- 2 Temmuz 2015
- 3.973
- 3.452
- 83
- 36
- Konu Sahibi Pink_Women
- #1
Merhaba Hanımlar...
Hayırlı Cumalar hepinize...
Dün yaşadığım bir olay bana bunu sorgulattı
'Biz toplum olarak ne zaman ve neden bu hallere geldik'
Eşim şehir dışında olduğu için alış verişi ben yapayım dedim
Götürmem sıkıntı olmasın diye ne kadar az almaya çalışmış olsam da elimde müthiş ağırlık oldu
Eve doğru yürürken parmaklarım artık hissetmez olmuştu
Yanımdan bir sürü liseye giden gençler geçti
Hiç biri yardımda bulunma teklifinde bile olmadılar (kesinlikle yanlış anlaşılmasın asla zorunda değiller)
Neyse bahçeye girdim 12-13 yaşlarında bir kız ve kardeşi apartmana doğru yürüyorlardı
Bende kapıyı açarlar poşetleri bırakmadan girerim demiştim
Ben hızlandıkça kız yavaşladı
Neyse kapıya benden önce gitti
Kardeşi kapının şifresini söylüyor bu girmedim bekledi zili çaldı
Neyse ben kapının açılmasını bekleyemeyeceğim için bıraktım poşetleri açtım kapıyı
Asansöre bineceğiz ya kapıyı bile tutmadı(zorunda değil tekrardan belirtiyorum)
Kendimi düşündüm sonra ben şimdi bile benden küçük veyahutta büyük olsun fark etmez
İnsanların kapısını açarım yeri gelir inecekleri katta asansörden çıkar kapıyı tutar inmeleri için yardımcı olurum.
Bunlar gerçekten çok ufak ve basit şeyler
Neden bu duygularımızı kaybettik
Tamam hergün haberlerde öyle kötü şeyler izliyoruz ki herkes korkuyor ama
Neden unuttuk güzel şeyleri?
Hayırlı Cumalar hepinize...
Dün yaşadığım bir olay bana bunu sorgulattı
'Biz toplum olarak ne zaman ve neden bu hallere geldik'
Eşim şehir dışında olduğu için alış verişi ben yapayım dedim
Götürmem sıkıntı olmasın diye ne kadar az almaya çalışmış olsam da elimde müthiş ağırlık oldu
Eve doğru yürürken parmaklarım artık hissetmez olmuştu
Yanımdan bir sürü liseye giden gençler geçti
Hiç biri yardımda bulunma teklifinde bile olmadılar (kesinlikle yanlış anlaşılmasın asla zorunda değiller)
Neyse bahçeye girdim 12-13 yaşlarında bir kız ve kardeşi apartmana doğru yürüyorlardı
Bende kapıyı açarlar poşetleri bırakmadan girerim demiştim
Ben hızlandıkça kız yavaşladı
Neyse kapıya benden önce gitti
Kardeşi kapının şifresini söylüyor bu girmedim bekledi zili çaldı
Neyse ben kapının açılmasını bekleyemeyeceğim için bıraktım poşetleri açtım kapıyı
Asansöre bineceğiz ya kapıyı bile tutmadı(zorunda değil tekrardan belirtiyorum)
Kendimi düşündüm sonra ben şimdi bile benden küçük veyahutta büyük olsun fark etmez
İnsanların kapısını açarım yeri gelir inecekleri katta asansörden çıkar kapıyı tutar inmeleri için yardımcı olurum.
Bunlar gerçekten çok ufak ve basit şeyler
Neden bu duygularımızı kaybettik
Tamam hergün haberlerde öyle kötü şeyler izliyoruz ki herkes korkuyor ama
Neden unuttuk güzel şeyleri?
