- 3 Kasım 2019
- 13.604
- 28.753
- 548
- 38
- Konu Sahibi Stresligebe
-
- #21
40 yaş anne olma isteği yalnizlik korkusu vs ama bu adamla olmaz.
Hiç makul yani yok.
Hiç makul yani yok.
Tanıştığınızın 9. ayında adamdan çocuk yapmışsınız, ben buraya takıldım.1 yıllık evli ve 7 aylik hamileyim. Benim evliligim jet hızıyla oldu 4 ayda evlendim.
Ayrı şehirlerde ara ara buluşarak 1 yıllık bir tanışma süremiz oldu.Cocuk konusunda da dr kontrolü olmadan olmaz diye düşündüm yaş ve hastalığım nedeni ile ki doktorumun söylediği de mucize..inanın bilseydim korunurdum çünkü evet erkendi bu konuda haklısınız ama oldu.1 yılda tanıdığım adamla aynı evin içine girince yillarca sevgili olup evlenince bosananlar neden boşanıyor anladım.Ayni eve girmeden anlaşılmıyor bazı şeyler.inanin her sorduğunuzu bende düşündüm ama dediğim gibi nerelerde yanlış yaptım yada başkaları nasıl bakıyor olaylara onu görmek istedim.O yüzden yorum yapan herkese teşekkür ederimTanıştığınızın 9. ayında adamdan çocuk yapmışsınız, ben buraya takıldım.
Nasıl o kadar çabuk güvendiniz?
Hadi nişan, düğün, çabuk oldu diyelim hiç mi gezip tozmak istemediniz sevdiğiniz adamla?
Bazen dalga geçildiğini düşünüyorum yada insanlar çok vicdansız. Çocuklu insanla evlenipte çocuklarla muhattap olmak istememek ne demek. O zaman bekar biriyle evlenin kardeşim. 2 çocuklu adama yeni çocuk yapmakta saçma.Merhaba ilk defa bi forma yazıyorum hatalarım olursa af ola..40 yaşında 1 yıllık evli ve 7 aylik hamileyim.Eşimin 2. Evliliği ve 2 çocuğu var.Aile istegiyle cok kucuk yasta evlenmis ve surdurememis..Eşimin çocukları eski eşinde ve evlenmeden önce benimle muhattap etmeyecegini dengeyi sağlayacağını falan söyledi.Benim evliligim jet hızıyla oldu 4 ayda evlendim.Ama eşimin ailesinden bir yardım görmedik bi çok şeyim yarım oldu.Gelin gittiğim evi istemedim ama eşimle çalışacağım için idare ederim bir süre dedim.Malesef çalışamadım çünkü iş bize söylenen gibi olmadı.Sonrasinda ev ile ilgili sorunlar yaşamaya başladım.3 katlı ,sıcaktan nefes alınmayan,her gün farklı böceklerle sinandigim ve sulalece eve giren ağaç böceklerinin saçımın hatta buz dolabının içine kadar girdiği bir evde.Bocek fobim ve panik atağım tavan yaptı ve ben kendimden eşimden hatta yediğim yemekten tiksindim.Her gün ağladım,terapi görmek istedim bana o evden cikmazsam fobi tedavisi yapamayacağını söyledi dr.Zaten sorun başka ev olmayışı ve cikamamam.Koy gibi yerdi yabancılara dolar üzerinden kiralanan evler vardı elbet ama bizim bütçe belli.Zamanla evlilik catirdadi ve biz başka şehire tasindik.Hic bilmediğim ve hiç kimseyi tanımadığım bir yer burası ve ilk kez ailemden bu kadar uzaklaştım.Bir ay yerlesmem sonrasında şubat depremi ve kayıplar derken hoop hamile olduğumu öğrendim.1 ay inanamadım çünkü yaşım 40 tiroitlerim yüksek ve ailemin menopoz geçmişi hep erken yaş.Mucize gibi birsey yani.Tam hamileliği hazmetmisken eşimin eski kiriklarindan biri mesaj attı bana kocana sahip çık falan diye,ben gereken cevabi verdim elbet cunku biz kadinin bahsettigi sehirde degiliz yalan oldugu bariz belliydi.Ama esimi biraz sinamak istedim sonra kiyamadim.Bana