- Konu Sahibi Stresligebe
-
- #1
.....
Son düzenleme:
Kizi 10 yasindaÇocuklar kaç yaşında? Biri 14 diğeri?
Merhaba ilk defa bi forma yazıyorum hatalarım olursa af ola..40 yaşında 1 yıllık evli ve 7 aylik hamileyim.Eşimin 2. Evliliği ve 2 çocuğu var.Aile istegiyle cok kucuk yasta evlenmis ve surdurememis..Eşimin çocukları eski eşinde ve evlenmeden önce benimle muhattap etmeyecegini dengeyi sağlayacağını falan söyledi.Benim evliligim jet hızıyla oldu 4 ayda evlendim.Ama eşimin ailesinden bir yardım görmedik bi çok şeyim yarım oldu.Gelin gittiğim evi istemedim ama eşimle çalışacağım için idare ederim bir süre dedim.Malesef çalışamadım çünkü iş bize söylenen gibi olmadı.Sonrasinda ev ile ilgili sorunlar yaşamaya başladım.3 katlı ,sıcaktan nefes alınmayan,her gün farklı böceklerle sinandigim ve sulalece eve giren ağaç böceklerinin saçımın hatta buz dolabının içine kadar girdiği bir evde.Bocek fobim ve panik atağım tavan yaptı ve ben kendimden eşimden hatta yediğim yemekten tiksindim.Her gün ağladım,terapi görmek istedim bana o evden cikmazsam fobi tedavisi yapamayacağını söyledi dr.Zaten sorun başka ev olmayışı ve cikamamam.Koy gibi yerdi yabancılara dolar üzerinden kiralanan evler vardı elbet ama bizim bütçe belli.Zamanla evlilik catirdadi ve biz başka şehire tasindik.Hic bilmediğim ve hiç kimseyi tanımadığım bir yer burası ve ilk kez ailemden bu kadar uzaklaştım.Bir ay yerlesmem sonrasında şubat depremi ve kayıplar derken hoop hamile olduğumu öğrendim.1 ay inanamadım çünkü yaşım 40 tiroitlerim yüksek ve ailemin menopoz geçmişi hep erken yaş.Mucize gibi birsey yani.Tam hamileliği hazmetmisken eşimin eski kiriklarindan biri mesaj attı bana kocana sahip çık falan diye,ben gereken cevabi verdim elbet cunku biz kadinin bahsettigi sehirde degiliz yalan oldugu bariz belliydi.Ama esimi biraz sinamak istedim sonra kiyamadim.Bana eger bana inanmasaydin seni babanin evine yollayacaktim dedi iste dengemin bozulmaya başladığı ilk zaman..Sonrasında oğlunu olduğumuz şehre çağırmak istedi çalışması için.Sorun olursa ne yapacaksın dedim hallederim dedi.Ve oğlu geldi sorunda oldu calistigi yerde(14 yasinda cocuk)Sonra bende kaldı 3 gün,tabi hamile olduğumu bilmiyor ve eşim bilmesini istemiyor.3 gün gece acıkıp aç uyudum çok zoruma gitti.Cunku benle muhatap etmeyecekti çocukları bunları önceden düşünmesi gerekiyordu( belkide hamilelikte sağlıklı düşünemiyorum)Ve biz tartıştık,bizi ic içe sokma dedim tamam dedi 1 hafta sonra 2 hafta her akşam geldi oğlu. Hafta sonu kahvaltıya giderken yada evde kahvaltıda hep bizimledir.Oyle ki gebe kıyafeti bile alırken vardı yanımızda ama ben gizli aldım.Stres seviyem çok yükseldi ve kavgalar arttı.Zamanla eşimde uçucu madde kokusu almaya başladım.Nedenini sordum -çünkü gençken denemiş- bisey yapmadığını söyledi.Ben o kokuyuhep aldım ayrı uyumaya başladım hep sordum yapmıyorum dedi.Kardesi ile konuştum öyle bi bağımlılığı yok biz hiç görmedik dedi.Bizim kavgalar arttı defalarca önünüze bakalım dedik ama bu seferde farklı programlardan kadinlarla yarışmaya başladı.Yakaladim sadece dertleşmek