- 31 Ekim 2018
- 5.597
- 23.747
- 268
- Konu Sahibi Adimbenlesakli
-
- #61
Bosanmanizin üzerinden ne kadar süre geçti ?Aminteşekkür ederim. Gene de hiç bir zaman kötü olmalarını istemiyorum ve de hep yaranmaya çalışıyorum bir arkadaşın da dediği gibi . Belki de bu yüzden çekiyorum... çünkü düştüm çünkü başka kapım Yok.Şimdi sorsanız diğer kardeşlerim dünya iyisi (ki aksini düşünmüyorum) ama ben lanet kadın keske doğurmasaydım dediği .. çekinmez hiç bu yaşıma geldim diğer kardeşlerime 'en sevdiğim yavrum gelmiş bi sen bi kardeşin var zaten hayırlı evlatlarım benim sen de olmasan yüzüm gülmez kimse bakmaz bana' der ve ona tek bakan evladı benim ben gerçekten çok doluyum. Çogu bayanda daha çok eş ve kaynana sorunları var. Kendimi çok yalnız hissediyorum...
Talebiniz üzerine konunuz yorumlara kapatılmıştır
Sizi o kadar iyi anliyorum ki ayni sekilde boşandım ve 3 yil annemlerle kaldim.Annemin temizlik takıntısı vardir bir de tansiyon hastasi oldugu icin cok sinirli.Biz 3 kardeşiz eve gelen giden olsa da olmasa da kabus her sabah yataktan kalkma/kaldırılma ile baslar.(ki ben 1 yasinda bebekli emziren ve gece uyumayan bir kadindim o zamanlar)..Gece cocuk uyumadi diye bir cumleyr giriş yapsam (kendisi 40 yaşında),Ben senin kadarken 1 hafta uyumasam da ayakta zombi gibi de olsam duruyordum sen bir de genc olacaksın genc yorulmaz genc hasta olmaz genc halsiz dusmez kolu bacagi basıagrimaz sen miskinsin yatmak istiyorsun saat 10 olmus daha kalkıp sen kahvalti hazir dicegne oda a dalıpben uyandiriyorum"vs gibi atismalar 3 sene boyunca het temizlik misafirkahvalti emzirme oncesi sonrasi hepyasandi.Uykusuzum cocugu emzirirken ya da sallarken uyuya kalsam sen kendin dinlenmek icin cocugu bahane edip odaya cekiiyorsun vs diye baslar ben ama anne yorgunluktan farkinda degildim, emzirirken anney temas kurmaya cocugun ihtiyacı var igilenemiyorum vs diye aciklama yaptigimda bahane olduğunu tekrarlar ve babamin olaya sahit olmasi ile annemin tansiyonun 17_18olup annemin kizarip ağlayıp ayyyy ölüyorum zaten senim evliligin bosanman yuzunden tansiy mon hastasi oldum.(24 yasindayim) sizin yasitlariniz annesini yerinden kaldirmaz fir fir kosturur siz anca cocugunla koseye çekilin is guc yaparken yuzun gulmuyo ,isteksiz yapiyosun, laneten temizlim yemek yapiyosun,bi yemekyapinnn ben ölsem kim bakcak eve herkes bi alemde daha ben tansiyonu olan yasli hasta insanim siz bana kosturup beni yerimden kaldirmicagniza ben gelipsize sunu yapin bunu yapın diye söylüyorum vs diye bas bas bagrir ara ara titrer aglar biz o ara sakinlestirip limon falan verirke bir yandan babamdan miskinlik,annemin kiymetini bilmeme,onlarin bana sahip cikmis olmasi ile ilgili bir cok azar isitirdim..sizi o kadar iyi anlıyorum ki.3 sene boyle yasadim sonunda nasip oldu iyi biri denk geldi evlendim.kizim annemin evinde buyudugu icin anneme yakin bir yer tuttuk gene annemdeyi, sık sık..Ama hakikaten ayri ev cok farkediyor.Gittigimde biraz daha is guc yapilacKken rica ederek soyluyor yaptigim isi gene begenmez ama ben gitmedigimxe gel bize kahvalti yapalim demesinden bana ihtiyaci oldugnu biraz da kiymetimi anladigni cozuyorum.imkan varsa ayrı ev ya da nasip olursa güvenebilcegniz biri cikarsa evlilik cok ise yariyor..Merhabalar ,
