Nereye gittiğini bilmediğim evliliğim

böyle bi evliliğe ancak adamın varlığı ile yokluğu önemsiz ise katlanabilirim. sizinki hem her şeye karışıyor, hem çalışmıyor. ne diye katlanayım ki? köle miyim ben?
huzur verse bana eziyet etmese susup oturucam zaten çocukların başında bir baba rolü olsun diye , bunun çenesi susmuyor
 
Eşiniz çok mu mükemmelmiş sizin ailenizi beğenmiyor?
Ayrıca çalışan,kendi parasını kazanan bir bireysiniz,oğlumu da alip sinemaya gidiyorum diyebilmelisiniz. O sevmiyor ,sosyalleşmek istemiyor diye sizde öyle olmak zorunda değilsiniz.
 
ama söylemeden gidersem benim burnumdan getirir daha sonra huyunu biliyorum
Getirsin, depremler olmadan taşlar yerine oturmaz. İyi niyetten, güzel sözden anlamıyorsa tartışarak çözeceksiniz bu problemi. Ayrılın diyemem ama sağlam bir dersi hakediyor. Deli deliyi görünce sopasını saklarmış, unutmayın. Savaşmadan haklarınızı geri alamayacaksınız bu çok açık.
 
Kocanın evliliğe ayrılan süresi sona ermiş belasını arama modunda
siz öyle böyle bboşaırsınız istersen her yaptığıma katlan.
 
sadece küçük oğlumla kalkıp kahvaltı hazırlar, eve süpürge açar, öğlende mesai saatim tutmadığı için büyük oğlum yemeğe geldiğinde bişeyler yedirir, ve bunları yaptığı için benim sayemde rahatsın diye laf sokar, masa başında çalıştığım için zaten benim işimde zor değilmiş
Seninde benim sayemde karnın tok, diyemiyormusunuz. Bakın burada herkes size kendinizi ezdirdiğinizi anlatmaya çalışıyor. Yaşadığınız psikolojik şiddetten dolayı doğru kararlar veremiyorsunuz. Sorun çıkmasın diye nereye kadar bu hayatı yaşayabilirsiniz. Herşeye katlandınız diyelim, 20 sene sonra geçen zamana bakıp, ne kadar mutsuz bir hayat yaşadığınızı düşüneceksiniz. İnsanın kendisine yaptığı kötülüğü kimse yapamaz, çünkü sizin müsade ettiğiniz kadar müdahele ederler hayatınıza.
 
Seninde benim sayemde karnın tok, diyemiyormusunuz. Bakın burada herkes size kendinizi ezdirdiğinizi anlatmaya çalışıyor. Yaşadığınız psikolojik şiddetten dolayı doğru kararlar veremiyorsunuz. Sorun çıkmasın diye nereye kadar bu hayatı yaşayabilirsiniz. Herşeye katlandınız diyelim, 20 sene sonra geçen zamana bakıp, ne kadar mutsuz bir hayat yaşadığınızı düşüneceksiniz. İnsanın kendisine yaptığı kötülüğü kimse yapamaz, çünkü sizin müsade ettiğiniz kadar müdahele ederler hayatınıza.
ben zaten özgüvenimi kaybettim bunu açıkça söylüyorum desteğe ihtiyacım var sağlıklı düşünemiyorum
çok üzülüyorum ne yapacağımı bilemez haldeyim, benim durumumda olan arkadaşlar ne yaptınız, ya da daha farklı sebeplerden boşanan arkadaşlar bu süreçte neler yaşadınız, benim cesarete ihtiyacım var
 
zaten boşanmaya karar verdim gibi bişey, peki arkadaşlar ben nereden başlıcam
önce kendi ailemle mi konuşayım yoksa avukat mı bakıyam napayım ben??

Ailenizle konuşun "geri dönüşünüzün olmayacağı, bu kararı vermek için kafanızda çok geri dönüşler yaşadığınızı, mutsuz olduğunuzu ve artık ilaç kullandığınızı, sizi geri dönmek için ikna etmeye çalışırlarsa tek başına savaşacağınızı" anlatın. Zaten eş kişisi ve ailesi kararınızdan döndürmek için ikna çabasına girecekler, hiç değilse aileniz size bunu yapmasın. Yelkenleri suya indireceğiniz izlenimi aldım sizden çünkü.
 
karşımda normal bir insan olsaydı arkadaşlar şu an bu sohbeti yapmazdık
İyi de arkadaşım onu sen böyle alıştırmışsın. Sen alttan aldıkça tepene çıkmış. Hır gür olmasın diye hep sen susmuşsun.