eger bana inanmasaydin seni babanin evine yollayacaktim dedi iste dengemin bozulmaya başladığı ilk zaman..Sonrasında oğlunu olduğumuz şehre çağırmak istedi çalışması için.Sorun olursa ne yapacaksın dedim hallederim dedi.Ve oğlu geldi sorunda oldu calistigi yerde(14 yasinda cocuk)Sonra bende kaldı 3 gün,tabi hamile olduğumu bilmiyor ve eşim bilmesini istemiyor.3 gün gece acıkıp aç uyudum çok zoruma gitti.Cunku benle muhatap etmeyecekti çocukları bunları önceden düşünmesi gerekiyordu( belkide hamilelikte sağlıklı düşünemiyorum)Ve biz tartıştık,bizi ic içe sokma dedim tamam dedi 1 hafta sonra 2 hafta her akşam geldi oğlu. Hafta sonu kahvaltıya giderken yada evde kahvaltıda hep bizimledir.Oyle ki gebe kıyafeti bile alırken vardı yanımızda ama ben gizli aldım.Stres seviyem çok yükseldi ve kavgalar arttı.Zamanla eşimde uçucu madde kokusu almaya başladım.Nedenini sordum -çünkü gençken denemiş- bisey yapmadığını söyledi.Ben o kokuyuhep aldım ayrı uyumaya başladım hep sordum yapmıyorum dedi.Kardesi ile konuştum öyle bi bağımlılığı yok biz hiç görmedik dedi.Bizim kavgalar arttı defalarca önünüze bakalım dedik ama bu seferde farklı programlardan kadinlarla yarışmaya başladı.Yakaladim sadece dertleşmek istedim dedi ama inanmadım.Artik baş edemeyince aileme açtım konuyu..Babam ikimizde de güzel güzel konuştu bir birimize sözler verdik ama maalesef hatalar katlanarak arttı.Ben ufacık biseye kızsam kadınlara yazdı, kokuyorsun dedikçe inadına karşımda ucucu madde kokladi.Korkudan jandarma ile evden cikarttigim oldu kendini.Defalarca sinir krizi geçirdim erken doğum riskiyle hastaneye gittim aramadı gelmedi.Mesaiye kalıyorum diye eve de gelmediği zamanlar oldu. En son bebeği tehlikeye soktuk toparlayalım dedik ailem aylarca o kadar biktilarki benden ama çözüm bulamadım.Esimin ailesi terapiden başka çözüm bulamadı eşimle konuşmadı yol göstermedi ki zaten eşim ailesi ile görüşmüyor.Herkes beni suçladı bu adamı bu hale sen getirdin diye..Sonra ben sakinleseyim diye kardesim geldi bana destege ve maalesef yine durulamadik.Kardesimin gitmesi ile 1.5 gün evde ucucu madde çekti ve ben nefessizlikten ölüyordum.Agladim çığlık attım bizi öldürüyorsun diye dinlemedi.Aradim kardeşimi mecburen ben ne yapacam diye..Aldım biletimi doğum için ailemin yanına gidiyorum ama babama bisey anlatmayın diye uyardım ben doğumu yapayım dusunecem dedim.Malesef babam da dahil herkes yine duymuş Eşim gitme diye yalvarmaya başladı toparlayacak dedi ama mecbur gidiyorum.Toparlan tedavi ol o zaman konuşuruz dedim,dilerim düzelir ama beni ve kendimi bu kadar aileme rezil ettiğim için şimdi pişmanlık yaşıyorum.Cunku kayinvalidem beni suçladı biz neler yaşadık kimseye duyurmadik diye..Ya işin içinde ucucu madde var ben hamileyim korkuyorum tedirginim ama yok anlatamadım.B3n mi abarttım acaba?
Keşke önce tüm yorumları ve yaptığım açıklamayı okusaydiniz ama yine de teşekkür ederimBazen dalga geçildiğini düşünüyorum yada insanlar çok vicdansız. Çocuklu insanla evlenipte çocuklarla muhattap olmak istememek ne demek. O zaman bekar biriyle evlenin kardeşim. 2 çocuklu adama yeni çocuk yapmakta saçma.
