Yani dışardan çok mutlu görünüyorlar canım. Arkadaşım biraz gamsız denen tiplerdendir. Gülüyorum geçiyorum ne moralimi bozacağım, zaten akşama sinir geçer, pişman olur falan diyordu. Adamın özür dilemesine fırsat vermiyor bile. Kendi kendine kapatıyor üstünü.
Eşimle bi kere birbirimize girdik. Bana “bir işe yaramıyorsun” diyince küfürle karşılık verdim. Tabiki savunmuyorum kendimi. Ama kaldıramıyorum öyle her lafı. Çalışmadığım bi dönemdi bu yüzden çok üstüme alınıp kırılmıştım. Kayınvalideler resmen eve baskına geldi kocana nasıl küfür edersin diye. E oğlunuz başlattı insan karısına bi işe yaramıyorsun der mi bu evi kim çekip çeviriyor ben olmasam kendine ne kadar bakabilecek dedim. Yok kadın erkeğine küfür edemezmiş. Tamam bunu savunmuyorum ama oğlunuz da beni öyle lafıyla sözüyle aşağılayamaz dedim. Ne desem boş. O gün bugündür düşmanlar bana
Arkadaş çevremden hiç boşanan da olmadı. Yıllardır mutlu mesut evliliklerini sürdürenler var. Artık mutlu evlilik diye bişeye inanmadığım için gerçekten merak ediyorum nasıl başardıklarını.
Bu toplumda boşanmak da zor. Akrabalar eş, dost, çevre hepsi laf peşinde. Sanki böyle çok basit bişeyi becerememişsin gibi görüyor bazıları. Ya bi kocasını idare edemedi gibi düşünüyorlar bunu hissediyorum. Bu süreçte insanlardan da uzaklaştım. Birine içimi döktüm gitmiş özelimi herkese yaymış mesela. Ben zamana bırakmaya karar vermişken, annem şiddet veya aldatma olmadığı için bi şans daha verebileceğimi düşünürken, bu akraba arayıp arayıp haber var mı, eşyanı alacak mısın, davayı ne zaman açıyorsun, bitti bu iş olmaz artık vs. sürekli enerjimi dibe çekti. Baktım sürekli insanlara karşı kendimi ispat etme çabası içindeyim, debeleniyorum. Biliyorsun beyefendi arayıp sormuyor. “Seni sevmemiş, hevesmiş, 1 senede doydu sana” gibi yorumlar yapma hakkını kendinde bulanlar oldu. Yeri geliyor benim bi namussuzluğum yok, açığım yok, gizlim saklım yok, suçum yok diye kendimi savunurken buluyorum. Benden kaynaklı bi sebeple gerçekleşmedi bu ayrılık vs yırtınıyorum. Herkes laf peşinde. İnsanlr artık aynı evde vakit geçirmekten keyif alamamaktan bile boşanabilir bana göre. Yani evlenmek kadar boşanmak da hayatın bi gerçeği. Ama işte insanlar çok yoruyor. Herkesten uzaklaştım inan. Yoruldum. Kimin ne olduğunu da çok iyi tanımış oluyor insan bu süreçte.
Umarım senin için bu süreç biraz daha rahat geçiyordur canım. Hakkımızda hayırlısını diliyorum…