İyice düşünüp tartmadan işi bırakmasan şeklinde gayet doğal bir yaklaşım sergileyince bile, paragöz yaftasını yapıştırmış, sen hemen geri adım atmışsın.

Şimdi de tüm mesajların, bu adam değişmez, öyle desem kıyamet kopar, böyle yapsam ayağa kalkar şeklinde...

Arıyorsun sinemaya gidebilir miyim diye, yok ne işin var diyince oturup kalıyorsun. Neden korkuyorsunuz bu adamdan bu kadar? Dövecek mi? Hayır boşanmayı göze alan birinin tutumunu sergilemiyorsunuz hiç. O da sağlam yere sırtını dayamış, evine ekmeğini getiren, çocuğuna bakan, donunu yıkayan ve hiç dır dır yapmayan bir karısı var. Hayatta sizden vazgeçmez. Bari en temel haklarınızı geri alın. Anan babam hakkında atıp tutma bana, bir dışarı çıkıp nefes almak için senden izin alacak değilim diyin.
 
ben zaten özgüvenimi kaybettim bunu açıkça söylüyorum desteğe ihtiyacım var sağlıklı düşünemiyorum
çok üzülüyorum ne yapacağımı bilemez haldeyim, benim durumumda olan arkadaşlar ne yaptınız, ya da daha farklı sebeplerden boşanan arkadaşlar bu süreçte neler yaşadınız, benim cesarete ihtiyacım var

Yaşadığınız durum nedeniyle sağlıklı kararlar veremiyorsunuz. Çocuklarınız var, toplumda boşanmış kadın olmak var, var da var. İnanın çalışmayan, size psikolojik baskı uygulayan bir adamla sonsuza dek sürdüremezsiniz. Bir süre sonra ben kimim? diye sorgulamaya başlarsınız. Özgüven yerle bir olur. İnsanın kendine güvenip boşanabilmesi için veya karşısındakine tavrını koyabilmesi için bazen bir davranış ya da birinden duyduğun tek bir söz yeterli oluyor. Burada arkadaşların yorumları, yol göstericilikleri çok güzel. İyiki var KK kadınları. Burada kalmaya devam edin mutlaka bir yerden başlarsınız cesaretlenip.
 
Ailenizle konuşun "geri dönüşünüzün olmayacağı, bu kararı vermek için kafanızda çok geri dönüşler yaşadığınızı, mutsuz olduğunuzu ve artık ilaç kullandığınızı, sizi geri dönmek için ikna etmeye çalışırlarsa tek başına savaşacağınızı" anlatın. Zaten eş kişisi ve ailesi kararınızdan döndürmek için ikna çabasına girecekler, hiç değilse aileniz size bunu yapmasın. Yelkenleri suya indireceğiniz izlenimi aldım sizden çünkü.
yok bende herşey bitti zaten sadece cesarete ihtiyacım var
 
Bence boşanma kararınızı aileye açıklamadan önce eşinizle konuşun. Açık açık anlatın boşanmak istyorum deyin. Aranızda anlaşıp öyle açın konuyu sonrası avukat vs prosedürler. Umarım kurtulursunuz bu yamyamdan
 
