• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ne yapmalıyım

selam arkadaşlar, yaklaşık iki senedir evliyim ve çocuğum yok.çok sorun yaşadım bu zamana kadar. eşim genelde evden çıkmaz,misafir istemez bi tip.sıkıldım desem gel gezelim der.ama hep ikimiz takılırız benim başkalarını aradığımı anlamaz.ona göre kimseye muhtaç olmayız biz.ona göre dünyanın en dürüst adamı o. ve ona göre evli olmak demek sadece iki kişiden ibaret.onun benim ailemle işi olmaz.kendi ailesi de onu görse yeter. kiminle görüşsem bi kulp bulur. iki senede çevremde kimse kalmadı. eşimle yaşamaktan kimseye güvenemez oldum. insanlardan soğudum.ama çok sıkılıyorum çevremizdeki evlileri gösteriyorum bak onlar geziyolar diye hatayı kendinde ara diyor.ailen neden beni aramıyor diyorum sen soğuksun ondan diyor. ne yapsam ne etsem ben kötüyüm.kendimce fedakarlık yapıyorum yine yaranamıyorum.
çalışıyorum.okul tatil oldu arabaya hasret kaldım. oruçlu yürümesi zor oluyor diyorum hava mı atacan millete deyip anahtarları aaldı.istiyorum sinirleniyor. görseniz sanki düşmanıyım... ne yapsam yaranamadım .kocayım ben kocanın bi ağırlığı var diyor.tüm paralar onda olmalı,onla düzgün konuşulmalı vs... ama artık sıkıldım kendi paramla rahat edemiyorum.aklı fikri birikimde.misafiri masraf olarak görüyor.eşine ve ailesine saygı gösteren erkekleri göstersem ben soğan erkeği değilim işine gelirse diyor.

her tatrışmada hakaret edebiliyor. benle başlıyor aileme sarıyor.ailem ne dese altında kötülük aroıyor.kendi ailesi zaten bizimle hiç ilgilenmiyor.
ya siz neden böylesiniz dedikleri yok. zaten bu da istemiyor kimsenin karışmasını.herkese güçlü görünmek istiyor.şikayetlenmemi istemiyor. ama sıkıldığımı hissediyorum ben.herkesten intikam almak istiyorum bi şekilde...
sorunlara kulak tıkayan ailesindenn , herşeyde doğru olduğunu zanneden eşimden,bi bakıma beni eşimle mutlu olmaya zorlayan ailemden...

ama öfkeyle oturup zararla kalkmak istemiyorum.bi çözüm istiyoprum sadece. eşimin beni anlaması, bana ve aileme saygı duyması ve her işime karışmaması için bir çözüm... ama bu çözümün ne olduğunu bilmiyorum.sizce ne yapmalıyım?

Eşinizin hasta olduğu çok açık.işin kötüsü ne biliyor musunuz? siz bunu ona ifade ettiğinizde, ben iyiyim diyen kişilerin hastalıkları çok ağır oluyor. size önerim yapabilirseniz evlilik danışmanlarına beraber gitmeniz gerçi eşiniz ona da gitmez ya neyse. ayrıca çalışan bayan olarak senelerce kartım eşimdeydi ama ne büyük hata yaptığımı sonradan anladım. kartın onda olması ile sana daha az saygı duyuyor ve herşeyi kontrol altına almış oluyorb bunu erkeklik olarak hissediyorlar. kartınız ne yapıp edip alın. eğer paranın ona gitmesi gerekiyorsa da havale ederim deyin. ayrıca sizi üzebilirim belki ama bence eşiniz diğer insanlar kadar size de güven duymuyor.Allah yardımcınız olsun
 
gerçekten merak ediyorum nasıl hemen insanlara hasta teşhisini koyuyorsunuz?bu kadar kolay mı?böyle konu sahibine yardımcı olacağınızımı düşünüyorsunuz?
 
canım aynı şeyleri yaşamışız senle. ben tedavi ettirmek istedim, kabul etti gittik ama sırf benle barışmak için gitmiş sanırım. hiçbir şekilde düzelmiyorlar. bu tipler herkesin kendilerine zarar vermek istediğini zannediyorlar. paraya, gösterişe düşkün olduklarından çoğu zaman kalabalık ortamlarda seni ve kendilerini rezil edebiliyorlar. ayrıca çevresindekilerin ev, araba vs vs almaları onları çileden çıkarıyor ve herkesi kıskanıyorlar. bende boşandım 5 gün önce şükür bitti diyorum. yoksa bu tarz insanlar psikolojik şiddet uygulayıp seninde psikolojini alt üst eder, seni de kendine benzetir, benzemek istemeyenler ise boşanır.