Eşler boşaninca annelik babalık görevinden de bosanmiyorlar.14 ve 10 yaşında 2 küçük çocuk, beş para etmez kalitesiz bir baba, vicdansız bir üvey anne görüyorum.
Ne demek beni cocugunla muhatap etme.Sinir oldum zorunuza gidiyorsa evlendiginiz kişinin çocuğu bekar adam bulun.Senin karnindaki çocukta 14 yaşındaki ne ? Madde alıyormuş zaten bosanin gitsin.Merhaba ilk defa bi forma yazıyorum hatalarım olursa af ola..40 yaşında 1 yıllık evli ve 7 aylik hamileyim.Eşimin 2. Evliliği ve 2 çocuğu var.Aile istegiyle cok kucuk yasta evlenmis ve surdurememis..Eşimin çocukları eski eşinde ve evlenmeden önce benimle muhattap etmeyecegini dengeyi sağlayacağını falan söyledi.Benim evliligim jet hızıyla oldu 4 ayda evlendim.Ama eşimin ailesinden bir yardım görmedik bi çok şeyim yarım oldu.Gelin gittiğim evi istemedim ama eşimle çalışacağım için idare ederim bir süre dedim.Malesef çalışamadım çünkü iş bize söylenen gibi olmadı.Sonrasinda ev ile ilgili sorunlar yaşamaya başladım.3 katlı ,sıcaktan nefes alınmayan,her gün farklı böceklerle sinandigim ve sulalece eve giren ağaç böceklerinin saçımın hatta buz dolabının içine kadar girdiği bir evde.Bocek fobim ve panik atağım tavan yaptı ve ben kendimden eşimden hatta yediğim yemekten tiksindim.Her gün ağladım,terapi görmek istedim bana o evden cikmazsam fobi tedavisi yapamayacağını söyledi dr.Zaten sorun başka ev olmayışı ve cikamamam.Koy gibi yerdi yabancılara dolar üzerinden kiralanan evler vardı elbet ama bizim bütçe belli.Zamanla evlilik catirdadi ve biz başka şehire tasindik.Hic bilmediğim ve hiç kimseyi tanımadığım bir yer burası ve ilk kez ailemden bu kadar uzaklaştım.Bir ay yerlesmem sonrasında şubat depremi ve kayıplar derken hoop hamile olduğumu öğrendim.1 ay inanamadım çünkü yaşım 40 tiroitlerim yüksek ve ailemin menopoz geçmişi hep erken yaş.Mucize gibi birsey yani.Tam hamileliği hazmetmisken eşimin eski kiriklarindan biri mesaj attı bana kocana sahip çık falan diye,ben gereken cevabi verdim elbet cunku biz kadinin bahsettigi sehirde degiliz yalan oldugu bariz belliydi.Ama esimi biraz sinamak istedim sonra kiyamadim.Bana eger bana inanmasaydin seni babanin evine yollayacaktim dedi iste dengemin bozulmaya başladığı ilk zaman..Sonrasında oğlunu olduğumuz şehre çağırmak istedi çalışması için.Sorun olursa ne yapacaksın dedim hallederim dedi.Ve oğlu geldi sorunda oldu calistigi yerde(14 yasinda cocuk)Sonra bende kaldı 3 gün,tabi hamile olduğumu bilmiyor ve eşim bilmesini istemiyor.3 gün gece acıkıp aç uyudum çok zoruma gitti.Cunku benle muhatap etmeyecekti çocukları bunları önceden düşünmesi gerekiyordu( belkide hamilelikte sağlıklı düşünemiyorum)Ve biz tartıştık,bizi ic içe sokma dedim tamam dedi 1 hafta sonra 2 hafta her akşam geldi oğlu. Hafta sonu kahvaltıya giderken yada evde kahvaltıda hep bizimledir.Oyle ki gebe kıyafeti bile alırken vardı yanımızda ama ben gizli aldım.Stres seviyem çok yükseldi ve kavgalar arttı.Zamanla eşimde uçucu madde kokusu almaya başladım.Nedenini sordum -çünkü gençken denemiş- bisey yapmadığını söyledi.Ben o kokuyuhep aldım ayrı uyumaya başladım hep sordum yapmıyorum dedi.Kardesi ile konuştum öyle bi bağımlılığı yok biz hiç görmedik dedi.Bizim kavgalar arttı defalarca önünüze bakalım dedik ama bu