Size biraz annemden bahsetmek istiyorum. Çocukluğumdan beri kardeşlerimle aynı tutmadı beni.Hep bir kıyaslama vardı.Neden diye çok sordum kendime?Mesela hergün temizlik yapılsın çok sever sürekli misafir gelsin ocakta yemek bulunsun.Yani bunları zaten yapıyorum ama bir türlü yaranamıyorum beğenmiyor hiç birşeyi . Ellili yaşlarda. Herseye amenna annemdir deyip susuyorum bi çocuğum var boşandım maddi açıdan ayrı evede çıkamam.Tek katlanamadıgım konu çocuğuma en ufak birşey desem hemen araya girip tam tersini söylüyor beni dinleyecekken neneyi dinliyor ve olumsuz sonuçlar çıkıyor ortaya.örnek vereyim terlik giy diyorum yok giymesin güneş görsün diyor ve çocuk o dakkada düşüyor.hep aynı şey aynı tarz olaylar.. ne zaman bişey söylesem ve o müdehale etse çocuğun başına ya bişey geliyor ya da onunla olan bağımı zedeliyor.çocuk bebeye sığınıyor beni dinlemiyor.Çok şey var sineye çektiğim ama çocuğum söz konusu olunca tahammül edemiyorum .en sonunda tartıştık oğlumu kendim yetiştirmek istediğimi söyledim asla kabul etmediler senin üstün biziz biz varsak bu evde bizi dinleyecek diyorlar ve etmedikleri hakaret kalmadı.otuz beş yaşında 'keşke ölseydim de seni doğurmasaydım diyen annemden sonra 'her ailede bir tane özürlü vardır ya bizdeki özürlü de bu' dedi babam . Ve ben gerçekten çok acılara katlandım. Neticede onlar benim ailem . Hani derler ya bir zihniyeti değiştirmek atomu parçalamaktan zordur diye. Ne yapıcagımı bilmiyorum benim gibi annesi veya babası hayatına çok müdehale eden arkadaşlar varsa bana yazabilirler mi? Alttan almak susmak çare değil , değişmeleri de imkansız . Basit gibi görünsede mucizeye ihtiyacım varuzun oldu biraz umarım sıkmamışımdır...
Ki her ise guce kosturdugum halde bu laflari yiyordum yan gelip yatan ergen tipli bir insan da degildim tansiyonu var diye zaten agir is yapamiyordu kardesimin nisan temizliği soz temizliği vs ne var ne yok market pazar hepsine kosturmustumMerhabalar ,
Size biraz annemden bahsetmek istiyorum. Çocukluğumdan beri kardeşlerimle aynı tutmadı beni.Hep bir kıyaslama vardı.Neden diye çok sordum kendime?Mesela hergün temizlik yapılsın çok sever sürekli misafir gelsin ocakta yemek bulunsun.Yani bunları zaten yapıyorum ama bir türlü yaranamıyorum beğenmiyor hiç birşeyi . Ellili yaşlarda. Herseye amenna annemdir deyip susuyorum bi çocuğum var boşandım maddi açıdan ayrı evede çıkamam.Tek katlanamadıgım konu çocuğuma en ufak birşey desem hemen araya girip tam tersini söylüyor beni dinleyecekken neneyi dinliyor ve olumsuz sonuçlar çıkıyor ortaya.örnek vereyim terlik giy diyorum yok giymesin güneş görsün diyor ve çocuk o dakkada düşüyor.hep aynı şey aynı tarz olaylar.. ne zaman bişey söylesem ve o müdehale etse çocuğun başına ya bişey geliyor ya da onunla olan bağımı zedeliyor.çocuk bebeye sığınıyor beni dinlemiyor.Çok şey var sineye çektiğim ama çocuğum söz konusu olunca tahammül edemiyorum .en sonunda tartıştık oğlumu kendim yetiştirmek istediğimi söyledim asla kabul etmediler senin üstün biziz biz varsak bu evde bizi dinleyecek diyorlar ve etmedikleri hakaret kalmadı.otuz beş yaşında 'keşke ölseydim de seni doğurmasaydım diyen annemden sonra 'her ailede bir tane özürlü vardır ya bizdeki özürlü de bu' dedi babam . Ve ben gerçekten çok acılara katlandım. Neticede onlar benim ailem . Hani derler ya bir zihniyeti değiştirmek atomu parçalamaktan zordur diye. Ne yapıcagımı bilmiyorum benim gibi annesi veya babası hayatına çok müdehale eden arkadaşlar varsa bana yazabilirler mi? Alttan almak susmak çare değil , değişmeleri de imkansız . Basit gibi görünsede mucizeye ihtiyacım varuzun oldu biraz umarım sıkmamışımdır...