istedim dedi ama inanmadım.Artik baş edemeyince aileme açtım konuyu..Babam ikimizde de güzel güzel konuştu bir birimize sözler verdik ama maalesef hatalar katlanarak arttı.Ben ufacık biseye kızsam kadınlara yazdı, kokuyorsun dedikçe inadına karşımda ucucu madde kokladi.Korkudan jandarma ile evden cikarttigim oldu kendini.Defalarca sinir krizi geçirdim erken doğum riskiyle hastaneye gittim aramadı gelmedi.Mesaiye kalıyorum diye eve de gelmediği zamanlar oldu. En son bebeği tehlikeye soktuk toparlayalım dedik ailem aylarca o kadar biktilarki benden ama çözüm bulamadım.Esimin ailesi terapiden başka çözüm bulamadı eşimle konuşmadı yol göstermedi ki zaten eşim ailesi ile görüşmüyor.Herkes beni suçladı bu adamı bu hale sen getirdin diye..Sonra ben sakinleseyim diye kardesim geldi bana destege ve maalesef yine durulamadik.Kardesimin gitmesi ile 1.5 gün evde ucucu madde çekti ve ben nefessizlikten ölüyordum.Agladim çığlık attım bizi öldürüyorsun diye dinlemedi.Aradim kardeşimi mecburen ben ne yapacam diye..Aldım biletimi doğum için ailemin yanına gidiyorum ama babama bisey anlatmayın diye uyardım ben doğumu yapayım dusunecem dedim.Malesef babam da dahil herkes yine duymuş Eşim gitme diye yalvarmaya başladı toparlayacak dedi ama mecbur gidiyorum.Toparlan tedavi ol o zaman konuşuruz dedim,dilerim düzelir ama beni ve kendimi bu kadar aileme rezil ettiğim için şimdi pişmanlık yaşıyorum.Cunku kayinvalidem beni suçladı biz neler yaşadık kimseye duyurmadik diye..Ya işin içinde ucucu madde var ben hamileyim korkuyorum tedirginim ama yok anlatamadım.B3n mi abarttım acaba?
Merhaba ilk defa bi forma yazıyorum hatalarım olursa af ola..40 yaşında 1 yıllık evli ve 7 aylik hamileyim.Eşimin 2. Evliliği ve 2 çocuğu var.Aile istegiyle cok kucuk yasta evlenmis ve surdurememis..Eşimin çocukları eski eşinde ve evlenmeden önce benimle muhattap etmeyecegini dengeyi sağlayacağını falan söyledi.Benim evliligim jet hızıyla oldu 4 ayda evlendim.Ama eşimin ailesinden bir yardım görmedik bi çok şeyim yarım oldu.Gelin gittiğim evi istemedim ama eşimle çalışacağım için idare ederim bir süre dedim.Malesef çalışamadım çünkü iş bize söylenen gibi olmadı.Sonrasinda ev ile ilgili sorunlar yaşamaya başladım.3 katlı ,sıcaktan nefes alınmayan,her gün farklı böceklerle sinandigim ve sulalece eve giren ağaç böceklerinin saçımın hatta buz dolabının içine kadar girdiği bir evde.Bocek fobim ve panik atağım tavan yaptı ve ben kendimden eşimden hatta yediğim yemekten tiksindim.Her gün ağladım,terapi görmek istedim bana o evden cikmazsam fobi tedavisi yapamayacağını söyledi dr.Zaten sorun başka ev olmayışı ve cikamamam.Koy gibi yerdi yabancılara dolar üzerinden kiralanan evler vardı elbet ama bizim bütçe belli.Zamanla evlilik catirdadi ve biz başka şehire tasindik.Hic bilmediğim ve hiç kimseyi tanımadığım bir yer burası ve ilk kez ailemden bu kadar uzaklaştım.Bir ay yerlesmem sonrasında şubat depremi ve kayıplar derken hoop hamile olduğumu öğrendim.1 ay inanamadım çünkü yaşım 40 tiroitlerim yüksek ve ailemin menopoz geçmişi hep erken yaş.Mucize gibi birsey