seferde farklı programlardan kadinlarla yarışmaya başladı.Yakaladim sadece dertleşmek istedim dedi ama inanmadım.Artik baş edemeyince aileme açtım konuyu..Babam ikimizde de güzel güzel konuştu bir birimize sözler verdik ama maalesef hatalar katlanarak arttı.Ben ufacık biseye kızsam kadınlara yazdı, kokuyorsun dedikçe inadına karşımda ucucu madde kokladi.Korkudan jandarma ile evden cikarttigim oldu kendini.Defalarca sinir krizi geçirdim erken doğum riskiyle hastaneye gittim aramadı gelmedi.Mesaiye kalıyorum diye eve de gelmediği zamanlar oldu. En son bebeği tehlikeye soktuk toparlayalım dedik ailem aylarca o kadar biktilarki benden ama çözüm bulamadım.Esimin ailesi terapiden başka çözüm bulamadı eşimle konuşmadı yol göstermedi ki zaten eşim ailesi ile görüşmüyor.Herkes beni suçladı bu adamı bu hale sen getirdin diye..Sonra ben sakinleseyim diye kardesim geldi bana destege ve maalesef yine durulamadik.Kardesimin gitmesi ile 1.5 gün evde ucucu madde çekti ve ben nefessizlikten ölüyordum.Agladim çığlık attım bizi öldürüyorsun diye dinlemedi.Aradim kardeşimi mecburen ben ne yapacam diye..Aldım biletimi doğum için ailemin yanına gidiyorum ama babama bisey anlatmayın diye uyardım ben doğumu yapayım dusunecem dedim.Malesef babam da dahil herkes yine duymuş Eşim gitme diye yalvarmaya başladı toparlayacak dedi ama mecbur gidiyorum.Toparlan tedavi ol o zaman konuşuruz dedim,dilerim düzelir ama beni ve kendimi bu kadar aileme rezil ettiğim için şimdi pişmanlık yaşıyorum.Cunku kayinvalidem beni suçladı biz neler yaşadık kimseye duyurmadik diye..Ya işin içinde ucucu madde var ben hamileyim korkuyorum tedirginim ama yok anlatamadım.B3n mi abarttım acaba?
Yorumları okudum merak etmeyin fikrim aynı. Yazdıklarınızı lütfen dönüp dışardan bir göz olarak okuyun.Keşke önce tüm yorumları ve yaptığım açıklamayı okusaydiniz ama yine de teşekkür ederim
Yok parkta kalmayacak tabi burda calistigi yer kalacak yer ve 3 öğün yemek veriyor babası ile aynı yerde çalışıyordu neyse teşekkür ederim gerçekten yanlış yaptıysam dediğiniz gibi Allah yüreğime ferahlık versinYorumları okudum merak etmeyin fikrim aynı. Yazdıklarınızı lütfen dönüp dışardan bir göz olarak okuyun.
14 yaşında küçük bir çocuk ve başka şehirde yaşayan babasının yanına geliyor. Siz 2 hafta gece bizde kaldı yok kahvaltı yaptık diye anlatıyorsunuz. Sokakta yatıp parkta çimlerimi yiyecekti. Sizde hamileymissiniz Allah gönlünüze ferahlık versin. Sınanmayin
İnanın üzülmüyorum sadece farklı düşünenleri gözlemciler ve sentezliyorum.Ben ayrılınca çocuğumu başkasına emanet edemem hele de başında annesinin olması gereken yaşlarda..Ha ben ölürüm mecbur kalır takdiri ilahi..Aynı şey bu çocuklar içinde geçerli annelerine bisey olur yada evlenecem çocukları al der o zaman tamam.Ama her fırsatta bize saldırırken çocuklarının sorumluluğunu ben alamam hele ki 14 yaşında bir erkek çocuğunun..Yine diyorum yanlış bakıyor olabilirim o yüzden yorumlarınıza ve elestirilerinize açığımSen şimdi karnındaki bebeğin babasını boşayınca, onun karşısına yine “beni o çocukla muhatap etme” diyen biri çıkacak. Çocuk baba diye ağlayıp sana sorduğunda hatırlarsın bu dediklerini. Neyse seni daha fazla üzmek istemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?