Herkese merhaba.
Buraya daha öncede bir konu açtım fakat anlatamadım mi yanlış mı anlaşıldım bilmiyorum önyargılı yorumlar yüzünden birdaha da bakmadım buraya. Yine yazmak istedim ama kısa anlatıcam . Öz yargılı olmadan yorum yapmak isteyen varsa dinlerim fikirlerinizi. Yeterince acı çekiyorum lütfen biraz anlayışlı olun.
Evliyim iki kızım var iyiki varlar ,onlar olmasa ben çoktan vazgeçerdim kendimden. Ama onlar için bu hayatı yaşamak zorundayım hayatta kalmak zorundayım. Eşimi sevmiyorum bir kaç aydır zaten Ne sohbet ne muhabbet aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Ailesinin kuralları hayata bakış açıları beni yordu artık. Eski özgürlüğümü istiyorum eski hayatımı istiyorum . Geçmiş geri gelmeyecek biliyorum ama kızlarım için ve kendim için yeni bir hayata adım atmak istiyorum . Çünkü kızlarım da bu ailede büyüyemezler katlanamazlar. Kızların hor görüldüğü okutulmadığı bir zihniyet Ve ben burda dayanamıyorum artık. Kimseyle sohbet dahi etmek istemiyorum artık. Sen kızsın sus, sen kızsın ört bacağını, sen kızsın dışarı çıkamazsın, kızsın gülemezsin , laflarını duymak istemiyorum artık. Eşimden yana kavga şiddet yok ama bu durumlara bir çözümü de yok yıllardır. Çok uğraştım çabaladım düzelir sandım ama böyle gelmiş böyle gidecek bu zihniyet. O yüzden boşanıp kendi ayaklarım üzeride durup kızlarıma bakmak istiyorum ama sanırım cesaretim yok. Çok Çaresizim ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum.
Buraya daha öncede bir konu açtım fakat anlatamadım mi yanlış mı anlaşıldım bilmiyorum önyargılı yorumlar yüzünden birdaha da bakmadım buraya. Yine yazmak istedim ama kısa anlatıcam . Öz yargılı olmadan yorum yapmak isteyen varsa dinlerim fikirlerinizi. Yeterince acı çekiyorum lütfen biraz anlayışlı olun.
Evliyim iki kızım var iyiki varlar ,onlar olmasa ben çoktan vazgeçerdim kendimden. Ama onlar için bu hayatı yaşamak zorundayım hayatta kalmak zorundayım. Eşimi sevmiyorum bir kaç aydır zaten Ne sohbet ne muhabbet aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Ailesinin kuralları hayata bakış açıları beni yordu artık. Eski özgürlüğümü istiyorum eski hayatımı istiyorum . Geçmiş geri gelmeyecek biliyorum ama kızlarım için ve kendim için yeni bir hayata adım atmak istiyorum . Çünkü kızlarım da bu ailede büyüyemezler katlanamazlar. Kızların hor görüldüğü okutulmadığı bir zihniyet Ve ben burda dayanamıyorum artık. Kimseyle sohbet dahi etmek istemiyorum artık. Sen kızsın sus, sen kızsın ört bacağını, sen kızsın dışarı çıkamazsın, kızsın gülemezsin , laflarını duymak istemiyorum artık. Eşimden yana kavga şiddet yok ama bu durumlara bir çözümü de yok yıllardır. Çok uğraştım çabaladım düzelir sandım ama böyle gelmiş böyle gidecek bu zihniyet. O yüzden boşanıp kendi ayaklarım üzeride durup kızlarıma bakmak istiyorum ama sanırım cesaretim yok. Çok Çaresizim ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum.