33 yaşındayım, 13 yıllık evliyim, 2 oğlum var, biri 11 diğeri 5 yaşında, bende memur olarak çalışıyorum ve ben artık kafayı yemek üzereyim
eşim 12 yıl asker olarak çalıştıktan sonra 2 ay içinde istifa etmeye karar verdi, önceleri acele etme dedim paragözsün sen deyince ne yaparsan yap dedim işini bıraktı ve benim memleketime yerleştik ev aldık.istediği iş olmadı ve iş beğenmediği için 1.5 yıldır çalışmıyor. eşim askerliği bıraktıktan sonra bana hayatı zindan etmeye başladı, ona kalsa hiç bişey yapmak istemiyor sürekli yan gelip yatmak istiyor, hayır zaten ailece gidip dışarıda bir gezmemiz tozmamız yemek yemişliğimiz yok ki eşim hiç sevmez dışarıyı, aslında şu an en büyük sorunumuz eşimin aileme tamamen kafayı takmış olması, resmen ailemden nefret ediyor, sürekli en ufak bir şeyi bile eleştiriyor, anneme sürekli laf sokuyor, sadece hafta sonu birkaç saat annemlere gidip geldikten sonra hiç susmuyor sürekli onları eleştiriyor aşağılıyor, ve ben artık hiç ama hiç mutlu değilim çünkü ben onun ailesiyle hep iyi geçindim en ufak saygısızlık yapmadım, ve dün işyerinde arkadaşlar sinemaya gidecekti bana sende gel dediler bende eşimi aradım büyük oğlumla birlikte gidebilir miyim diye sordum hayır ne işin var dedi, kafamda şimşekler çaktı kendi hayatıma dönüp baktım benim en ufak bir sosyalliğim yok kendimi dış dünyaya kapatmışım eşim yüzünden, şimdi boşansammı diye düşünüyorum ama cesaret edemiyorum ama ilerde de keşke hayatımı heba etmesemiydim diye pişman olmaktan korkuyorum, benim gibi olanlar benzer şeyler yaşayan birileri bişeyler söylesin çok üzülüyorum :KK43:
Bence bir buçuk senedir hayatınız heba olmuş zaten ciddi ciddi konuşun Eğer kendine gelmezse boşanın.Hem iş beğenip çalışmayacak Hemde bu şekilde bir hayatınız olacak kendinize haksızlık etmeyin
 
ben zaten özgüvenimi kaybettim bunu açıkça söylüyorum desteğe ihtiyacım var sağlıklı düşünemiyorum
çok üzülüyorum ne yapacağımı bilemez haldeyim, benim durumumda olan arkadaşlar ne yaptınız, ya da daha farklı sebeplerden boşanan arkadaşlar bu süreçte neler yaşadınız, benim cesarete ihtiyacım var

Canım ben halen evliyim, ama 20 yıllık evliliğim bana eşimin kabul ettiğim kadar hayatıma müdahele edebildiğini; bazen konuşmakla, anlatmakla çözemediğim şeyler için çıkacak sorundan korkmadan tepkimi ortaya koymam gerektiğini öğretti. İnanın boşanma ile sonuçlanmasa bile, en azından özeleştiri yapmasına ve geri adım atmasına neden olacak. Ağlamayan bebeğe meme yok ve bu hayatın her alanında geçerli malesef.
 
sadece küçük oğlumla kalkıp kahvaltı hazırlar, eve süpürge açar, öğlende mesai saatim tutmadığı için büyük oğlum yemeğe geldiğinde bişeyler yedirir, ve bunları yaptığı için benim sayemde rahatsın diye laf sokar, masa başında çalıştığım için zaten benim işimde zor değilmiş

Yahu asıl sen rahatsın benim paramla yaşıyorsun diyemiyor musunuz? Nasıl bu kadar pasif kalabiliyorsunuz? Siz boşanmaktan niye korkuyorsunuz anlamıyorum. Bu adamla yaşamak asıl cesaret istiyor. O korkuyor mu bu kadın beni bırakırsa ne yaparım diye. Gördüğünüz gibi hayır. Biraz örnek alın ondan. Bende evliyim hem de güzel bir evliliğim var. Ama ben burdaki kadınlar gibi korkmuyorum boşanmaktan. Ne var yani bu kadar korkacak. Hayatınıza bir getirisi yok ki adamın.

Gül gibi işiniz var. Aileniz var. Niye bu adamı besleyip bir de donlarını yıkıyorsunuz? Türkiye de koca olmak varmış be
 
Benim ailem den nefret edecek adamla aynı ortam da bulunmam bile. Kaç yıllık evli olursam olayım kaç tane çocuğum olursa olsun!!! Anneme laf edebilecek ve ben onunla aynı yatağa giricem olaya bak.
 
Back
X