yani.Tam hamileliği hazmetmisken eşimin eski kiriklarindan biri mesaj attı bana kocana sahip çık falan diye,ben gereken cevabi verdim elbet cunku biz kadinin bahsettigi sehirde degiliz yalan oldugu bariz belliydi.Ama esimi biraz sinamak istedim sonra kiyamadim.Bana eger bana inanmasaydin seni babanin evine yollayacaktim dedi iste dengemin bozulmaya başladığı ilk zaman..Sonrasında oğlunu olduğumuz şehre çağırmak istedi çalışması için.Sorun olursa ne yapacaksın dedim hallederim dedi.Ve oğlu geldi sorunda oldu calistigi yerde(14 yasinda cocuk)Sonra bende kaldı 3 gün,tabi hamile olduğumu bilmiyor ve eşim bilmesini istemiyor.3 gün gece acıkıp aç uyudum çok zoruma gitti.Cunku benle muhatap etmeyecekti çocukları bunları önceden düşünmesi gerekiyordu( belkide hamilelikte sağlıklı düşünemiyorum)Ve biz tartıştık,bizi ic içe sokma dedim tamam dedi 1 hafta sonra 2 hafta her akşam geldi oğlu. Hafta sonu kahvaltıya giderken yada evde kahvaltıda hep bizimledir.Oyle ki gebe kıyafeti bile alırken vardı yanımızda ama ben gizli aldım.Stres seviyem çok yükseldi ve kavgalar arttı.Zamanla eşimde uçucu madde kokusu almaya başladım.Nedenini sordum -çünkü gençken denemiş- bisey yapmadığını söyledi.Ben o kokuyuhep aldım ayrı uyumaya başladım hep sordum yapmıyorum dedi.Kardesi ile konuştum öyle bi bağımlılığı yok biz hiç görmedik dedi.Bizim kavgalar arttı defalarca önünüze bakalım dedik ama bu seferde farklı programlardan kadinlarla yarışmaya başladı.Yakaladim sadece dertleşmek istedim dedi ama inanmadım.Artik baş edemeyince aileme açtım konuyu..Babam ikimizde de güzel güzel konuştu bir birimize sözler verdik ama maalesef hatalar katlanarak arttı.Ben ufacık biseye kızsam kadınlara yazdı, kokuyorsun dedikçe inadına karşımda ucucu madde kokladi.Korkudan jandarma ile evden cikarttigim oldu kendini.Defalarca sinir krizi geçirdim erken doğum riskiyle hastaneye gittim aramadı gelmedi.Mesaiye kalıyorum diye eve de gelmediği zamanlar oldu. En son bebeği tehlikeye soktuk toparlayalım dedik ailem aylarca o kadar biktilarki benden ama çözüm bulamadım.Esimin ailesi terapiden başka çözüm bulamadı eşimle konuşmadı yol göstermedi ki zaten eşim ailesi ile görüşmüyor.Herkes beni suçladı bu adamı bu hale sen getirdin diye..Sonra ben sakinleseyim diye kardesim geldi bana destege ve maalesef yine durulamadik.Kardesimin gitmesi ile 1.5 gün evde ucucu madde çekti ve ben nefessizlikten ölüyordum.Agladim çığlık attım bizi öldürüyorsun diye dinlemedi.Aradim kardeşimi mecburen ben ne yapacam diye..Aldım biletimi doğum için ailemin yanına gidiyorum ama babama bisey anlatmayın diye uyardım ben doğumu yapayım dusunecem dedim.Malesef babam da dahil herkes yine duymuş Eşim gitme diye yalvarmaya başladı toparlayacak dedi ama mecbur gidiyorum.Toparlan tedavi ol o zaman konuşuruz dedim,dilerim düzelir ama beni ve kendimi bu kadar aileme rezil ettiğim için şimdi pişmanlık yaşıyorum.Cunku kayinvalidem beni suçladı biz neler yaşadık kimseye duyurmadik diye..Ya işin içinde ucucu madde var ben hamileyim korkuyorum tedirginim ama yok anlatamadım.B3n mi abarttım acaba?
