Merhabalar herkese. Direkt konuya giriş yapmak istiyorum. Arkadaşlar hayatımda hic kimseyi istemiyorum, nedense uzun zamandır sadece yalniz kalmak kafa dinlemek kimseyle konuşmamak en ufak bir iletişime geçmemek istiyorum. Okulum var okula gitmiyorum kaç gündür devamsızlık sıkıntısı da olmayınca hepten saldim. Sevgilim var buluşmak görüşmek istiyor ama evden çıkıp insan yüzü görmeye bile halim yok o derece yorgunum. Sırf bu yüzden onu kaybedebilirim iki haftadır ekiyorum. Arkadaşlar buluşmaya çağırıyor mesajlara cevap bile yazmiyorum hep oyaliyorum haftaya görüşelim sonra gelirim falan diye. Yaptığım şey odama kapanıp sigara içmek film izlemek . neden boyle oldu anlamıyorum yalnızken sanki daha iyiyim gibi sadece sınavlar için ders çalışıyorum şöyle bi kabasini alıyorum yani notların onun dışında okulu da salladigim yok artik. İnsanlardan sogudum ama sebepleri ufak tefek şeyler. Dünyanın en super insanları da olsa içimden kakara kikiri yapmak gelmiyor. Sevgilimi seviyorum inanın ama o çağırınca "aman simdi kim makyaj yapicak kim giyinecek " diye reddediyorum hep. Bu yaklaşık 3-4 aydan beri boyle aslinda ama şu son bir ayda çok uzaklastim hayattan. Enerjim bitti sanırım . ne yapmalıyım. Yine diyorum elle tutulur bi sıkıntı problem yok ama yine de hep yalniz kalmak istiyorum. Bu durumu yasayan var mi ?
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
nereye kadar...
- Konu Sahibi yelizzce
- Başlangıç Tarihi
- 24 Eylül 2015
- 1.123
- 17.134
- 208
- 11 Mart 2012
- 30.291
- 60.018
- 798
- 37
Ya hicbir şey yapmak içimden gelmiyoKizz sen aşırı tembellik hastalığına tutulmussun
Var tabi sorunsuz insan olur mu ancak eskide olan seyler. Cidden kotu hele bir de regl donemi siniri eklenince kendimi onuncu kattan boşluğa birakasim geliyor
- 15 Temmuz 2015
- 2.799
- 6.257
- 158
- 11 Ekim 2015
- 1.076
- 8.106
- 158
Atalet denebilir sanırım içinde bulunduğunuz duruma. Zira tembel insan istemediği işin kolayına kaçar veya umursamaz. Halbuki siz durumun farkındasınız, yapmanız gereken hareketin ne olduğunu biliyorsunuz, yapmazsanız sonuçlarının neler olacağının farkındasınız, muhtemel sonuçların gerçekleşme fikri sizi geriyor ve buna rağmen eylemsizliğinizi devam ettiriyorsunuz. Uzman değilim ancak buram buram depresyon kokuyor. Kendinizi zorlayarak bir uzmana gitseniz, hatta erkek arkadaşınıza da durumunuzdan bahsedip size eşlik etmesini rica etseniz? Hem kendisinden uzaklaştığınız fikrine kapılmaz hem de bir destekçiniz olur? Siz iyi olduktan sonra okul da bir şekilde halledilir zaten.
- 6 Ekim 2015
- 1.632
- 1.075
- 53
Bogle arkadasim var gercekten onunla ugrasinca yipraniyorum sen kendinden cok sevgilini arkadisini yipratiyorsun karaterin cok zayif galiba en kucuk seyde pes eden tiplerdensin ondan bogle olur olmaz seyleri kafaya takip depresyona sokmussun kendini degmez bence kendini iyilestirmeye bak
Banlanmayi göze alarak yazıyorum senin gibi her konuda laf sokmaya çalışan karakterden falan giren kadınlardan nefret ediyorum . ya sen git yorum falan yapma ben ne diyorum sen karakterin zayıf falan diye hakaret ediyosun esas seninki zayıf git üslubunu düzelt diğer kadınlardan da örnek al nasıl yorum yapılması gerektiği hakkında
Tesekkur ederim ilginiz için. Deniycem simdilik agir bir tepki almadim erkek arkadasjmdan ama yakında konuşmaya basliycak. Haklisiniz benim bi doktora gitmeye ihtiyacım var bu enerjisizlikle nefes almaya bile useniyorum:)
- 27 Ekim 2011
- 2.388
- 2.468
- 133
farkında olmanız güzel.
benim de bazen böyle oluyor.
ne işe gelmek istiyorum ne başka bir şey.. sadece günlerce yataktan çıkmama isteği geliyor.
ama yapmıyorum. yapamıyorum.
sorumluluklarım engel oluyor.
okul dönemine döndüğümde benzer sahneler bana da çok olurdu. sigara hariç :))
bu tembellikten de olabilir. kan değerlerinizi ölçtürün derim. demir eksikliği falan da olabilir.
- 3 Mayıs 2009
- 6.508
- 3.353
- 398
bu üşengeçlik hali bende de oluyor, dediğiniz gibi dışarıya çıkmak için hazırlanmak vs çok zor geliyor.Ben zaten ev kuşuyum gezmeyi sevmem diye kendimi kandırıyorum , ama çıkıncada şuraya-da gitsem buraya da gitsem diye fellek fellek geziyorum.Yani asıl mesele üşengeçlik, belki vitamin eksikliğinden, belki depresyondan ama böyle eve tıkılmakla da geçmez
- 6 Ekim 2015
- 1.632
- 1.075
- 53
hakareti ben degil sen ediyorsun senin gibi kaidnlardan nefret ediyorum diyerek ben kendine gel iyilestor kendini diyorum sen neresinden anliyorsun. Karaterin zayifin anlami kotu birisin deyil kendini cabuk birakan tiplerdensin anlaminda! Eyer buraya konu aciyorsan bu tur yorumlara da acik olman lazim bu kadar!
Aynen aynen, aslında gezmeyi sevmeyen biri de sayilmam. Sorun evden çıkmakta ama cikamiyorim. Bi uzman yardimi almamda fayda var
İlk önce Benim gibi bir rahatsızlık geçiren arkadaşıni ornek vermissin sana yük olduğunu söyleyerek , sen de sevgiline ve arkadaşlarına yük oluyosun diyosun bu bir. Eğer her şeyde cabuk pes ettiğimi ima edeceksen karakterin zayıf yiaa demezsin demek güçlü biri degilmissin dersin. Karakterin zayıf demek bir hakarettir. Ben istediğim konuyu açarım her yoruma da değer veririm ama insanlar haddini aşıp saygısızlasmadigi surece.
- 6 Ekim 2015
- 1.632
- 1.075
- 53
Arkadasima da defalarca sogluyorum artik cik su depresyon halinden seni bogle gormeye dayanamiyoruz diye. O normal algiliyor sen merak etme o bogle senin gibi soylediklerim yarim yamalak anlamiyor onu ne kadar dusundugumu ve ne soylemek istedigimi iyi biliyor. Neyse artik sen bilirsin nasil istersen anla ama ben yorumumu ne manada yapyigimi iyi biliyorum ve arkadaskmdan dolayi da hassas oldugum bi konuydu bu kadar basit
Benzer Konular