Geçmiş olsun canım, darısı başıma.bu tipler herkesin kendilerine zarar vermek istediğini zannediyorlar. paraya, gösterişe düşkün olduklarından çoğu zaman kalabalık ortamlarda seni ve kendilerini rezil edebiliyorlar. ayrıca çevresindekilerin ev, araba vs vs almaları onları çileden çıkarıyor ve herkesi kıskanıyorlar. aynen dediğin gibi. Mesela bir arkadaş ev alıyor diyelim, bunu anlatıyor hemen beni etkilemeye aklımı çelmeye çalıştıklarını filan sanıyor. Pat bi bakıyosun bi laf edip bozuyor arkadaşımı benim ve eşinin yanında. tabi insanlar da zamanla uzaklaşıyor. hep en iyi en mükemmel o imiş gibi davranılsın istiyor, hep ona özel ilgi gösterilsin. Ya kardeşimi çok sevmem bile batıyor adama. Onun yanında anneme kardeşime filan daha mesafeli davranmaya çalışıyorum ki kendini kötü hissetmesin... Ya nasıl küçük sorunlar gibi görünüyor ama anlatsan kitap olur daha neler neler.
 
evet benim eşim de böyle.mutlu olmadığım için hatayı ben de görüyor.siz mutlu olabildiniz mi peki? bizden tek farkınız çocuklarınızın olması.ben cesaret etmedim çocuğa. çünkü bu süreçte annemin olmasını istemediğinden sorun yaşayacağımı düşünüyorum...sizin bu konuda bi sıkıntınız var mı ? hamilelik ,doğum süresince aileniz yanınızda olabildi mi ? eşiniz anlayış gösterdi mi yoksa surat yapıp sizi üzdü mü?
annemle yürüme 20 dk lık yakındayız ama evime doğru dürüst misafir edemedim.içimde ukdedir.2 yıl boyunca

ben de sizin gibi çocuk yapamadım bu sebeplerle. bizim böyle bir durum olsa kesin surat yapardı. kendi annesi olsun isterdi. benim eşim kendi annesinden bize gelen herşeyi bilir yatak, yastık, çarşaf, mutfak eşyası... yok bu annemin aldığı çarşaf, yok bu annemin kavanozu yok bilmem ne... çocuk olsaydı yok annemin adını koyalım (ki hayal ederken bunu demişti), yok annem gelsin baksın, yok annemin ördüğü hırkayı giydir, annem şunu yedir diyo onu yedir... kesin böyle olurdu. yüzde binbeşyüz EMİNİM! Artık çünkü o kadar tanıyorum ki. Benim annem geldiğinde rahat edemez kadıncağız diken üstünde olur. Ha kötü biz söz mü söylüyo yok ama o hal hareketleri var yaaaa...anlatılmaz arkadaşlar ya yaşanır.
 
Ayyyy içim şişti bune böyle allah sabır versinde bir ömür böyle geçermi seninde fani dünyadaki sınavın böyle demekki beterinden rabbim korusun bol bol dua et ne deyim.
 
doktorlara da güvenmiyor.hem özelini kimseye anlatamazmış.hem bakşasından akıl alamazmış.

aynı benim kocam. çok bilmiş. onun dışında kimse bişey bilmez bişeyden anlamaz. aynen ailesinide pıstırmış. gerçi kv arkadan arkadan yapıo. anasının oğlu ama oğluna gücü yetmio bi tek. şimdi çocuumuz olcak annesi resmen beddua edio. karnımdakide oğlunu terbiye etsin diye. bugün söyledim nasıl sinirlendi annemle ilişkime karışma dedi. bende ne haliniz varsa görün dedim. yani sürekli alttan alırsan iisin canım. ama ağzını bi aç senden ailenden kötüsü olmaz. çok zor yani bende ayrılmayı çok düşündüm. plan dışı çocuk oldu. belki alıştım belki artık umursamıyorum. ama bugün bişey desem aynı şeylere yine maruz kalırım eminim.
 