Hayatunızı nasıl bu kadar mahfetmeyi becerdiniz?Keşke korunsaydınız ama olan olmuş.Şu saatten sonra o eve dönmeyi düşünüyor olamazsınız değil mi?Merhaba ilk defa bi forma yazıyorum hatalarım olursa af ola..40 yaşında 1 yıllık evli ve 7 aylik hamileyim.Eşimin 2. Evliliği ve 2 çocuğu var.Aile istegiyle cok kucuk yasta evlenmis ve surdurememis..Eşimin çocukları eski eşinde ve evlenmeden önce benimle muhattap etmeyecegini dengeyi sağlayacağını falan söyledi.Benim evliligim jet hızıyla oldu 4 ayda evlendim.Ama eşimin ailesinden bir yardım görmedik bi çok şeyim yarım oldu.Gelin gittiğim evi istemedim ama eşimle çalışacağım için idare ederim bir süre dedim.Malesef çalışamadım çünkü iş bize söylenen gibi olmadı.Sonrasinda ev ile ilgili sorunlar yaşamaya başladım.3 katlı ,sıcaktan nefes alınmayan,her gün farklı böceklerle sinandigim ve sulalece eve giren ağaç böceklerinin saçımın hatta buz dolabının içine kadar girdiği bir evde.Bocek fobim ve panik atağım tavan yaptı ve ben kendimden eşimden hatta yediğim yemekten tiksindim.Her gün ağladım,terapi görmek istedim bana o evden cikmazsam fobi tedavisi yapamayacağını söyledi dr.Zaten sorun başka ev olmayışı ve cikamamam.Koy gibi yerdi yabancılara dolar üzerinden kiralanan evler vardı elbet ama bizim bütçe belli.Zamanla evlilik catirdadi ve biz başka şehire tasindik.Hic bilmediğim ve hiç kimseyi tanımadığım bir yer burası ve ilk kez ailemden bu kadar uzaklaştım.Bir ay yerlesmem sonrasında şubat depremi ve kayıplar derken hoop hamile olduğumu öğrendim.1 ay inanamadım çünkü yaşım 40 tiroitlerim yüksek ve ailemin menopoz geçmişi hep erken yaş.Mucize gibi birsey yani.Tam hamileliği hazmetmisken eşimin eski kiriklarindan biri mesaj attı bana kocana sahip çık falan diye,ben gereken cevabi verdim elbet cunku biz kadinin bahsettigi sehirde degiliz yalan oldugu bariz belliydi.Ama esimi biraz sinamak istedim sonra kiyamadim.Bana eger bana inanmasaydin seni babanin evine yollayacaktim dedi iste dengemin bozulmaya başladığı ilk zaman..Sonrasında oğlunu olduğumuz şehre çağırmak istedi çalışması için.Sorun olursa ne yapacaksın dedim hallederim dedi.Ve oğlu geldi sorunda oldu calistigi yerde(14 yasinda cocuk)Sonra bende kaldı 3 gün,tabi hamile olduğumu bilmiyor ve eşim bilmesini istemiyor.3 gün gece acıkıp aç uyudum çok zoruma gitti.Cunku benle muhatap etmeyecekti çocukları bunları önceden düşünmesi gerekiyordu( belkide hamilelikte sağlıklı düşünemiyorum)Ve biz tartıştık,bizi ic içe sokma dedim tamam dedi 1 hafta sonra 2 hafta her akşam geldi oğlu. Hafta sonu kahvaltıya giderken yada evde kahvaltıda hep bizimledir.Oyle ki gebe kıyafeti bile alırken vardı yanımızda ama ben gizli aldım.Stres seviyem çok yükseldi ve kavgalar arttı.Zamanla eşimde uçucu madde kokusu almaya başladım.Nedenini sordum -çünkü gençken denemiş- bisey yapmadığını söyledi.Ben o kokuyuhep aldım ayrı uyumaya başladım hep sordum yapmıyorum dedi.Kardesi ile konuştum öyle bi bağımlılığı yok biz hiç görmedik dedi.Bizim kavgalar arttı defalarca önünüze bakalım dedik ama bu