok zor valla yasadıgım için sni çok iyi anlıyorum..
Eğer eşini seviyosan sabret ama sabretmek boyun eğmek değil sabretmek mücadele etmektir........
Siz evliyseniz bir şeye sadece eşin karar veremez..........istemediğin şeylere zorlayamaz.............
Seni debu konuda eleştiremez............. Sorun kendinde hep ailesini savunan erkek kaybetmeye mahkumdur.............
Benim eşim psikolojik olarak beni kaybetti........... Artık ben de ona değer vermiyorum..........ailesinin müptelası
olduğu için..........ben de onu dikkate almıyorum artık.......... Aynı sıkıntıyı kendisi yaşıyor...........
Kendinden taviz verme............. Herkes gücünün yettiğine............
kendini sinir ediyosun hehhh işte tamda onların istediklerini yapıyosun.güzel kardeşim ben 33 yaşındayım ablan sayılırım bir tavsiyem var denemek istersen dikkate alırsan onlar seni aramadan sen onları ara yemeğim yok size gelicez şunu pişirin bunu canım çekti de ....iki hafta sonra olayı kendin görürsün biz bunun hizmetçisimiyiz diye düşünecekler. kimse sizi özlemeyecek:)gitsin kendi yapsın diyecekler .nedenmi çünkü amaç başka seni ağırlamak özlemek falan değil .gittiğinde neşeli ol kahkahaların inletsin evi izle sonra
Eğer eşini seviyosan sabret ama sabretmek boyun eğmek değil sabretmek mücadele etmektir........
Siz evliyseniz bir şeye sadece eşin karar veremez..........istemediğin şeylere zorlayamaz.............
Seni debu konuda eleştiremez............. Sorun kendinde hep ailesini savunan erkek kaybetmeye mahkumdur.............
Benim eşim psikolojik olarak beni kaybetti........... Artık ben de ona değer vermiyorum..........ailesinin müptelası
olduğu için..........ben de onu dikkate almıyorum artık.......... Aynı sıkıntıyı kendisi yaşıyor...........
Kendinden taviz verme............. Herkes gücünün yettiğine............
kendini sinir ediyosun hehhh işte tamda onların istediklerini yapıyosun.güzel kardeşim ben 33 yaşındayım ablan sayılırım bir tavsiyem var denemek istersen dikkate alırsan onlar seni aramadan sen onları ara yemeğim yok size gelicez şunu pişirin bunu canım çekti de ....iki hafta sonra olayı kendin görürsün biz bunun hizmetçisimiyiz diye düşünecekler. Kimse sizi özlemeyecek:)gitsin kendi yapsın diyecekler .nedenmi çünkü amaç başka seni ağırlamak özlemek falan değil .gittiğinde neşeli ol kahkahaların inletsin evi izle sonra
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?