Geçmiş olsun canım, darısı başıma.bu tipler herkesin kendilerine zarar vermek istediğini zannediyorlar. paraya, gösterişe düşkün olduklarından çoğu zaman kalabalık ortamlarda seni ve kendilerini rezil edebiliyorlar. ayrıca çevresindekilerin ev, araba vs vs almaları onları çileden çıkarıyor ve herkesi kıskanıyorlar. aynen dediğin gibi. Mesela bir arkadaş ev alıyor diyelim, bunu anlatıyor hemen beni etkilemeye aklımı çelmeye çalıştıklarını filan sanıyor. Pat bi bakıyosun bi laf edip bozuyor arkadaşımı benim ve eşinin yanında. tabi insanlar da zamanla uzaklaşıyor. hep en iyi en mükemmel o imiş gibi davranılsın istiyor, hep ona özel ilgi gösterilsin. Ya kardeşimi çok sevmem bile batıyor adama. Onun yanında anneme kardeşime filan daha mesafeli davranmaya çalışıyorum ki kendini kötü hissetmesin... Ya nasıl küçük sorunlar gibi görünüyor ama anlatsan kitap olur daha neler neler.


eminim canım anlatsan kitap olacağına. hatta bu tarz insanlardan muzdarip olanlar olarak yaşadıklarımızı bir anlatsak psikoloji biliminde bir çığır açarız diye düşünüyorum. örneğin benim eski eşim, ben erkek kardeşimin bacağına elimi koydum diye kavga çıkarmak istedi. neymiş benim daha önce hiçbir erkeğe dokunduğumu görmediği için, kardeşime de dokunsam kıskanıyor, bir tuhaf oluyormuş. bu hastalık değilde ne? ve en kötüsü bu hastalığın tedavisi yok malesef.
 
ben de sizin gibi çocuk yapamadım bu sebeplerle. bizim böyle bir durum olsa kesin surat yapardı. kendi annesi olsun isterdi. benim eşim kendi annesinden bize gelen herşeyi bilir yatak, yastık, çarşaf, mutfak eşyası... yok bu annemin aldığı çarşaf, yok bu annemin kavanozu yok bilmem ne... çocuk olsaydı yok annemin adını koyalım (ki hayal ederken bunu demişti), yok annem gelsin baksın, yok annemin ördüğü hırkayı giydir, annem şunu yedir diyo onu yedir... kesin böyle olurdu. yüzde binbeşyüz EMİNİM! Artık çünkü o kadar tanıyorum ki. Benim annem geldiğinde rahat edemez kadıncağız diken üstünde olur. Ha kötü biz söz mü söylüyo yok ama o hal hareketleri var yaaaa...anlatılmaz arkadaşlar ya yaşanır.


ya kızlar çok tuhaf bu yazıları sanki ben yazmışım gibi hissediyorum. belirtiler aynı ve bu hastalığın bir adı olmalı. boşandım çünkü evime misafir çağıramıyordum, kötü bir şey söylemiyor evet ama sadece tavırlarıyla hem misafirlerimi hem de beni diken üstünde tutuyor. arkadaşlarım neden ayrıldınız diye sorduğunda verdiğim cevap, "bizim bir çocuğumuz olsa adını bile koyamazdık" oluyor.

burdaki tüm bulgulardan yararlanıp bu hastalığı bulalım, tedavisi yoksa boşayın gitsin kızlar çocuk yokken.neden mi?

ben çocuğum olsa aileme sevdirmez, çocuğun bir adı olmaz, çocuğuma bakarken beni sürekli eleştirir, akıl vermeye çalışır ve beni çileden çıkarır diye, çocuk düşünmedim. ayrılmayı koymuştum kafama, zamanını buldum ve ayrıldım. bu yapılanlar bir psikolojik şiddettir kızlar, bu insanlar sürekli seni takip eder, evde dışarda, nasıl patates soyuyorsun mesela, toplu taşımaya binerken nereye oturacağına kadar seni yönlendirmeye çalışırlar.

sürekli sana hiçbir şey bilmediğini ima etmeye çalışırlar ve sen cevap verirsen olayı o kadar farklı yönlere çekerler ki neye uğradığını şaşırırsın. o kadar saçma savunmaları vardır ki; her tartışmada "dışardan 100 adam çağıralım biri seni haklı bulursa intihar ederim diyesiniz gelir" işte o anlarda ya onu ya da kendinizi öldürmek istersiniz. zamanla kendinize hiç güveniniz kalmaz; bir fatura dahi yatıramayacak konuma gelirsiniz, arkadaşlarınızsa, onlar çoktan gitmiştir zaten, aileniz ise siz sırf huzurlu olun diye istenmediklerini düşünerek nadir gelmeye başlarlar.

artık tek başınıza hiçbir şey yapamayacak duruma gelmişsinizdir. kocaman bir fanusun içine girmişsiniz ve hiçbir çıkış yolu bulamamışsınızdır. boşanmaya kalktığımız birden çok zaman olmuştur ama bu çevredekilere çok geçerli nedenler gibi gelmez ve aldatma yok, şiddet yok vs.. dışarda ne kötü kocalar var azcık alttan al, suyuna git derler ve çoğu kez bizde inanırız durumun boyle olduğuna ve barışırız. çünkü o anları bir an için unutmuşuzdur.