seferde farklı programlardan kadinlarla yarışmaya başladı.Yakaladim sadece dertleşmek istedim dedi ama inanmadım.Artik baş edemeyince aileme açtım konuyu..Babam ikimizde de güzel güzel konuştu bir birimize sözler verdik ama maalesef hatalar katlanarak arttı.Ben ufacık biseye kızsam kadınlara yazdı, kokuyorsun dedikçe inadına karşımda ucucu madde kokladi.Korkudan jandarma ile evden cikarttigim oldu kendini.Defalarca sinir krizi geçirdim erken doğum riskiyle hastaneye gittim aramadı gelmedi.Mesaiye kalıyorum diye eve de gelmediği zamanlar oldu. En son bebeği tehlikeye soktuk toparlayalım dedik ailem aylarca o kadar biktilarki benden ama çözüm bulamadım.Esimin ailesi terapiden başka çözüm bulamadı eşimle konuşmadı yol göstermedi ki zaten eşim ailesi ile görüşmüyor.Herkes beni suçladı bu adamı bu hale sen getirdin diye..Sonra ben sakinleseyim diye kardesim geldi bana destege ve maalesef yine durulamadik.Kardesimin gitmesi ile 1.5 gün evde ucucu madde çekti ve ben nefessizlikten ölüyordum.Agladim çığlık attım bizi öldürüyorsun diye dinlemedi.Aradim kardeşimi mecburen ben ne yapacam diye..Aldım biletimi doğum için ailemin yanına gidiyorum ama babama bisey anlatmayın diye uyardım ben doğumu yapayım dusunecem dedim.Malesef babam da dahil herkes yine duymuş Eşim gitme diye yalvarmaya başladı toparlayacak dedi ama mecbur gidiyorum.Toparlan tedavi ol o zaman konuşuruz dedim,dilerim düzelir ama beni ve kendimi bu kadar aileme rezil ettiğim için şimdi pişmanlık yaşıyorum.Cunku kayinvalidem beni suçladı biz neler yaşadık kimseye duyurmadik diye..Ya işin içinde ucucu madde var ben hamileyim korkuyorum tedirginim ama yok anlatamadım.B3n mi abarttım acaba?
Madde kullanımı varsa devam etmeye gerek yok.
Bir de 2012 yılında üye olup 11 yıl sonra mı foruma girdiniz
Muhattap etmemeden kastım dengede tutmasiydi ki çocuklar beni seviyor benim sorunum çocuklarla değil,eski eşinin büyü muskayla uğraşması nedeni ile biraz dengede mesafede tutmasiydi. yanlış anlaşıldım sanırım ama bu da bi bakış açısı belkide Allah çarpmıştır.Bekar babayla evlisiniz, kalkmış çocuklarını benle muhatap etmesin diyorsunuz. Allah çarpmış işte ne diyeyim. Sizinki de doğacak, masum çocuklara laf ederken bir daha düşünürsünüz bari
Bende yaşadıklarıma inanamıyorum o yüzden yazdım belki yanlış bendedir hamilelikten bir şeyleri görememiş bir yerde yanlış yapmışımdır diye..Farklı bakış açıları bazen insanı netlestiriyorKonunuzun gerçek olduğuna inanmıyorum. 11 yıldır bu hesapta ilk mesajını bu mu?
Gerçekse bile, madde kullanan, yeniden evleneceği sırada çocuklarını göz ardı eden merhametsiz bir babayla evlenip, üzerine çocuk yapmak çok büyük bir hata. Daha kendi öz evladına merhametsizce davranan yok sayan adamdan bir şey olabileceğini sanmıyorum. Olmamış zaten.
Bu adamla boşanmak dışında başka çözümünüz olmaz. Evde siz bebeği emzirirken bu adam madde kullanacak, bu kabul edilir şey değil.
Yeni değiştirdimYani 11 yıl sonra hamile olacağınızı öngörüp , üyelik adınızı stresli gebe olarak aldığınız üyeliği mi unuttunuz?
