onca geçen yıl beraberlik iki çocuk.... neden bu kadar zor arkada bırakmak, neden bu kadar güçsüzüm... neden sürekli ağlıyorum hem aldatılmayı kaldıramıyorum hemde neden zamana bıraktım.... biri çıksın desin ki herşey iyi olacak, sen grurunu geri kazanacaksın oda pişman olacak ve sen mutlu olacaksın oda yaptıklarının hesabını ödeyecek...neden hergün canı yanan benim... adam sevmiyorum diyorsa neden bu hırs korkma zamanı yok bu işin , bittiyse bitmiştir kabul et... sevilecek neyi var allah aşkına sen yeni doğum yapmışken aldatmış geçiyor mu geçmiyor bak kaç ay oldu... kızlar akıl verin bana bütün içten duygularımla yazıyorum bunları.. hata yapmaktan boşluğa düşmekten korkuyorum o keyif yapıyor beni aldattığı kadınla beraber diye düşünüp kendi yıllarımı yemekten korkuyorum... aldattığı kadın ne benden güzel nede genç ancak aşırı dilli diliyle kur yapanlar varya o tip ... gitsin başkasıyla olsun ama o kadın olmasın hayatında istiyorum çocuklarımla tanışmasın istiyorum... bu kadar zayıfım işte amann diyip dik bir şekilde yürüyemiyorum.. çok zayıfladım , kendimi çok çirkin hissediyorum sevilmeye layık değilim...pişman olmaktan korktuğu için benimle ...sevgisizlik çok kötü birşey eskisen yaptığı herşeyi şimdi hamallık yapmışım diyor... sırf iyi bir baba çocuklarına bakarken gıkı çıkmaz diye bir evlilik yürür mü bazen de diyorum ki ye iç keyfine bak adam çocuklarına bakıyor sende kendinle ilgilen ev arkadaşıyız zaten ee buda bir ayrılık çeşidi değil mi öteki türlü küçücük çocuklar ile sen uğraşacaksın ki kızım seneye 1 e gidecek... bırak başında dursun böyle gör ... yani kızlar kafam allak bullak duygularım mantığımın önünde...