sonra yine aynı kısır döngü başlar ve ayrılık fikri hep içimizdedir. işte fanustan çıkamamanın nedeni bu kısır döngüdür. tek çaresi o fanusu parçalamak ve içinden çıkmaktır. ama şundan hiç şüphem yok ki bizi en çok üzen onunla yaşadığımız tartışmalar değil, özgüvenimizi sıfırlamayı nasıl başardığı, ailemizi bize ait olan evde nasıl rahat ettiremediğimiz, ve sonu gelmeyen ve gelmeyecek olan küçük düşürülmelerimiz... allah bu hastalık grubunda olanların eşlerine sabır ve güç versin.
 
ya kızlar çok tuhaf bu yazıları sanki ben yazmışım gibi hissediyorum. belirtiler aynı ve bu hastalığın bir adı olmalı. boşandım çünkü evime misafir çağıramıyordum, kötü bir şey söylemiyor evet ama sadece tavırlarıyla hem misafirlerimi hem de beni diken üstünde tutuyor. arkadaşlarım neden ayrıldınız diye sorduğunda verdiğim cevap, "bizim bir çocuğumuz olsa adını bile koyamazdık" oluyor.

burdaki tüm bulgulardan yararlanıp bu hastalığı bulalım, tedavisi yoksa boşayın gitsin kızlar çocuk yokken.neden mi?

ben çocuğum olsa aileme sevdirmez, çocuğun bir adı olmaz, çocuğuma bakarken beni sürekli eleştirir, akıl vermeye çalışır ve beni çileden çıkarır diye, çocuk düşünmedim. ayrılmayı koymuştum kafama, zamanını buldum ve ayrıldım. bu yapılanlar bir psikolojik şiddettir kızlar, bu insanlar sürekli seni takip eder, evde dışarda, nasıl patates soyuyorsun mesela, toplu taşımaya binerken nereye oturacağına kadar seni yönlendirmeye çalışırlar.

sürekli sana hiçbir şey bilmediğini ima etmeye çalışırlar ve sen cevap verirsen olayı o kadar farklı yönlere çekerler ki neye uğradığını şaşırırsın. o kadar saçma savunmaları vardır ki; her tartışmada "dışardan 100 adam çağıralım biri seni haklı bulursa intihar ederim diyesiniz gelir" işte o anlarda ya onu ya da kendinizi öldürmek istersiniz. zamanla kendinize hiç güveniniz kalmaz; bir fatura dahi yatıramayacak konuma gelirsiniz, arkadaşlarınızsa, onlar çoktan gitmiştir zaten, aileniz ise siz sırf huzurlu olun diye istenmediklerini düşünerek nadir gelmeye başlarlar.

artık tek başınıza hiçbir şey yapamayacak duruma gelmişsinizdir. kocaman bir fanusun içine girmişsiniz ve hiçbir çıkış yolu bulamamışsınızdır. boşanmaya kalktığımız birden çok zaman olmuştur ama bu çevredekilere çok geçerli nedenler gibi gelmez ve aldatma yok, şiddet yok vs.. dışarda ne kötü kocalar var azcık alttan al, suyuna git derler ve çoğu kez bizde inanırız durumun boyle olduğuna ve barışırız. çünkü o anları bir an için unutmuşuzdur.

sonra yine aynı kısır döngü başlar ve ayrılık fikri hep içimizdedir. işte fanustan çıkamamanın nedeni bu kısır döngüdür. tek çaresi o fanusu parçalamak ve içinden çıkmaktır. ama şundan hiç şüphem yok ki bizi en çok üzen onunla yaşadığımız tartışmalar değil, özgüvenimizi sıfırlamayı nasıl başardığı, ailemizi bize ait olan evde nasıl rahat ettiremediğimiz, ve sonu gelmeyen ve gelmeyecek olan küçük düşürülmelerimiz... allah bu hastalık grubunda olanların eşlerine sabır ve güç versin.

Yazdıkların harfi harfine aynı. Bence de hastalık bu. Özgüven eksikliği diye düşünmüştüm, kendisine de söyledim ama kabul etmedi. "Ben aksine kendime haddinden fazla güvenirim" dedi." İyi" dedim içimden "ne halin varsa gör".

Peki seninki de iftira aşamasına gelmiş miydi? Mesela eğilirken belin açılır ya, buna özellikle bilerek dikkat etmediğini, sürekli başkalarına baktığını, gizli gizli bir haltlar yediğini filan bu tarz bişey iddia etti mi hiç?
 