Kendi annem . Ama her fırsatta bana olan nefretini kusan bir anne. Sebebini bende kendime soruyorum tek bir cevap bulabildim bugüne kadar. Kötü kaderin yüzünden onu memnun edemedim başarılı olamadım evlilik ,iş.. o da çabalıyor belki de ama Sevmiyor beni sevemiyor işte
Torpil tavsiye edip iyi bir şey yaptığınızı mı sanıyorsunuz? Emek verenlerin hakkı ne olacak o zaman? Kendinize yazık ediyorsunuz. Aklını çeldiğiniz insanlara da yazık ediyorsunuz, bunda iyilik yok, kul hakkı var.Sorununuz hiçte basit değil ayrılıp anne baba evine gelen kadınlar maalesef bunu yaşıyor karşıdaki anne baba evlenince sorumluluk bitti sanıyor oysaki anne baba olmak bı ömür degilmidir? Size aman sakınır alınr diye daha hassas davranmaları gerekirken hiç hoş olmayan sözler söylenmiş iş konusunda söyleyebileceğim şey Allah tez zamanda bu işsizlikte güzel bı iş nasip etsin size yavrunuzn rızkı için bı arkadaşım vardı ailesi destekti 21 yaşında 2 yaşında oğlu ile geldi ailesinin yanına duramadi ortaöğretim kpss den orta halli bir puan alıp yüksek bı torpille Yargıtay'a girdi çocuklu ve yalnz olmasında etkili olmuştu alınmasında. Yüksek puanlı rakipleri olmasına rağmen ya böyle bı torpilinz olacak ya da orda oraya koşturup ısrarcı olup belediyelerden isteyecksnz iş konusu maalesef sıkıntıtez zamanda sıkıntılarınz son bulur umarm.
Burdaki yazımda nerede torpil yaptırın demişim acaba çok merak ettim arkadsim öyle girdi ise ya torpille ya da oraya buraya koşturarak iş bualcaksnz dedim aynı ülkede yaşamıyoruz heralde yazdıklarımın hangisi doğru değil çok acı bı gerçek bu başka seçeneği varmı bakın bakalım kaç bintane insan işinden oldu niye hepsi bı takım cemaatlern sayesinde bitakim adamların sayesinde ise girdi torpille teşvik eden biri olsam önce kendim denerdim atanamayan bı öğretmenim özelde iş bulamadm istesem torpilde bulurdum sizin degiminzle ama yapmadm o vebali almam kismeyefe al demem ben gerçek biseyi söyledim seçim kişiye kalmis. Allah aşkına okuyun sonra okuduğunuzu anlayın yorumlayın bişey yapın kimsenin karakterinde bilmeden yorum yapmayın.Torpil tavsiye edip iyi bir şey yaptığınızı mı sanıyorsunuz? Emek verenlerin hakkı ne olacak o zaman? Kendinize yazık ediyorsunuz. Aklını çeldiğiniz insanlara da yazık ediyorsunuz, bunda iyilik yok, kul hakkı var.
Çalışma ımkanin varmı.. keşke bi iş bulsan ve kendi hayatını kurabilsen .. allah yardımcın olsunMerhabalar ,
Size biraz annemden bahsetmek istiyorum. Çocukluğumdan beri kardeşlerimle aynı tutmadı beni.Hep bir kıyaslama vardı.Neden diye çok sordum kendime?Mesela hergün temizlik yapılsın çok sever sürekli misafir gelsin ocakta yemek bulunsun.Yani bunları zaten yapıyorum ama bir türlü yaranamıyorum beğenmiyor hiç birşeyi . Ellili yaşlarda. Herseye amenna annemdir deyip susuyorum bi çocuğum var boşandım maddi açıdan ayrı evede çıkamam.Tek katlanamadıgım konu çocuğuma en ufak birşey desem hemen araya girip tam tersini söylüyor beni dinleyecekken neneyi dinliyor ve olumsuz sonuçlar çıkıyor ortaya.örnek vereyim terlik giy diyorum yok giymesin güneş görsün diyor ve çocuk o dakkada düşüyor.hep aynı şey aynı tarz olaylar.. ne zaman bişey söylesem ve o müdehale etse çocuğun başına ya bişey geliyor ya da onunla olan bağımı zedeliyor.çocuk bebeye sığınıyor beni dinlemiyor.Çok şey var sineye çektiğim ama çocuğum söz konusu olunca tahammül edemiyorum .en sonunda tartıştık oğlumu kendim yetiştirmek istediğimi söyledim asla kabul etmediler senin üstün biziz biz varsak bu evde bizi dinleyecek diyorlar ve etmedikleri hakaret kalmadı.otuz beş yaşında 'keşke ölseydim de seni doğurmasaydım diyen annemden sonra 'her ailede bir tane özürlü vardır ya bizdeki özürlü de bu' dedi babam . Ve ben gerçekten çok acılara katlandım. Neticede onlar benim ailem . Hani derler ya bir zihniyeti değiştirmek atomu parçalamaktan zordur diye. Ne yapıcagımı bilmiyorum benim gibi annesi veya babası hayatına çok müdehale eden arkadaşlar varsa bana yazabilirler mi? Alttan almak susmak çare değil , değişmeleri de imkansız . Basit gibi görünsede mucizeye ihtiyacım varuzun oldu biraz umarım sıkmamışımdır...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?