Şuna bir açıklık getireyim.Cocuklarla muhattap olmama meselesi yaşları küçük ,cok yanlis ve zorlama bir evlilik meyveleriler ve kolları kanatları kırık.Ben melek de olsam adım üvey..Öte git desem sorun ederler.Annelerine bisey olur ortada kalırlar başımın üstünde yerleri var ama anneleri hayattayken ve her fırsatta saldıran bir kadinken uzak tutmam şart.Cocuklara kin duyacak kadar vicdansız değilim sadece yeni bir yola cikilmisken geçmişten gelen problemlerle benim değil eşimin uğraşması gerekiyor diye düşündüm.Cunku onun çocukları ve onun sorumluluğu..Maddi olarak ben zaten her fırsatta elimden geleni yapıyorum ama diğer konular beni aşıyor.Merhaba ilk defa bi forma yazıyorum hatalarım olursa af ola..40 yaşında 1 yıllık evli ve 7 aylik hamileyim.Eşimin 2. Evliliği ve 2 çocuğu var.Aile istegiyle cok kucuk yasta evlenmis ve surdurememis..Eşimin çocukları eski eşinde ve evlenmeden önce benimle muhattap etmeyecegini dengeyi sağlayacağını falan söyledi.Benim evliligim jet hızıyla oldu 4 ayda evlendim.Ama eşimin ailesinden bir yardım görmedik bi çok şeyim yarım oldu.Gelin gittiğim evi istemedim ama eşimle çalışacağım için idare ederim bir süre dedim.Malesef çalışamadım çünkü iş bize söylenen gibi olmadı.Sonrasinda ev ile ilgili sorunlar yaşamaya başladım.3 katlı ,sıcaktan nefes alınmayan,her gün farklı böceklerle sinandigim ve sulalece eve giren ağaç böceklerinin saçımın hatta buz dolabının içine kadar girdiği bir evde.Bocek fobim ve panik atağım tavan yaptı ve ben kendimden eşimden hatta yediğim yemekten tiksindim.Her gün ağladım,terapi görmek istedim bana o evden cikmazsam fobi tedavisi yapamayacağını söyledi dr.Zaten sorun başka ev olmayışı ve cikamamam.Koy gibi yerdi yabancılara dolar üzerinden kiralanan evler vardı elbet ama bizim bütçe belli.Zamanla evlilik catirdadi ve biz başka şehire tasindik.Hic bilmediğim ve hiç kimseyi tanımadığım bir yer burası ve ilk kez ailemden bu kadar uzaklaştım.Bir ay yerlesmem sonrasında şubat depremi ve kayıplar derken hoop hamile olduğumu öğrendim.1 ay inanamadım çünkü yaşım 40 tiroitlerim yüksek ve ailemin menopoz geçmişi hep erken yaş.Mucize gibi birsey yani.Tam hamileliği hazmetmisken eşimin eski kiriklarindan biri mesaj attı bana kocana sahip çık falan diye,ben gereken cevabi verdim elbet cunku biz kadinin bahsettigi sehirde degiliz yalan oldugu bariz belliydi.Ama esimi biraz sinamak istedim sonra kiyamadim.Bana eger bana inanmasaydin seni babanin evine yollayacaktim dedi iste dengemin bozulmaya başladığı ilk zaman..Sonrasında oğlunu olduğumuz şehre çağırmak istedi çalışması için.Sorun olursa ne yapacaksın dedim hallederim dedi.Ve oğlu geldi sorunda oldu calistigi yerde(14 yasinda cocuk)Sonra bende kaldı 3 gün,tabi hamile olduğumu bilmiyor ve eşim bilmesini istemiyor.3 gün gece acıkıp aç uyudum çok zoruma gitti.Cunku benle muhatap etmeyecekti çocukları bunları önceden düşünmesi gerekiyordu( belkide hamilelikte sağlıklı düşünemiyorum)Ve biz tartıştık,bizi ic içe sokma dedim tamam dedi 1 hafta sonra 2 hafta her akşam geldi oğlu. Hafta sonu kahvaltıya giderken yada evde kahvaltıda hep bizimledir.Oyle