Yazdıkların harfi harfine aynı. Bence de hastalık bu. Özgüven eksikliği diye düşünmüştüm, kendisine de söyledim ama kabul etmedi. "Ben aksine kendime haddinden fazla güvenirim" dedi." İyi" dedim içimden "ne halin varsa gör".

Peki seninki de iftira aşamasına gelmiş miydi? Mesela eğilirken belin açılır ya, buna özellikle bilerek dikkat etmediğini, sürekli başkalarına baktığını, gizli gizli bir haltlar yediğini filan bu tarz bişey iddia etti mi hiç?

arkadaşlar geçende bir tv programında denk geldim. aşırı şüphecilik diye bir hastalık varmış.bu insanlar sürekli şüphe içinde oldukları için kendi içlerinde güvensiz ve asosyal olurlarmış...bilginize
 
ama bir yere kadar oooooooooo ne sıkıntıların içindeyken ben kimileri bizi örnek aile sanıyordu.. ama bu kadar at biriktir problem buyur. eşinle içenlikle ve şefkatle konuşş onun şefkate ihtiyacı var bence sen ona istediğini ver bak o da sana verecektir. Tırnak gibi kesilip atılmıyor işte mecbur fedakarlık yapacağızz. ama bu fedakarlığın bir dönüşü olmalı. üzüldüğünü, yıprandığını anlamıyor olabilir erkekler bizim gibi değiller ayrıntıları göremezler göztermeliyiz. Biz mutlu olamazsak arabanın ne önemi var de fln
 
arkadaşlar geçenlerde eşim itiraf etti kendi ailesi onun üzgün gördüğü için çocuk da yok.boşan o zaman demişler.bu laf bayağı koydu bana.ailesinin beni sevmediğini biliyordum da bu derece olduklarını düşünmüyodum.suçum onlara gitmemekmiş,gelininin eve gelmemesi bu yüzden eşe dosta hava atamamasıymış.

oğullarını benim değiştirmemi istediler,sadece onlara gitsek yeterli gördüler.ama baktılar ki ben de aileme gidilmiyosa onlara gitmiyorum o zaman suçu bana attılar.sade gelmiyor oldu.

şimdi eşimle iyi kötü anlaşıyoruz.artık normal bi eşin yapması gerekenleri beklemiyorum eşimden.aileme kendim gidiyorum. sadece evde ve bizbizeyken evli olduğumu kabullendim.ama eşimin aileinin beni kabullenmediklerini gördüm. geçenlerde eşim rüyasında başka biriyle evli olduğunu görmüş.şakaya vurarark anlattı ama bu durum rahatsız etti beni.çünkü ailesi evliliği bitirmei yolunda ışık yaktıı o nekadar ben mutluyum dese de etkileniyor işte...

son durum bu.görüşleriniz...
 
arkadaşlar geçenlerde eşim itiraf etti kendi ailesi onun üzgün gördüğü için çocuk da yok.boşan o zaman demişler.bu laf bayağı koydu bana.ailesinin beni sevmediğini biliyordum da bu derece olduklarını düşünmüyodum.suçum onlara gitmemekmiş,gelininin eve gelmemesi bu yüzden eşe dosta hava atamamasıymış.

oğullarını benim değiştirmemi istediler,sadece onlara gitsek yeterli gördüler.ama baktılar ki ben de aileme gidilmiyosa onlara gitmiyorum o zaman suçu bana attılar.sade gelmiyor oldu.

şimdi eşimle iyi kötü anlaşıyoruz.artık normal bi eşin yapması gerekenleri beklemiyorum eşimden.aileme kendim gidiyorum. sadece evde ve bizbizeyken evli olduğumu kabullendim.ama eşimin aileinin beni kabullenmediklerini gördüm. geçenlerde eşim rüyasında başka biriyle evli olduğunu görmüş.şakaya vurarark anlattı ama bu durum rahatsız etti beni.çünkü ailesi evliliği bitirmei yolunda ışık yaktıı o nekadar ben mutluyum dese de etkileniyor işte...

son durum bu.görüşleriniz...

Muhteşem bir evliliğiniz var, farkında mısınız? Saygı yok, aileler yok, birliktelik yok, her şeyi çok bilen koca var, yaşadıklarından dolayı hayatı önüne set eden bir kadın var ama evlilik yok... Üstüne üstlük rüyasında başka biri ile evli olduğunu gören, ailesi ile konuşmalarında boşanma sözleri geçen bir durum... Siz de görüş bekliyorsunuz, ne diyelim ki... Ya bu böyle devam eder, bir de çocuk olur siz iyice işin içinden çıkamaz hale gelirsiniz ya da...
 
Back
X