Evet, başlıkta bahsedilen şanslı kadın benim. Evet evlenmedim ve evet 31 yaşındayım. Tanıştığım, görüştüğüm, hoşlandığım kişiler olmadı mı oldu.. Hayal kırıklıklarım da oldu, dolu dolu güzel anılarım da.. Ama hiçbiri ile evlilik yoluna girecek aşamaya gelmedim, hemen hemen hepsinde evlilik konusunu karşı taraf açmış olsa dahi, bir yerde koptu ipler. Benim de hatalarım olmuştur elbette ama ekseriyetle ya aldatıldım, ya affedilemez yalanlar söylendi, ya da haa tamam işte kalbimi heyecanlandırabilen o adamı buldum derken aslında evli olduğunu öğrendim.
Velhasıl kelam, bu ve benzeri sebeplerle evlenmedim. Evlenmeyi istiyor muyum? Evet çok istiyorum. Ama en azından sevdiğim kadar sevildiğim, değer verdiğim kadar değer gördüğüm, bıkmadan usanmadan konuşabileceğim, güvenebileceğim biri ile olsun istiyorum. Çok şey de istemiyorum aslında ama ne yazık ki bu konuda ne istediysem hep tersi kişilik özelliklerine sahip kişiler girdi hayatıma.. sınavım oldu.
Bunlar işin kendi içimde yaşadığım kısımları, bir de çevrenin sağolsun bana yaşattıkları var ki işin en zor kısımlarından biri de o. Daha bugün bir akrabamız kalabalık bir ortamda kuzenime “eee sen ne zaman evleniyorsun, redsonjaya sormuyorum zaten o sırada değil artık” gibi bir laf etti. Kuzenimle aramda da sadece 2 yaş var :) ama ben artık evlenemem onların gözünde çünkü 30 yaşımı geçtim artık. O kadar insanın içinde -ki annem babam da ordaydı ve evlenmemi, mutlu bir yuva kurmamı çok istiyorlar- bunu söyleyerek ve sonra yüzüme bakarak nasıl bir cevap bekledi benden inanın hiç bilmiyorum. Evlenmemiş olmak bir eksiklik mi, ayıp mı, kusur mu? Belki kısmetimde yok ben ömrü hayatım boyunca bu iğnelemelere hep mi maruz kalacağım. Yukarıda anlattığım sadece bir örnekti. Bu ve buna benzer ifadelerle karşılaşıyoruz ne yazık ki. İnsan ister istemez üzülüyor.
Sevgili hanımlar, çok fazla bu ve benzeri konular açılıyor, biliyorum.. ama insan bazen içinde tuttuklarını birileri ile paylaşmak istiyor.. ben de içimi size dökmek istedim..
Babaannemle başladım ben 
