Ne zormuş..

Tepedelen94 .!.:

iyi akşamlar hanımlar uzun zamandır takip ediyordum ve artık hepinizi ailem gibi görmeye başlamıştım ve yazmaya karar verdim .
Eşimle çok severek evlendik 2 yıllık beraberlikten sonra onun ailesinin beni istememesi sebep yaşımızın küçük olmasıymış ve evliliğimize düğünümüze yeterli yardımları yapmamasına rağmen ailemin desteğiyle evlendik. Eşimle bir sorunum yoktu onu çok seviyordum onunda beni çol sevdiğine emindim. Yalnız bir sorun var ki ben hep çok bunaltan aramayınca defalara arayan merak eden sürekli beni seviyor musun beni aldatır mısın diye sorular soran bir paranoyaya dönüştüm be yazık ki. Doğal olarak karşındakini çok sıkıyordum ve evlenmeden öncede bunalıp benden 2 kez ayrılıp tekrar dönmüştü. Sonra evlendik ve babasının yanına gittik. Muğla'ya. Bu arada ben ve eşim 20 yaşındaydık. Orda ilk başta herşey güzeldi ama ilerleyen Zaman'larda benim ev işlerinden pek anlamamam geç kalkmam ailesine özellikle babası ve halasına sıkıntı oldu. Aynı evde yaşıyorduk.eşim bana hiç kızmadı ama benden uzaklaşmaya başladı. Onuda hala sürekli bunaltmaya devam ettim. Babam bizimle kalsın ister misin dediğinde hayır diyordum her gün ben ailemi özledim diye ağlıyordum . Ailem istanbuldaydı. Ve bir gün eşim babasıyla konuşup eve geldi ve ayrılıyoruz seni görüşcem babanın evine dedi ve beni bıraktı. Çok seviyorum ama olmuyor diyordu. 2 ay sonra ağlayarak geldi ve hepimizden özür diledi beni Mutlu edemediği için beni ondan kurtarmak istediğini söyledi. Bu arada eşimin aldatmadığımdan emindim. Biz tekrar bariştık bir yıl herşey güzeldi kendi evimizde istanbuldaydık ancak bir yıl sonra yine aynı şeylet oldu. Ben evime hiç özen göstermedim alışamadım yemek yapmazdım temizlik yapmazdım evim berbat haldeydi eşim çalışır ben akşama kadar yatardım gelincede paspal Bi şekilde karşılardım. Son Zaman'larda sürekli onun yanında onu aileme şikayet etmeye başladım çünkü küfür ediyordu kötü davranıyordu vurmuyordu aldatmıyordu ama saygısıydı. Bi gün telefonda gelin beni bundan kurtarın dedim o duydu ve dahada büyüdü olaylar. Bi kaç gün sonra eşimin işte yarım saat işi olduğunu ve geç geleceğini söyledi iş yerine gittim ve yoktu erkek arkadaşlarıyla pes oynamaya gitmişti. Asla izin vermeyeceğimi bildiği için yalan söylediğini düşünüyorum ama o haber vereceğini ve metrodan çıkmayı beklediğini söyledi. Ben bıraktım annemlerde gittim. Bu arada onun kimsesi yok benim ailem istanbuldaydı sadece. Beni Bi kaç gün gel aradım diye özledi ama ben güya burnu sürtsün diye artık burda kalacağım dershaneye gideceğim falan dedim. O hala sevindim sevgilim Mutlu ol ama evimizden git diyordu. Bi kaç gün sonra pişman olup döndüm bana iyi davranıyordu ama ben hala aynıydım en son bana gece Can'ım börek istedi yapar mısın dedi ve ben işim gücüm yok onla mı uğraşcam yapamam dedim ve ipler koptu. Bu son damlaydı istemiyorum ayrılıyoruz yarın git babana dedi ve ne dediysem kar etmedi. Sonrada boşandık. Ben kendinin suçlu olduğunu düşünüyorum. Şu an tekrar konuşuyoruz 3 aydır ve hala çok seviyoruz. Sizce kim suçlu bu evlilikte kendimi düzeltmeli miyim ve dönmeli miyim?

Genişletmek için tıkla...