ki gebe kıyafeti bile alırken vardı yanımızda ama ben gizli aldım.Stres seviyem çok yükseldi ve kavgalar arttı.Zamanla eşimde uçucu madde kokusu almaya başladım.Nedenini sordum -çünkü gençken denemiş- bisey yapmadığını söyledi.Ben o kokuyuhep aldım ayrı uyumaya başladım hep sordum yapmıyorum dedi.Kardesi ile konuştum öyle bi bağımlılığı yok biz hiç görmedik dedi.Bizim kavgalar arttı defalarca önünüze bakalım dedik ama bu seferde farklı programlardan kadinlarla yarışmaya başladı.Yakaladim sadece dertleşmek istedim dedi ama inanmadım.Artik baş edemeyince aileme açtım konuyu..Babam ikimizde de güzel güzel konuştu bir birimize sözler verdik ama maalesef hatalar katlanarak arttı.Ben ufacık biseye kızsam kadınlara yazdı, kokuyorsun dedikçe inadına karşımda ucucu madde kokladi.Korkudan jandarma ile evden cikarttigim oldu kendini.Defalarca sinir krizi geçirdim erken doğum riskiyle hastaneye gittim aramadı gelmedi.Mesaiye kalıyorum diye eve de gelmediği zamanlar oldu. En son bebeği tehlikeye soktuk toparlayalım dedik ailem aylarca o kadar biktilarki benden ama çözüm bulamadım.Esimin ailesi terapiden başka çözüm bulamadı eşimle konuşmadı yol göstermedi ki zaten eşim ailesi ile görüşmüyor.Herkes beni suçladı bu adamı bu hale sen getirdin diye..Sonra ben sakinleseyim diye kardesim geldi bana destege ve maalesef yine durulamadik.Kardesimin gitmesi ile 1.5 gün evde ucucu madde çekti ve ben nefessizlikten ölüyordum.Agladim çığlık attım bizi öldürüyorsun diye dinlemedi.Aradim kardeşimi mecburen ben ne yapacam diye..Aldım biletimi doğum için ailemin yanına gidiyorum ama babama bisey anlatmayın diye uyardım ben doğumu yapayım dusunecem dedim.Malesef babam da dahil herkes yine duymuş Eşim gitme diye yalvarmaya başladı toparlayacak dedi ama mecbur gidiyorum.Toparlan tedavi ol o zaman konuşuruz dedim,dilerim düzelir ama beni ve kendimi bu kadar aileme rezil ettiğim için şimdi pişmanlık yaşıyorum.Cunku kayinvalidem beni suçladı biz neler yaşadık kimseye duyurmadik diye..Ya işin içinde ucucu madde var ben hamileyim korkuyorum tedirginim ama yok anlatamadım.B3n mi abarttım acaba?
Tedaviye başladı dilerim kurtulurBoşanın. Bu sene mi gecen sene mi hatırlamıyorum baba evde madde kullanirken evdeki cocuklar kokudan zehirlenip vefat etti
Tedaviye başladı dilerim kurtulur
Maddi de manevi de tüm sorumluluk anne babanındır. Siz dış kapının mandalısınız o çocuklar için.Şuna bir açıklık getireyim.Cocuklarla muhattap olmama meselesi yaşları küçük ,cok yanlis ve zorlama bir evlilik meyveleriler ve kolları kanatları kırık.Ben melek de olsam adım üvey..Öte git desem sorun ederler.Annelerine bisey olur ortada kalırlar başımın üstünde yerleri var ama anneleri hayattayken ve her fırsatta saldıran bir kadinken uzak tutmam şart.Cocuklara kin duyacak kadar vicdansız değilim sadece yeni bir yola cikilmisken geçmişten gelen problemlerle benim değil eşimin uğraşması gerekiyor diye düşündüm.Cunku onun çocukları ve onun sorumluluğu..Maddi olarak ben zaten her fırsatta elimden geleni yapıyorum ama diğer konular beni aşıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?